Μια πυγολαμπίδα

Μια πυγολαμπίδα στα μαλλιά σου.
Διώχνει το έρεβος μακριά μου.
Φωτάκι φτερωτό
που γνέφει χάδι
για ψύλλου πήδημα
και κλείνει το μάτι
στην απορία
του λογικού μου.
Βαρυσήμαντες ανακοινώσεις
δε έχω πάλι σήμερα.
Κάτι ξωτικά σκέψεις
χορεύουν σε μπαλκόνια
στην πολιτεία μου.
Αλλά μου είπες,
θα τους κλέψεις
το μαντίλι τους το κόκκινο
και θα τα αιχμαλωτίσεις,
να χορεύουν μακριά μου.
Έτσι, για νά'χω τον Μορφέα
τις άυπνες νύχτες μου.
Να με βρει και μένα
η αύρα του λυκόφωτου
με κλειστά βλέφαρα.
Σε έχω όμως,
και χωρίς αυτά.
Και τούτο
μου αρκεί...
για να ξαγρυπνώ!

Εγώ δεν έχω ευχές

Εγώ δεν έχω ευχές.
Μόνο το κεφάλι μου κουνώ
στα έργα του ανθρωπάκου
και δε χειροκροτώ.
Εγώ βλέπω μόνο άσφαλτο
λερωμένη, με ματιά λάβαρο.
Συνοδεύω με το βλέμμα
το σκοτάδι των ολίγων
που με την υπογραφή
του ψευδεπίγραφου
χαμόγελου υπνωτίζουν.
Και το κυνηγώ, την ώρα
που άλλοι προσπερνούν
με σακούλες πράματα
να τα δώσουν στις γιορτές τους,
μήπως και ξεγελαστούν όλοι μαζί.
Δεν έχω εγώ ευχές
στα χέρια μου
για χρόνια πολλά.
Τα καλά περιμένω.
Τα δώρα τα έσπασα,
τα πάτησα με πέλμα ατσάλι.
Αυτά τα έχουν ανάγκη εκείνοι
που φοβούνται το Θάνατο
που παρελαύνει,
μασκαρεμένος το Χρόνο.
Εγώ όμως το Χρόνο
κάθε μέρα αγκαλιάζω,
τον πιάνω από το μπράτσο
-σαν αιχμάλωτο-
και τον σεργιανίζω,
-ρακένδυτο,
άστεγο,
πεινασμένο,
άνεργο -
σε μέρη απάτητα.
Στα δικά τα λημέρια...
στου δρόμου το γυαλί!
Αυτόν αναγνωρίζω
οικογένεια.
Με τούτες τις μορφές του
γίνεται οι δικοί μου άνθρωποι.
Οι μόνοι που έχω!

Άρχισαν τα όργανα! Ελήφθη το μήνυμα;

Τι την ήθελα εκείνη την ανάρτηση με τον Πάγκακο που είχε τίτλο "Πάλι καλά που δεν έφαγε και ξύλο!";Δυο-τρεις μέρες έφταναν για να λειτουργήσω και εδώ κασσανδρικά, που λένε και κάτι φίλοι μου! Χτες της έφαγε ο Κωστής Χατζηδάκης! Όχι, δεν τον έδειραν κουκουλοφόροι, ούτε γνωστοί-άγνωστοι, ούτε τα ΜΑΤ, που τους διαδηλωτές σαπίζουν στο ξύλο και τα δακρυγόνα, ούτε εξαγριωμένοι νεαροί. Τον έδειραν παλιοί ψηφοφόροι, μεσήλικες, άνθρωποι που στενάζουν κάτω από το βάρος των απολύσεων, των μειωμένων μισθών, των συντάξεων ελεημοσύνης, που βιώνουν τώρα την καταστρατήγηση κάθε εργατικού δικαιώματος, που με κόπο και ιδρώτα και αγώνες κατακτήθηκαν με προσπάθειες δεκαετιών! Τον ξυλοφόρτωσαν, γιατί στο πρόσωπό του είδαν όλη τη σαπίλα, τα σκάνδαλα, τις μίζες, τη ρεμούλα, την κομπίνα ολόκληρου του πολιτικού μας συστήματος. Τον χτύπησαν, γιατί αυτόν βρήκαν μπροστά τους. Αν έβλεπαν κάποιον άλλο πολιτικό, πάλι το ίδιο, νομίζω, θα έκαναν. Δε δικαιολογώ, αιτιολογώ τη στάση τους και την πράξη τους.
Δεν μπορώ βέβαια να πω και εγώ ότι λυπήθηκα. Όσοι, με απαξίωση της ζωής και της υπερηφάνειας, της αξιοπρέπειας και της τιμής ολόκληρου λαού, συνεχίζουν να κάθονται στα έδρανα του κράτους της Βουλής και δε δίνουν δεκάρα για το τι συμβαίνει στην κοινωνία, πρέπει να λογοδοτήσουν. Αλλά ποιο Σύνταγμα και ποιοι νόμοι θα τους φέρουν ενώπιον των ευθυνών τους, αφού και το Σύνταγμα και τους νόμους τους έχουν κόψει και ράψει στα μέτρα τους και βρίσκονται μόνιμα στο απυρόβλητο, ενώ όποτε τους βολεύει τα επικαλούνται;
Τι άλλο μένει στους πολίτες αυτής της χώρας από την αυτοδικία, όταν οι εισαγγελείς παρεμβαίνουν μόνο σε τέτοιες περιπτώσεις, ενώ στην υπόθεση της Κερατέας, έπρεπε να γίνει θέμα στα κανάλια που χτυπήθηκε δημοσιογράφος, για να επέμβει εισαγγελέας, ενώ είχαν προηγηθεί έκτροπα από την πλευρά των ΜΑΤ εναντίον των κατοίκων της περιοχής και το αυτάκι φαρισαίων ή γραμματέων δεν ίδρωσε μια στάλα;
Κύριοι πολιτικοί,
1.κανείς απλός πολίτης δεν κυκλοφορεί με τη συνοδεία δύο αστυνομικών που του παρέχει το κράτος σας, ακριβώς επειδή το κράτος σας επεδείκνυε πάντα με σχιζοφρενική αυθάδεια μια αδιαφορία προς τον πολίτη και τον θυμόταν μόνο σε πόλεμο και σε εκλογές, ενώ αντιθέτως προστάτευε πάντα τους ΒΟΛΕΥΤΕΣ (σωστά το γράφω), που χρειάζονται την προστασία του κράτους τους, αφού κατά βάθος ξέρουν ότι δεν είναι και τόσο αθώοι.
2. Αυτό το κράτος σας, από την ίδρυσή του, είναι μοιρασμένο σε δυο τάξεις: στους κοτσαμπάσηδες (κοτζάμ-πασάδες) και στον υπόλοιπο λαό. Στους τότε κοτζαμπάσηδες, όπως και στους τωρινούς χρωστάμε μια ζωή την κατάντια μας. Θυμίζω ότι οι τότε Έλληνες πασάδες και προύχοντες, δημογέροντες και επίτροποι ονειρεύονταν να διώξουν το Σουλτάνο από τούτον τον τόπο και να καθήσουν αυτοί σα μεγαλοτσιφλικάδες! Πήγαν δε και πήραν δυο δάνεια από την Αγγλία για τις "ανάγκες του Αγώνα" το 1823 και το 1824, τα χρέωσαν στον Έλληνα και μετά μεγάλο μέρος αυτών:
α.το έφαγαν μεταξύ τους,
β.το μοίραζαν ρουσφετολογικά για εξαγορά συνειδήσεων,
γ.το χρησιμοποίησαν στον εμφύλιο του 1824-25, για να επιτεθούν κατά των οπλαρχηγών που ήθελαν μια Ελλάδα που ν' ανήκει στο λαό της και όχι στην πλουτοκρατία και άφησαν να πέσει το Μεσολόγγι,
3.Οι ίδιοι έστειλαν τον Κολοκοτρώνη φυλακή, σκότωσαν το γιο του τον Πάνο, δολοφόνησαν τον Ανδρούτσο, αφού τον πέταξαν ευνουχίζοντάς τον από τα τείχη της Ακρόπολης και πόσους άλλους αγωνιστές που τους εξαφάνισαν και ιστορικά,
4. Αυτοί εκτέλεσαν και τον Καποδίστρια, γιατί έμπαινε εμπόδιο στα σχέδιά τους και με τις ευλογίες τους ήρθε ο Όθωνας...
Και άλλα πολλά που να τα θυμάμαι τώρα και να συγχύζομαι.
Γνήσια τέκνα της τότε πλουτοκρατίας είναι και οι σημερινοί πολιτικοί. Δείτε το θέμα και συνειρμικά. Εγκατέστησαν τη βο(υ)λή τους στο παλάτι του άλλοτε βασιλέα της Ελλάδας. Οι τότε δυνατοί έπεισαν το λαό να τον διώξει και μετά στρογγυλοκάθησαν οικογενειοκρατικά και έγιναν και 300 (δεν υπολογίζω το συμφερτό των ατόμων που γύρω τους μαζεύουν και τρώνε τον αγλέορα).
Και έτσι φτάσαμε εδώ που είμαστε...
Να θυμήσω όμως και έναν νομοτελειακό νόμο:
Όσο η βία, η ανισότητα, γιγαντώνονται, όσο κανένα δημοψήφισμα δεν εκτελείται, κατά τις γραφές του Συντάγματος που οι ίδιοι επικαλούνται κατά το δοκούν, όσο διαστρεβλώνονται οι νόμοι και μένουν ατιμώρητοι οι υπεύθυνοι της νέας τραγωδίας που έφεραν οι ίδιοι εδώ, όσο αποφασίζουν με νομοσχέδια που μόνοι τους ψηφίζουν ερήμην του λαού, όσο μένουν αλώβητοι και οι ίδιοι και οι μισθοί τους, όσο ζητούν από το λαό να πληρώσει τη νύφη από δικές τους παραλείψεις και ιδιοτέλειες, τόσο είναι δικαίωμα και εθνική επιταγή του λαού να τους ξυλοφορτώνει, όταν και όπου τους βρει! Αυτό, μακάρι να το είχα πει εγώ πρώτη, αλλά με πρόλαβαν οι αρχαίοι Έλληνες και οι Διαφωτιστές.
Το λοιπόν κύριοι βο(υ)λευτές:
-Αυξήστε τον αριθμό των σωματοφυλάκων σας, γιατί το ξυλοφόρτωμα θα συνεχιστεί. Ήταν συνηθισμένη η βο(υ)λή σας από την ύπαρξη πραιτωριανών που σας περιφρουρούσαν ανέκαθεν.Δεν είναι δα καινούργια τακτική σας και αυτό.
-Μην κυκλοφορείτε κατά μόνας και ανέμελοι, κυρίως την ώρα που περνά από μπροστά σας πορεία διαδηλωτών που φωνάζουν για το ψωμί τους και τη χαμένη περηφάνεια τους, ενώ έχετε πιεί το καφεδάκι σας προηγουμένως.
-Κλειστείτε στις βίλες σας, που με το αίμα του λαού χτίσατε, και παίξτε βιντεοπαιχνιδάκια, μέχρι να δούμε και εμείς πώς θα περάσει το κακό από πάνω μας. Εμείς εδώ, θα τη βρούμε την άκρη. Πάντα τη βρίσκαμε!
-Έχετε και εναλλακτική: επιβιβαστείτε στο πρώτο αεροπλάνο που βρίσκετε μπροστά σας και φύγετε για το εξωτερικό. Εκεί θα έχετε να ασχοληθείτε με γκλοφ ή να διδάξετε σε ξένα πανεπιστήμια οικονομικά (κοίτα τη θυμήθηκα τώρα:τη γνωστή τακτική των προκατόχων σας, που σε δύσκολες στιγμές για το Έθνος, την έκαναν για το εξωτερικό και μόλις περνούσε το κακό, επέστρεφαν ως εθνοσωτήρες). Πάντως και εκεί δε θα πεθάνετε της πείνας. Έχετε μαζέψει πολλά δικά μας λεφτά σε ξένες τράπεζες και θα βγάλετε τα υπόλοιπα χρονάκια της ζωής σας.
Κύριοι βο(υ)λευτές...Ελήφθη το Μήνυμα;

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΑ ΣΕ ΓΕΡΜΑΝΟ "ΦΙΛΟ"!

Απίστευτος διάλογος στο γερμανικό περιοδικό Stern


Η παρακάτω ανοιχτή επιστολή του Walτer Wuellenweber, προς τους Έλληνες πολίτες, με τίτλο «Αγαπητοί μας Έλληνες», δημοσιεύεται σε πρόσφατο τεύχος του γερμανικού εβδομαδιαίου περιοδικού, Stern. Ο υπέρτιτλος του άρθρου αναφέρει: «Μετά τις τράπεζες, θα πρέπει τώρα οι Γερμανοί να σώσουν και την Ελλάδα. Πρώτα έκαναν αλχημείες οι Έλληνες στο ευρώ και τώρα, αντί να κάνουν οικονομίες, απεργούν».

Αγαπητοί Ελληνες, από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που εμείς έχουμε συνεισφέρει, όσο κανείς άλλος στο κοινό ταμείο, δηλαδή γύρω στα 200 δις, ενώ εσείς έχετε, αντίθετα, εισπράξει κατά κεφαλήν, όσα κανείς άλλος, δηλαδή σχεδόν 100 δις. Ουδέποτε λαός βοήθησε μέχρι τώρα με τη θέλησή του, σε τέτοιο βαθμό, και για τόσο μακρύ διάστημα, άλλον λαό. Είσαστε, κυριολεκτικά, οι πιο ακριβοί μας φίλοι.

Το ζήτημα πάντως είναι, ότι τελικά δεν εξαπατάτε μόνο τον εαυτό σας αλλά κι' εμάς. Στην ουσία, ουδέποτε φανήκατε αντάξιοι του ευρώ, μιας και παρά την εισαγωγή του, δεν καταφέρατε μέχρι τώρα να εκπληρώσετε τα κριτήρια σταθερότητας. Στην Ε.Ε. είσαστε ο λαός που ξοδεύει τα μεγαλύτερα ποσά σε καταναλωτικά αγαθά. Θα θέλαμε, ο πρωθυπουργός σας Γ. Παπανδρέου να προχωρήσει στο πρόγραμμά του, όμως προφανώς αυτό δεν το θέλετε εσείς, αφού συνεχίζετε απτόητοι, ν' απεργείτε. Μη μας λέτε λοιπόν, ότι μόνο οι πολιτικοί ευθύνονται για την καταστροφή.

Εσείς έχετε εφεύρει τη Δημοκρατία κι' ως εκ τούτου θα πρέπει να γνωρίζετε, ότι ο λαός είναι αυτός που κυβερνά κι' επομένως, έχει και την ευθύνη. Κανείς δε σας αναγκάζει να φοροδιαφεύγετε, να χρηματίζεστε, ν' αντιδράτε σε κάθε συνετή πολιτική και να εκλέγετε διεφθαρμένους πολιτικούς. Σε τελευταία ανάλυση, οι πολιτικοί είναι λαϊκιστές και κάνουν, ό,τι τους πει ο λαός. Θα μας πείτε, βεβαίως, ότι κι' εμείς οι Γερμανοί δεν είμαστε πολύ καλύτεροι, όπως θέλουν κάποιοι να πιστεύουν. Κι έχετε δίκιο.

Οι Έλληνες είναι εκείνοι, που μας είχαν δείξει το δρόμο της Δημοκρατίας και της Φιλοσοφίας, καθώς και τις πρώτες γνώσεις Εθνικής Οικονομίας. Τώρα μας δείχνετε και πάλι το δρόμο. Μόνο που αυτή τη φορά, είναι λάθος δρόμος. Κι' από το σημείο που εσείς έχετε τώρα φτάσει, δεν πάει παραπέρα.


Και η απάντηση που δόθηκε από ένα συμπατριώτη μας:

Αγαπητέ μου Walτer Wuellenweber, ονομάζομαι Γεώργιος Π. Ψωμάς. Είμαι δημόσιος λειτουργός κι όχι υπάλληλος, όπως κατά κόρον τα ΜΜΕ των «συμπατριωτών» σου (μου) και άλλων «συμπατριωτών» σου (μου) αναφέρουν, ως βρισιά και με περίσσεια χλεύη. Ο μισθός μου είναι 1.000. Το μήνα, όχι την ημέρα, όπως ίσως σ' έχουν παρασύρει, να νομίζεις. Ούτε 1.000 λιγότερα από σένα.

Από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που σας έχουμε παραχωρήσει με αδιαφανείς όρους κι έναντι αυτών των 200 δις που λέτε, ότι μας δώσατε, το 40% περίπου των αμυντικών εξοπλισμών μας, το σύνολο σχεδόν των εθνικών τηλεπικοινωνιών μας, την κατασκευή 2 μεγάλων αεροδρομίων καθώς και πολλών χιλιομέτρων εθνικού οδικού δικτύου. Αν ξεχνώ κάτι, ζητώ να με συγχωρέσεις. Σημειώνω, πως είμαστε από τους μεγαλύτερους εισαγωγείς στα καταναλωτικά προϊόντα που παράγουν τα εργοστάσιά σας.

Η αλήθεια είναι, πως δεν ευθύνονται μόνο η πολιτικοί μας γι' αυτή την καταστροφή. Ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης έχει και μια εταιρία γερμανικών κυρίως συμφερόντων, που τους λάδωνε, για ν' αναλαμβάνει, όπως λέω παραπάνω, δημόσια έργα (βλ. C4Ι). Πιθανολογώ, πως φταίνε και τα γερμανικά ναυπηγεία, που μας πούλησαν κάτι υποβρύχια, που γέρνουν. Είμαι σίγουρος, ότι εσύ δε με πιστεύεις ακόμα, αλλά δείξε λίγο υπομονή και περίμενε, διάβασέ με, κι αν δε σε πείσω, τότε διώξε με από την Ευρωζώνη, τον τόπο της "Αλήθειας και της Ευημερίας, του Δίκαιου και του Σωστού".

Λοιπόν Walτer, μισός αιώνας και πάνω πέρασε από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, από τότε που η Γερμανία έπρεπε να ξοφλήσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα.

Οι οφειλές αυτές, που μόνον η Γερμανία αρνείται να ξοφλήσει στην Ελλάδα (η Βουλγαρία και η Ρουμανία, τακτοποίησαν ήδη τις αντίστοιχες υποχρεώσεις τους), συνίστανται:

α) Σε χρέη ύψους 80 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων, από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

β) Σε χρέη από τη διαφορά του κλήριγκ στο μεσοπόλεμο, ύψους 593.873.000 δολαρίων, που ήταν σε βάρος της Γερμανίας.

γ) Στα αναγκαστικά δάνεια, τα οποία συνήψε το Γ΄ Ράιχ από την Ελλάδα, ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στη διάρκεια της κατοχής.

δ) Στις επανορθώσεις, που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα, για τις κατασχέσεις, αρπαγές και καταστροφές, που της προξένησε το Γ' Ράιχ, την περίοδο της κατοχής, ύψους 7,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων, όπως επεδίκασαν οι Σύμμαχοι.

ε) Στις ανυπολόγιστες υποχρεώσεις της Γερμανίας για την αφαίρεση της ζωής 1.125.960 Ελλήνων (38.960 εκτελεσμένων, 12.000 νεκρών από αδέσποτες, 70.000 σκοτωμένων σε μάχες, 105.000 νεκρών στα στρατόπεδα της Γερμανίας, 600.000 νεκρών από πείνα και 300.000 απωλειών από υπογεννητικότητα).

στ) Στην ατίμητη ηθική προσβολή, που προξένησε στον ελληνικό λαό και στις ανθρωπιστικές ιδέες που εκφράζει η ελληνική ιδέα. Αυτό το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό, είναι ηθικής τάξης, ύψιστης ηθικής αξίας.

Ξέρω Walτer, σε πειράζουν αυτά που γράφω, αλλά και μένα με πείραξαν, αυτά που έγραψες! Αλλά περισσότερο με πειράζουν, αυτά που σκέφτεσαι και θέλεις να κάνεις για μένα και τους «συμπατριώτες» σου, τους Έλληνες !

Walτer, φίλτατε Walτer, στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται 130 γερμανικές επιχειρήσεις, στις οποίες, περιλαμβάνονται σχεδόν όλοι οι γερμανικοί κολοσσοί, που πραγματοποιούν ετήσιο τζίρο της τάξης των 6,5 δισ. ευρώ.

Ξέρεις Walτer, σύντομα δε θα μπορώ ν' αγοράζω Γερμανικά προϊόντα, γιατί δεν θάχω λεφτά. Εγώ Walτer μεγάλωσα στα λίγα, θα τ' αντέξω. Και μην ανησυχείς για τους νέους στην Ελλάδα. Είμαστε ακόμα πολλοί παλιοί στη ζωή, για να τους βοηθήσουμε, να εξοικειωθούν στη νέα κατάσταση. Αλλά εσείς βρε Walτer, τους ανέργους σας, που θα δημιουργηθούν από την κατάσταση αυτή στην Ελλάδα, πώς θα τους αντιμετωπίσετε;

Πες μου σε παρακαλώ. Έχω απορία: εμείς οι Έλληνες πρέπει να φύγουμε από την Ευρώπη, την Ευρωζώνη (κι' απ' όπου αλλού θέλετε, εσείς, οι Γερμανοί, οι Σουηδοί, οι Ολλανδοί και λοιποί "συμπατριώτες"). Πρέπει να φύγουμε, για να σωθούμε από μια Ένωση, κατ' επίφαση. Από μια ομάδα κερδοσκόπων. Από μια ομάδα, στην οποία είμαστε συμπαίκτες, όσο καταναλώναμε τα προϊόντα των συμπαικτών !

Εγώ φίλτατε Walτer, πιστεύω, ότι οι Έλληνες θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν Mercedes, BMW, Opel, Ford, Scoda, κλπ. συμμαχικά προϊόντα, γιατί, . δεν μπορούν και δεν πρέπει ! ... Δεν το αξίζουν. Θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν προϊόντα από το Lidl, το Praktiker και το IKEA. Γιατί δε θα μπορούν πια να τ' αγοράσουν αυτά τα προϊόντα, βρε αδερφέ, τι να κάνουμε !

Φίλτατε Walτer, θα πρέπει να κανονίσουμε και κάποιες άλλες «λεπτομέρειες» . Αν μου επιτρέπεις βέβαια, γιατί εσύ είσαι ο «πιστωτής» της ζωής μου. Ξέρεις βρε φίλε Walτer, θέλω να μου επιστρέψεις τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ μου, που έκλεψες εσύ (όχι ΕΣΥ βεβαίως, αλλά κάποιοι ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ), θέλω τα ΑΘΑΝΑΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΟΥ, που βρίσκονται στα Μουσεία του Βερολίνου, του Μονάχου, του Λονδίνου, του Παρισιού, της Ρώμης! Τα θέλω τώρα, που μπορεί να πεθάνω, . αλλά θέλω να πεθάνω, κοντά στους πατέρες μου !

ΠΑΛΙ ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΦΑΓΕ ΚΑΙ ΞΥΛΟ!

Δεκ.09, 2010

Στη λίμνη της Βουλιαγμένης, κάποιοι από τους λουόμενους, μόλις αντιλήφθηκαν την παρουσία του αντιπροέδρου της Κυβέρνησης Θεόδωρου Πάγκαλου, του επιτέθηκαν φραστικά, με εκφράσεις, όπως «γουρούνι», «μαλάκα» κ.λ.π. Η ώρα ήταν 2.45 και τον ρωτούσαν, γιατί είναι εκεί , για μπάνιο στη Λίμνη και όχι στο γραφείο του εργαζόμενος, όπως θα έπρεπε. Μάλιστα στις ύβρεις πρωτοστατούσε μια ηλικιωμένη γυναίκα.

Ο Θ.Πάγκαλος δεν αντέδρασε στις ύβρεις και αποχώρησε από τη Λίμνη. Ζήτησε όμως τον Διευθυντή και επειδή αυτός απουσίαζε, σε έξαλλη κατάσταση επιτέθηκε  ΧΕΙΡΟΔΙΚΩΝΤΑΣ, στον πρώτο υπάλληλο που βρήκε μπροστά του, ένα άνθρωπο 72 ετών με σοβαρά προβλήματα υγείας (αναπηρία). Ο Αντιπρόεδρος ζητούσε ευθύνες από τον υπάλληλο, διότι επέτρεψε στην κυρία να μπει στην Λίμνη!!!

Και η απάντηση του υπαλλήλου ήταν διότι πλήρωσε εισιτήριο…

ΠΗΓΗ: http://christoskapoutsis.blogspot.com/

ΚΟΥΙΖ!

Ο ΧΥΤΑ ή ΧΥΤΗ που θέλει να λειτουργήσει το κράτος της Βουλής στην Κερατέα, βρήκε αντίσταση από τους εκεί κατοίκους και- κατά τη γνώμη μου- καλά κάνουν! Δεν μπορεί μια περιοχή να επωμιστεί όλα τα σκουπίδια της Αττικής. Αρκετά έχουν υποβαθμίσει τη Λαυρεωτική οι προύχοντες της Βουλής. Εκείνο που με εντυπωσιάζει είναι ότι συνεχώς ακούω να μιλούν για το μεγαλοεργολάβο, αλλά το όνομά του δεν τολμά κανείς να αναφέρει. Ποιος είναι; Όποιος το ξέρει, κερδίζει αναψυκτικό! Πάντως κάποιος από τους αντιστεκόμενους αναφέρθηκε στη Δυναστεία των ΜΠΟ...! Βρε λες να είναι αυτός που φαντάζομαι; Αυτός που έχει γεμίσει την Ελλάδα με διόδια;
Πρόταση: Ο ΧΥΤΑ να δημιουργηθεί στην Εκάλη, στην Πολιτεία, στην Κηφισιά ή και στη Ραφήνα κοντά στα σπίτια των κρατούντων της Βουλής. Να πάρουν και αυτοί λίγη μυρουδιά από την μπόχα που αναδύουν! Θα ήταν μια "σοσιαλιστική" λύση, σαν και αυτές που μοιράζει απλόχερα,εδώ και ένα χρόνο περίπου, σε όλους μας ο κύριος Γ.Α.Π. Άντε να δούμε...

ΕΙΤΕ ΠΑΙΔΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ είτε παίδες βαρβάρων...

   Είτε παίδες Ελλήνων είτε παίδες βαρβάρων, πάντως όλοι μετείχαν στα προχθεσινά γεγονότα του Αλέξη μας... οι από εδώ και οι από εκεί, όλοι φάνηκαν πιστοί στην παροιμία: "Άι-Νικόλα βοήθα μας, κούνα και συ το χέρι σου".
   Βρέθηκα και εγώ ανάμεσα σε παλιούς φίλους, που έχουν όμως τα μισά μου χρόνια και ανταμώσαμε όχι πια μπροστά σε θρανίο, αλλά στο δρόμο και τα κουβεντιάσαμε ίσος προς ίσο, κει στο δρόμο,στο πεζοδρόμιο. Κυριαρχούσε η φράση "πώς και ποιος μας έκανε έτσι τον κόσμο" και εγώ απλώς πρόσθετα πως έτσι ήταν πάντα, μόνο που τώρα η υποκρισία, το ψευδές και η παραπληροφόρηση δεν κρύβονται από τα μάτια των εφήβων και των νέων.
   Είδα εκείνη την ημέρα...και τι δεν είδα. Είδα ασφ-αλήτες και μου θύμισαν "παλιές" καλές ημέρες(δοσίλογους των Ες-Ες, μετά ρουφιάνους της Χούντας) να κυκλοφορούν ανάμεσα στα παιδιά μας και να ενημερώνουν το κέντρο επιχειρήσεων του Υπουργείο "Προστασίας" του πολίτη. Είδα και ελικόπτερο της αστυνομίας να παρακολουθεί αφ'υψηλού και να θωπεύει με τον προβολέα του τον κόσμο των παιδιών κάτω. Είδα τα ΜΑΤάκια να χτυπούν απρόκλητα πλήθος παιδιών, μόνο και μόνο επειδή φοβούνται να έρθουν αντιμέτωποι με την αλήθεια: πως τούτος ο νεκρός ήταν πράξη δικού τους ανθρώπου και πως τρομοκρατούνται με την ιδέα πως μπορεί να γίνει έθος η θύμηση του Αλέξη. Είδα, είδα, είδα.
   Είδα πιριτσικαρία να έχει γράψει στα παλιά της υποδήματα το γκλοπ το δακρυγόνο και την κρότου λάμψης και να χύνεται λεφούσι ολάκερο και να ζητά πέρα από τη μνήμη για τον Αλέξη, ό,τι τώρα συνεχίζουν να της αρνούνται πεισματικά οι καρεκλοκένταυροι: αξιοπρεπές μέλλον. Είδα μια νεολαία που έχει χεσμένα τα Μέσα Μαζικής Εξαθλίωσης! Που αλληλοενημερώνεται, που δεν περιμένει την Τρέμη και την κάθε τρεμούλα να μάθει τι συμβαίνει γύρω της και τι αποφασίζουν γι' αυτήν χωρίς αυτήν! Είδα παιδιά από σχολεία, αλλά είδα δίπλα τους και μεσόκοπους που δεν ξέχασαν, ούτε έθαψαν τη νεανική τους καρδιά! Ως και τον αδερφό της Μελίνας μας είδα με το μπαστούνι του να περπατά αγέρωχος και στητός, αν και τα μάτια του ήταν δακρυσμένα από τα δακρυγόνα!
   'Επειτα πήγα και από το σημείο που εκτελέστηκε ο Αλέξης. Παιδιά και έφηβοι, φοιτητές και μερικοί πιο μεγάλοι περνούσαν και άφηναν ένα σημείωμα, ένα κεράκι και ένα λουλούδι. Έμαθα πως τα παιδιά και κάποιοι- όχι πολλοί ακόμα είναι η αλήθεια!- δεν τα ξεγελάς, δεν τους ξεγελάς με top master και άλλες τέτοιες μπούρδες.
   Είδα όμως και από κοντά το ντου των ΜΑΤ γύρω από την πλατεία των Εξαρχείων, χωρίς λόγο να σκάνε μύτη για να προκαλέσουν τους νεαρούς και ν' αρχίσουν οι συμπλοκές. Είδα την ιδιαίτερα προκλητική στάση τους και έμαθα πως επισκέφτηκαν και το σημείο εκτέλεσης του Αλέξη και με κλωτσιές και χτυπήματα με τα γκλοπς τους διέλυσαν ό,τι είχαν αφήσει εκεί πριν λίγο τα παιδιά! Αυτό ήταν που ξεσήκωσε τους νεαρούς και άρχισαν και αυτοί να επιτίθενται με πέτρες! Τα δακρυγόνα που έπεσαν μετέτρεπαν την περιοχή σε θάλαμο αερίων, αλλά τα ΜΑΤάκια φορούσαν τις μασκούλες τους και...όλα καλά!
Έμαθα όμως και για τις εναλλακτικές αντιδράσεις των νέων, όπως είναι και αυτή που σημειώνεται παρακάτω:

   Μέλη της Greek Hacking Scene πραγματοποίησαν επιτυχημένη επίθεση XSS (cross site scripting) στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων, με το παρακάτω μήνυμα: Οι χάκερ dr0pper και kondor, μέλοι της Greek Hacking Scene τιμούν με τον δικό τους τρόπο την μνήμη του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Μέσα από το site του Υπουργείου Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων εκφράζουν τα συλληπητήριά τους για τον άδικο χαμό του...

   Ως γνήσιοι παίδες Ελλήνων, τούτα τα παιδιά αντιδρούν και αντιστέκονται και χαίρομαι που δεν έχουν βολευτεί στον καναπέ και δε βλέπουν την ναρκωτική οθόνη! Οι άλλοι παίδες, αυτοί των βαρβάρων, με προβληματίζουν. Λένε ότι υπηρετούν την έννομη τάξη της χώρας μας, αλλά στην ουσία εξυπηρετούν τους 300, που έφαγαν, τρώνε και συνεχίζουν να τρώνε από εμάς και σε λίγο και εμάς! Και αυτό το αναφέρω γιατί, οι χυδαίες εκφράσεις τους, η βία και η επιθετικότητα, η συμπεριφορά τους ολόκληρη διέπεται από την αντίδραση που έχουν και τα γουρουνάκια, μόλις δουν ότι βρέχει. Μαζεύονται γύρω από μια λακούβα και περιμένουν να πλημμυρίσει από νερό για να κυλιστούν στη λάσπη. Και τούτα τα ανθρωπάρια, δεν μπορεί να είναι γόνοι Ελλήνων, έτσι που τους αρέσει να σέρνουν και να κυλούν ανθρώπους γέρους και νέους στην άσφαλτο χτυπώντας τους ανελέητα! Αμαυρώνουν τη φήμη και την ιστορία, τον ίδιο μας τον πολιτισμό. Γι' αυτό και θεωρώ ότι είναι γνήσιοι παίδες βαρβάρων, που ξέμειναν πίσω ως απόγονοι όλων εκείνων των βαρβάρων, που κατά καιρούς λεηλατούσαν και επιχειρούσαν να εξαφανίσουν κάθε θύλακα αντίστασης των Ελλήνων. Αμ δε! Δεν τους πέρασε ούτε τότε, ούτε και θα τους περάσει και τώρα!

ΑΣ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ ΜΑΣ, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!

ΡΧΣ: Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας δολοφονίας

ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ

Στα άκρα με το δάχτυλο

αγγίζω νεφέλωμα.

Προπορεύομαι του θανάτου

μέσα από ρίζα αριθμού.

Καρπός στεκούμενος εναέρια.

Μια κίνηση αστράφει στο δικό μου γαλαξία.

Δεν είναι ο χτύπος καρδιάς που καθοδηγεί

την ουράνια αρμονία που δέχομαι.

Πετώ και απλώνομαι στο χάος,

χορευτής αέναης αριθμητικής.

Με βήματα στο σκοτεινό εκτελέσιμο

πλήρως εξοπλισμένα.

Κάνω κείθε και ακουμπώ τ’ αστέρια μου.

Κάνω δώθε και πιάνω γαλαξία συμμετρίας.

Έτσι θ’ αλωθώ μετά της ακολουθίας

εξισώσεων μοιραίων

του σκοτεινού σύμπαντος.

Έτσι θ’απλωθώ σκόνη αστρική

στον χαώδη αλγόριθμο.

Τι ήμουν πριν γίνω;

Τι θα είμαι μετά το τέλος;

Στο παρόν μου

Παρατηρώ το μέλλον,

Με καλειδοσκόπιο το παρελθόν.

Συστημικά εκτελέσιμη ενέργεια.

Έχω εμπεδώσει πυθαγόρεια

τη σοφία με το καρφί του ερωτηματικού.

Στο βάθος του γυάλινου βλέμματος με κοιτώ,

ντυμένη την άχλη του λυκόφωτος

των ρυθμικών αριθμών.

ΤΟ ΡΟ!

Αδειάζω από μέσα μου

ό,τι από τα λίγα

μαζί μου έφερα.

Όταν σήκωσα κεφάλι

αντίκρισα κενό,

που τό’χα προβλέψει.

Αλλά και πάλι

δεν αφέθηκα.

Είδα σε σένα πρόκληση

πρόσκληση ρήματος

Αποφάσισα πορεία.

Με τις συμπληγάδες

ανάμεσα στα φρύδια.

Βαθιά σκαλισμένες στο μέτωπο.

Και τις φέρω από τότε.

Όχι βαρέως, αλλά συνειδητά.

Σε αυτές αφήνομαι και χάνομαι:

Το όνομά σου και το βλέμμα σου.

Εκεί που πάω

να γείρω,

να παραδοθώ,

να αιχμαλωτιστώ,

κάτι μου θυμίζει πως υπάρχεις

και οπισθοχωρώ

από την Αιωνιότητα.

Να ζήσω θέλω.

Ακόμα λίγο.

Ακόμα πιο πολύ.

Για νά’χω χρόνο

στην εικόνα σου,

στη μυρωδιά σου,

στη φωνή σου.

Να περιλαμβάνομαι.

Εκείνο το ρο της ροής του Έρωτα

με παίρνει και με συνεπαίρνει

Πανταχόθεν.

Και με εγείρει δραματικά.

Συνηγορεί παντιοτρόπως δε, Υπέρ σου.

ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΠΙΘΗΚΩΝ

Όταν ήμουν στο σχολείο, στο μάθημα της Γεωγραφίας μου δίδασκαν ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην Ευρώπη, ως "κοιτίδα" του πολιτισμού. Έπειτα, στο μάθημα της Ιστορίας έμαθα ότι οι αρχαίοι ημών(;) πρόγονοι είχαν αντισταθεί και αντιστάθηκαν σε κάθε ξένο κατακτητή! Χρειάστηκε να περάσουν 30 περίπου χρόνια για να διαπιστώσω πως, ότι έμαθα, ήταν ψέμματα. Η μόνη αλήθεια στη χώρα τούτη των Βαλκανίων είναι ο Ήλιος. 

Συνειδητοποίησα όμως, καιρό πριν, ότι στη χώρα αυτή κατοικούν ανθρωποπίθηκοι. Έπειτα ήρθα πρόσωπο με πρόσωπο με μια άλλη πραγματικότητα: τη μετάλλαξη, μέσω κοινωνικοπολιτικοοικονομικών εξελίξεων. Οι ανθρωποπίθηκοι, ένας-ένας άρχισαν να μεταλλάσσονται σε πιθήκους. Έτσι, τώρα πια λέω, πως ζω στη χώρα των πιθήκων. Και η χώρα τους μεταμορφώθηκε και αυτή στη γνωστή πλέον Μπανανία!

Οι πίθηκοι είναι όμορφα ζώα και πάντα αγαπητά στους ανθρώπους. Στόλιζαν τους τοίχους αποικιοκρατών τον περασμένο αιώνα οι κεφαλές τους και τα χέρια τους χρησίμευαν για σταχτοδοχεία. Άλλοι πάλι πίθηκοι ψυχαγωγούσαν τους ανθρώπους σε τσίρκα με απίστευτες παραστάσεις που έκαναν κάθε πικραμένο να γελάσει για λίγο και να ξεχάσει τον πόνο του. Άλλοι συλλαμβάνονταν από μωρά και οδηγούνταν σε ζωολογικούς κήπους και επισκέπτες μπαμπάδες τους πετούσαν μπανάνες και τους έδειχναν στα παιδάκια τους:"αυτό είναι ένας πίθηκος".

Ωραία λοιπόν. Καιρός να το δεχτείς.  Η όμορφη τούτη χώρα έχει μεταβληθεί σε τοίχο αποικιοκράτη, σε τσίρκο, σε ζωολογικό κήπο, πάνω και μέσα στον οποίο έχουν στοιβάξει αυτά τα ευγενή κατά τα άλλα θηλαστικά, που άλλοτε κάνουν τις ακίνητες κεφαλές προς τέρψην και ηδονή των αποικιοκρατών λευκών δυτικοευρωπαίων, άλλοτε ανεβάζουν απίστευτα νούμερα με περιοδεύοντες θιάσους τσίρκων, για να χαχανίζουν τα παιδάκια των πλούσιων, πλην ανθρωπιστών ευρωπαίων και άλλοτε τρώνε μια μπανάνα που τους πέταξε ο λευκός κύριος για να μάθει το λευκό του παιδάκι τι είναι ο πίθηκος!

Έι, ψιτ, εσύ, που διαβάζεις το κείμενο αυτό. Μη σουφρώνεις τα χείλη και μη σμίγεις τα φρύδια. Πρέπει να το παραδεχτείς. Είσαι ένας πίθηκος. Πιθηκίζεις. Τρως την μπανάνα που σου πέταξαν. Μάλιστα πάτησες και απάνω στην μπανανόφλουδα. Ναι, σε λίγο θα στολίσεις με την κεφαλή σου και τον τοίχο, τρόπαιο των κερδοσκόπων πρώην αποικιοκρατών, χριστιανών, γνήσιων γόνων των ελέω θεού βασιλιάδων του Μεσαίωνα, και έχεις αρχίσει να κάνεις και τούμπες για να τα βγάλεις πέρα προς τέρψην των πολιτικών που χασκογελάνε με τα χάλια σου και στο κλουβί που σε έχουν βάλει σε δείχνουν με το δάχτυλο και λένε:"Να μια μα'ι'μού"!

Αυτό είσαι και μην το αρνείσαι. Ποιος γνήσιος απόγονος του Λεωνίδα και του Μιλτιάδη, του Περικλή και του Αισχύλου; Κατάντησες ο περίγελος και το παιχνιδάκι, το άθυρμα στα χέρια μιας παγκόσμιας συμμορίας καραμπινάτων κομπιναδόρων. Και αντί να τα πάρεις και να κάμεις χαμό, κάθησες στο κλουβί σου και ... φάε την μπανάνα σου!Μια αγέλη πιθήκων κυβερνιέται από 300 χοίρους και ως δια μαγείας τούτη η χώρα έχει γίνει και φάρμα ζώων, έτοιμα για σφάξιμο! Έτσι, όπως τότε που περίμενες να σε σώσουν οι Ευρωπαίγοι, οι Φράγκοι, οι Λονδρέζοι, οι Ρούσοι και μετά έσφαξες τον αδερφό σου για το πιο ψηλό κλαδί του δένδρου, που σου είχαν βάλει στο κλουβί, αυτοί που σου ρουφούν το μεδούλι.

Λίγοι, πολύ λίγοι, απόμειναν στην πρώην Ελλάδα και νυν Μπανανία, Έλληνες. Οι  περισσότεροι είναι πίθηκοι, 300 όλοι και όλοι χοίροι, βουτηγμένοι στη λάσπη και μια χούφτα Έλληνες βγαίνουν στο δρόμο, φωνάζουν, τρώνε το ξύλο της αρκούδας (αυτό το ζώο ευδοκιμεί μόνο στις τάξεις των ανέργων, των θυμωμένων, των υποψιασμένων, των αντιδραστικών, των ατρόμητων, των αντιστασιακών, των ενημερωμένων, των οργισμένων με την παρουσία και την επέλαση των σωματοφυλάκων-αστυνομικών των ιθυνόντων και κυβερνώντων και χορτάτων τραπεζοεπιχειρηματοεφοπλιστοεργολάβων. Έλληνες είναι μόνο αυτοί που περπατούν στο δρόμο και κραυγάζουν τη συνωμοσία που ξεκίνησε από αυτούς, για να αιχμαλωτίσει όλον τον κόσμο σιγά-σιγά και ύπουλα και να τον μετατρέψει σε ένα απέραντο τσίρκο.

Έλληνας πα να πει, αυτός που δεν κλείνει τα αυτιά του, που δε σφαλνά τα μάτια του, που δε βουλώνει το στόμα του, μα που ακόμα και αν απειλείται η ζωή του, το σβέρκο του δεν τον χαμηλώνει, ούτε σπάζει τη μέση του. Έλληνας πα να πει αυτός που δίνει το παράδειγμα της αντίστασης και που τον ακλουθούνε μετά κα οι άλλοι λαοί σα δουν το Δίκαιο και την Λευτεριά να την υπερασπίζονται οι λίγοι, οι πολύ λίγοι μα εύψυχοι και ευδαίμονες. Εσύ δεν ανήκεις σε αυτούς. Χρόνια σε τα'ί'ζανε και σε παχαίνανε για να επανδρώσεις το τσίρκο τους και το ζωολογικό τους κήπο. Τώρα σκάσε. Τη μοίρα σου τη διάλεξες και έπαιξες την τελευταία σου ζαριά στο σημερινό Ρουβικώνα. Επέλεξες να είσαι οσφυοκάμπτης, τσίρκουλο, να σε δείχνουν με το δάχτυλο και να στο βάζουν κιόλα. Αδιαμαρτύρητα δέχεσαι κάθε μαστίγωμα, όταν διαπιστώσουν πως το  νούμερό σου στο τσίρκο τους δεν τους αποφέρει τα κέρδη που θέλουν.  Άμα γεράσεις, θα σε πωλήσουν σε ζωολογικό κήπο ή θα σε κομματιάσουν για να στολίσεις κάνα τοίχο πάνω από τζάκι, για να' χουν να  διηγούνται παραμύθια για περιπετειώδη σαφάρι τις κρύες και υγρές νύχτες του χειμώνα οι ξενολάτρεις του τόπου και οι μπαγάσηδες οι άποικοι. Και μετά το αξιοζήλευτο ρεζιλίκι σου, ετοιμάζουν και άλλους λαούς ν' ακουμπήσουν με το μαγικό στους ραβδάκι να τους μετατρέψουν σε κάποιο άλλο είδος του ζωικού βασιλείου...αρουραίους, προβατάκια, κοτόπουλα...

Αντέχεις ακόμα να διαβάζεις; Σου τα έχω μαζεμένα και τόσην ώρα σε λέω το κατάντημά σου. Προς το παρόν, το μόνο που ξέρεις είναι να ξεφλουδίζεις και να μασάς μπανάνα. Τρώγε λοιπόν, και σκάσε!

ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ Η ΙΔΕΑ

Με τρομάζει η ιδέα να συνθλίβω

πρόσωπο για να επιβληθώ σε διάταγμα.

Συλλαβίζω πέταλα  λέξεων.

Με απουσία ανθρώπων, χτενίζω άστρα.

Βάζω δε, στο πέταγμά μου

λίγο ροδόσταμο και μικρή δόση σταύρωσης.

Προσωπικής αναμέτρησης με συνθήκες.

Δεν υπογράφω με παραγγελιές του συστήματος.

Αποφεύγω επιταγές και γραμμάτια.

Προτιμώ το  άγγιγμα στο χέρι.

Υπεράνω κειμένων νεκρών, ίπταμαι.

Αναζητώ ζωή συγκεκριμένα ασυγκράτητη.

Πανοπλία ιππότη φορώ
και χα’ι’δεύω ανεμόμυλους!

Δεν αγκιστρώνομαι σε πλανέματα όρκων.

Λεύτερη πετώ και πετώ.

Σε στιγμές πάνω πατώντας.

Στο αόριστο-χώρο και χρόνο.

Με ελπίδες φλούδες δεν πορεύτηκα.

Με στιγμές πανό πετώντας...
Γυμνή και περήφανη.
Γέννημα σποράς καλής!

ΠΑΡΟΝΤΕΣ

Στο πεζούλι της Ιστορίας

σας βλέπω πάλι μπροστά.

Στην καγκελόπορτα εκεί.

Μαρία-παρούσα!

Κώστα-παρών!

Ελένη-παρούσα!

Στέλιο-παρών!

Ανδρέα-παρών!

Βασιλική-παρούσα!

Ματωμένους, θυμωμένα παιδιά.

Μ’ ένα πένθιμο τσιγάρο στα χείλη,

καμπάνα παντελόνι, λερωμένο

με χώματα αγιασμένα.

Ένα χακί αμπέχωνο περασμένο

απάνω σας στρατιώτες

την ιερή ώρα,

σας στράτευσε το Ψωμί,

σας ετοίμασε η Παιδεία,

σας αγάπησε η Ελευθερία.

Μα και θλιμμένοι, χαμογελούσατε!

Έπειτα...

Σηκωθήκατε, ξεσκονίσατε τη σκόνη

που σας κάθισε ο χρόνος

και μαζέψατε το Διομήδη,

που’ταν μπροστά σας πεσμένος,

στο δεντράκι γερμένος,

ακόμα με μάτια ανοιχτά.

Με την παλάμη στον ώμο:

«Έλα σήκω, πάλι».

Τον στήσατε όρθιο.

Σταθήκατε μπροστά μου.

Η φωνή σας-μα την αλήθεια-

μου ιστορεί:

«Είμαστε μέσα,

με τα σκυλιά απέξω ν’ αλυχτάνε.

Μα δε φοβηθήκαμε,

Έξοδο κινδύνου ετοίμαζε

ο Οδυσσέας.

Πυρά στα φυλλάδια έχυνε

ο Ρήγας.

Τροφή μας έφερνε σε λαδόκολλα

η Μπουμπουλίνα.

Μας ψύχωνε με λόγο

ο Κολοκοτρώνης.

Και παρά’ κει τραγουδούσε

ο Ξυλούρης.

Και εσείς δεν είσαστε μόνοι».

Έπειτα πήρατε

τα στενά και απλωθήκατε στην πόλη.

Σας έκρυψε καλά η νύχτα!

Τριακοστή έβδομη νύχτα

κι απόψε.

Και απέμεινα να σας μετρώ

από καρδιάς.

Στη θέση σας.

Μπροστά στην καγκελόπορτα

Πυρίχειος

Τους παλιούς μου φίλους,
άγνωστους συνάντησα
σε πορεία σκοτεινή
και άρχισα πάλι
το χορό του δρόμου,
μ'αγκαλιά διπλή
την ανάσα του διπλανού.
Χόρευε η πορεία
γύρω την πόλη,
σαν μπουλούκι ρημαγμένο,
σίγουρο και αβέβηλο,
στον καιρό παραζάλης
ανεμοσκόρπισμα ελπίδας,
με μάτια πύρινα
και χείλη μαύρα οπλισμένα.
Έτρεμε το πόδι να πατά,
που δε λεφτερωνόταν
να κλωτσήσει σαπίλα,
συρματόπλεγμα πολιτικό.
Η πορεία όλο και μάκραινε.
Κούτσαινα με το πόδι
βαρύ από αιώνες δεσμά,
βουβά ακολουθούσα και έσερνα
τον πυρίχειο ξανά και ξανά,
που μας κρατούσε δίπλα
με τον άλλο στους ίδιους δρόμους
και χτες, σήμερα πάλι και αύριο.
Κάνω πως ξέρω τα βήματα.
Μα κάποιος πιο έμπειρος με είπε
στο αυτί πως τούτα τα λέει η καρδιά,
όχι η λογική και έτσι δεν χαροπαλεύω
στο πέτρινο σεντούκι
που βάλθηκες να κλείσεις
τη ζωή μου ολάκαιρη,
που με των άλλων τις ζωές
μετρά χιλιόμετρα,
μετρά χιλιετίες,
μετρά με μέτρα αίματος.
Δεν κλείνεται σε μιας απόφασης
φέρετρο σιωπής.
Στον πυρίχειο πάλι θα μπαίνω
και θα μπαίνω, μετέχοντας
στο αγκάλιασμα,
γιατί με μάθαν η Ιστορία η μαμή
και η μητέρα μου η Γλώσσα,
πως δεν είναι άλλος χορός
πιο κοντά στο πένθος,
πιο κοντά στη δύναμη,
πιο κοντά στο θάνατο,
πιο κοντά στη λύτρωση!
Και έμαθα, τώρα στα γεράματα
τα βήματά του θαυμάσια...
και δεν κουτσαίνω πια!

EΠΙΒΕΒΑΙΩΝΩ ΤΟΝ ΑΝΕΜΟ

Χτες στη συμβολή Πατησίων και Στουρνάρη και ενώ η πορεία κατά του Μνημονίου έφτανε στο τέλος της, ομάδα της ΔΕΛΤΑ(της γειτονιάς μας), επιτέθηκε εντελώς απρόκλητα και με βολίδες κρότου-λάμψης, διέλυσαν την πορεία και επιτέθηκαν στο πλήθος των φοιτητών και των πολιτών που μετείχαν! Μπήκα στη στοά, που στεγάζεται το θέατρο ΑΛΦΑ και εκεί βρήκαν καταφύγιο 10 περίπου πολίτες και φοιτητές, ενώ απέξω παρέλαυναν και πηγαινοέρχονταν με προκλητικό τρόπο παπάκια και μια μοτοσυκλέτα της ΔΕΛΤΑ, ενώ κάποιοι από τα παπάκια ξεπέζεψαν και άρχισαν να χτυπούν όποιον έβρισκαν μπροστά τους.
Μια διαδηλώτρια, αφού τις επιτέθηκαν 3-4 αστυνομικοί, την έριξαν στο οδόστρωμα και άρχισαν να τη χτυπούν. Κάποιοι διαδηλωτές κατόρθωσαν να την αποσπάσουν από τα χέρια τους και να τη μεταφέρουν στη στοά για να της παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες, ενώ κατόπιν μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο, γιατί υπέστη σοβαρή κάκωση!
Από την άλλη σήμερα, τα κανάλια των επαγγελματιών σωτήρων του λαού μας ξελαρυγγιάζονται από το πρωί και μεταδίδουν, καθένα μια απροκάλυπτη παραπληροφόρηση:
-Ελαφρώς τραυματισμένη μια Αμερικανίδα που έπεσε και χτύπησε στο οδόστρωμα το κεφάλι της.
-Μετά από πρόκληση των διαδηλωτών, ομάδα Δέλτα επιτέθηκε κατά ομάδας ακροαριστερών που εκσφενδόνιζε πέτρες εναντίον της και τη διέλυσε.
-Ελαφρά χτυπήθηκε μια διαδηλώτρια, μετά από συμπλοκή ακροαριστερών και ομάδας Δέλτα.

ΨΕΜΜΑΤΑ!

Παραθέτω το άρθρο του http://anemos5.blogspot.com/ όπου αναφέρει επακριβώς το συμβάν! Αλήθεια θα επιληφθεί κάποιος εισαγγελέας του περιστατικού και της κατάφορης παραβίασης των δικαιωμάτων των πολιτών να διαδηλώνουν και να εξετάσει κάτω από ποιες συνθήκες οι αστυνομικοί-τραμπούκοι επιτέθηκαν αναίτια ή πάλι θα κάνει η δικαιοσύνη τα στραβά μάτια; Ή μήπως πρέπει να το πάρουμε είδηση ότι έχουμε ΧΟΥΝΤΑ;

Πολιτικές συμμορίες!

Δείτε το αν αντέχετε!

Η μπατονέτα!

Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ το αποφάσισα! Τη Δευτέρα θα πάρω σβάρνα τις πλατείες της πόλης μου και όπου δω και άλλους πολλούς να φωνάζουν κατά του κράτους του Mnimonistan και κάθε Mnimonistan, θα βγάλω γλώσσα και θα γκαρίξω. Όμως θα κρατώ και μια μπατονέτα στο χέρι, δωράκι για τα αυτιά όλων των Κυβερνήσεων που έχουν βάλει λαούς και λαούς σε μια απύθμενη περιπέτεια και...έπονται και άλλοι. Μήπως, αντί για μία, πρέπει να κρατώ ολόκληρο κουτί; Γιατί πολύ φοβούμαι ότι, με την "απλυσιά" τους το πουρί στο αυτί τους θα έχει φτάσει μέχρι τον εγκέφαλο και μια μπατονέτα τι να σου κάνει. Εδώ χρειάζεται πλήθος από δαύτες, μην πω πως απαιτείται και ΝΥΣΤΕΡΙ!
Φιλιά, βρε!

1,2,3, μέτρα.Έρχονται τα νέα Μέτρα!

Λοιπόν εδώ στο Mnimonistan,στην όμορφη χώρα μας, έχουμε βου γύρο (με πίττα του παππού) και άρχισαν ήδη να πέφτουν τα φάσκελα να βρίσκουν αλλήλους! Η αυτοκρατορία της μούντζας  διενεργεί επεκτατικούς πολέμους και η τρομοκρατία της ανοιχτής παλάμης καραδοκεί!

-«Ψήφισες; Πάρε ένα και άλλο ένα, για να μη στο χρωστάω». Ή το ωραιότατο 
-"Φάε μια και άλλη μια, γιατί στις χρωστώ από τις προηγούμενες εκλογές". Φράσεις που έχουν αρχίσει να λαμβάνουν μορφή πανδημίας. 

Ο GAP και το Σαμάρη εξαφανιαζόλ από τα πάνελ και τα παραθυράκια. Κόβει βόλτες όμως, στην τιβούλα διαφημιστικούλι με τον Ομέρ Πριώνη που κάπου του’ χουν γράψει αυτά που απαγγέλει και αλληθωρίζει, γιατί δεν κοιτά το φακό, αλλά αριστερά(sic) στο χαρτόνι που του σηκώνουν και με μαύρο μαρκαδόρο του έχουν ζωγραφίσει λεξούλες βαρύγδουπες του τύπου «να πάει η πόλη μπροστά» και άλλες τέτοιες αηδίες!

Καλέ, η πόλη μπορεί να πάει μόνη της, χωρίς αυτόν. Μήπως και τόσον καιρό πώς τα βγάζαμε πέρα; Ταυτοχρόνως, ο Σγουρός ο Σίγουρος ποζάρει με μανδύα εθνομάρτυρος και σωτήρος, προσδοκώντας να το σταυρώσετε το παλικάρι, για να προστεθεί και αυτός στο πάνθεο των αγίων μας! Βοήθειά σας, χριστιανοί!Ανάψτε και κανά κερί!

Η δε κουράδα- με το συμπάθειο κοντογειτόνοι μου- στο πεζοδρόμιο έχει γίνει η νέα μοκέτα-μόδα και το γλίστρημα-πατινάζ μάς προετοιμάζει στο καλλιτεχνικό για να λάβουμε μέρος στους χειμερινούς Ολυμπιακούς. Σαν αυτήν που μας βρήκε και μας λέρωσε  από πίσω με τα νέα μέτρα που είναι τώρα παλιά,γιατί έρχονται τα νέα των νέων μέτρα (εδώ το διαφημιστικό σλόγκαν "λερωθείτε κάνει καλό" δε νομίζω ότι σας πείθει).

-Βαζελίνι, αγάπη μου, χωρίς εσένα δε ζω και το δηλώνω. Εσείς ποια μάρκα αγοράζετε; Επικοινωνήστε στο τηλέφωνο της εκπομπής 666-999-εκατό. Μετά, ακολουθώντας τις ηχητικές οδηγίες, φωνάξτε το σύνθημα "ο κώλος μας θα φέξει" για την ενεργοποίηση του τηλεφωνητή. Για τα αγγλικά, ψιθυρίστε το "είμαι η Πόπη και τα κάνω όλα".

Άσε το πλήθος των αστέγων "αυξάνεστε και πληθύνεστε" που μετατρέπει σε αυλή των θαυμάτων την Ομόνοια και φέρνει κάτι από την αίγλη και την γκλαμουριά των Παρισίων, για να χαίρεται και ο GAP, που θεωρεί τα Παρίσια εξαιρετικό τουριστικό προορισμό και πετάγεται μετά της συζύγου κάθε ΣουΚού. Το τέκνο, δεν έμαθα, το παίρνει και αυτό μαζί του;

Κατά τ’ άλλα η καλπολογία καλά κρατεί και θυμίζει ιππόδρομο- πρώτος ο Ντορής ή η Αλεπού στο κοτέτσι; Και για τα νέα μέτρα; Ούτε μια τόση δα αναφορούλα; Τίποτις; Καλέ τόσο σκατένια θα είναι και τρομάξαν τα «δημοσιογραφικά λαρρύγια» και οι κορώνες των πολιτικών και δε λένε ή επειδή είναι ο βου γύρος, φοβούνται μήπως μας πέσει βαρύ το τζατζίκι;

Η Ντορίτσα δηλώνει παραθυρωμένη, ότι ετοιμάζει το νέο κόμμα που θα μας ρίξει σε νέο κώμα και που φήμες διαδίδουν ότι θα φέρει το λογότυπο «Ντόρα μαζί σου, η τσέπη μας δική σου».

Το τραγουδάκι πάντως που σκαρώνω, έχει ήδη τους πρώτους στίχους

«1,2,3, μέτρα... (λαλαλάάά)

έρχονται τα νέα Μέτρα...(μουσική με σολίστ το ταμπούρλο)

θα μας πάρουνε και τα μέτρα (εδώ σκάει μύτη η μπάσο κιθάρα)

θα μας χώσουνε στην κάσα (εδώ το κλαρίνο δίνει ρέστα)

από την πολλή τη μάσα». (και στο σημείο αυτό το βιολί κλαίει).

Αυξάνει όμως και το πλήθος των Φουρτουνάτσηδων που δεν ψήφισαν και των Μπουρτουνάτσηδων που φοβούνται ότι τα νέα μέτρα θα τους ψοφήσουν και λίγο-λίγο σβήνει ο απόηχος της μισής παροιμίας «Άι Νικόλα βοήθα με» και ακούγεται όλο και πιο πολύ το 2ο σκέλος της «κούνα και συ το χέρι σου». Και αν δεν το κουνήσεις σε γροθιά προς τα πάνω, κούνα το πάνω- κάτω! Και αυτό κάτι σημαίνει...

Χανουμάκια μου καλά, το δικό μας δελτίο ειδήσεων έλαβε τέλος. Την ιδιοκτήτρια του καναλιού θα την βρείτε τη Δευτέρα στις 6 μουμου, να πεζοδρομεί μεταξύ Πεδίον του Άρεος (άμα δεν ξέρετε πού πέφτει τούτο το Πεδίο, βάλτε μπροστά το gps σας) και Πατησίων, (που καιρό τώρα απαιτεί να μετονομαστεί η Λεωφόρος αύτη σε «Πατείς με Πατώ σε» )αν και ο "κακός ο λύκος" δεν είναι εδώ, αλλά κόβει, χρόνια τώρα, λάσπη στην παραπάνω Πλατεία του νεκρού Συντάγματος!

Άμα μπορέσετε και ξυπνήσετε από το λήθαργο του μεσημεριάτικου ύπνου και αν φάγατε το κολατσό σας και δεν παίζει κάτι ενδιαφέρον για σας η τιβί σας και θέλετε και κυρίως, αν έχετε τα κότσια να φωνάξετε αυτό που καιρό ψιθυρίζετε, κάντε τον κόπο και κατεβείτε μια ολιά από εκεί, γιατί το παντελόνι σάς το πήραν. Μη σας πάρουν και το σώβρακο, τώρα.

Γειά σας, βρε χαζά μου και Á bientôt…

Και μην ξεχνάτε καλέ! Σύνθημά μας το "Σκάστε ή δράστε".
Μπάι Μπάι!!!

Αχ, αχ!!! Και μία είδηση που μας ήρθε μόλις τώρα! Την ιδιοκτήτρια του καναλιού θα τη βρείτε τη Δευτέρα, όχι στο Πεδίο, αλλά στην πλατεία με εκείνο το γερασμένο, πλην νεκρό, Σύνταγμα, γιατί τα πρόβατα, λοξοδρόμησαν και αποφάσισαν να βελάξουν αλλού, κυνηγώντας τον "κακό λύκο"που αναφέραμε πιο πάνω. Για την ώρα της μάζωξης, δεν παίρνουμε όρκο, αλλά θα είναι ή πρωί ή απόγευμα. Με τις υγειές σας, καλήν αντάμωση-άμα ξεκουνηθείτε- και καλά βελάσματα!

Σχήμα ανοιχτής παλάμης!

Οι απέχοντες πολυπληθέστεροι των παρόντων! Εθνικό ρεκόρ, πρωτοτυπία και καινοτομία. Αλλά αυτοί, οι λίγοι, οι τόσο λίγοι δεν πήραν χαμπάρι!
Ή έκαναν πως δεν πήραν. Πάντως... Όσοι ψήφισαν θα το καταλάβουν με τις ριπές των νέων μέτρων, που οσονούπω, θα εκτοξευθούν και θα τους βρουν κατάστηθα, τους μπαγάσηδες!Άσκησαν, νομίζουν, το δημοκρατικό τους καθήκον! Το άκουσα και αυτό και ήρθα και έπεσα τ' ανάσκελα από τα γέλια! Σε ποια δημοκρατία, αλήθεια; Σε αυτήν που βατοπεδινοί και προνιάριοι κυκλοφορούν ακόμα ανάμεσά μας, ελεύθεροι και μας ειρωνεύονται; Σε ποια δημοκρατία, που ο φτωχός πληρώνει ό,τι γλέντησε ο κερδοσκόπος, πλην φίλτατος του πολιτικού τενεκέ;
Πήγατε και ψηφίσατε...Τι και ποιον; Σε ένα σύστημα, από τη ρίζα του σάπιο! Αν, δηλαδή, μελετήσω Ιστορία, δεν το βλέπω; Στην αρχή τα ξενικά κόμματα, μετά ο Μαυροκορδάτος, ο Νέγρης. Στη ρεμούλα πρώτος πρωθυπουργός τούτης της πολύπαθης χώρας ο Κωλέττης...Και πάει ο Καποδίστριας, με βόλι ξαμολημένο από Μαυρομιχαλαίους πρόκριτους, που δε θέλανε ν' αφήσουν τσιφλίκια κι αξιώματα!
Και φτάσαμε ως εδώ, στραβά περπατώντας, δεκαετίες τώρα!
Το πήραν πρέφα το σύστημα αυτό Ρουσόπουλοι και Βουλγαράκηδες, Μητσοτάκηδες και Καραμανλήδες, Πάγκαλοι και Διαμαντοπουλαίοι, Πεταλωτήδες και Παπανδρέοι και κάμαν και αυτοί σε τούτον τον αιώνα το δικό τους γιουρούσι!
Πήγαινε τώρα στο δεύτερο γύρο του στημένου παιχνιδιού τους και αμόλα την ψήφο σου! Και αυτοί χεσμένην την έχουν όπως και την προηγούμενη, όπως και σένα τον ίδιο και το παιδί σου και το μισθό σου και το γείτονα και τη γριά μητέρα του και όλη τη χώρα γενικώς!
Και άντε ξύπνα: Δράσε ή σκάσε! Κατέβα στο δρόμο ή βούλωστο και πάψε να μυξοκλαις, γιατί στο κάτω-κάτω με την ψήφο σου τους κρατάς ακόμα εδώ!

Τους χαιρετισμούς μου
θα σου τους στείλω,
μετά τη Δευτέρα,
μόλις ανακοινωθούν

τα νέα μέτρα και
...θα έχουν το σχήμα ανοιχτής παλάμης!

ΑΚΟΜΑ

Λίγος καιρός πάει και έρχεται

που μου στέρησαν τα παιδικά μου όνειρα

Έπαψα και εγώ να πιπιλώ το δάχτυλο.

Κατέβηκα στην αρχή μποσουλώντας

από το παιδικό μου κρεβάτι.

Άφησα γυμνά τα σεντόνια μου.

Εκείνα με τα λουλουδάκια

Που μου ΄χε χέρι αγαπητό κεντήσει.

Πήγα και ανδρώθηκα στα πεζοδρόμια.

Μέσα στ’ αγκάθια θορύβου και σαπίλας.

Πατώντας με γυμνό το πέλμα

έμαθα το κακό στην κούνια του.

Είδα να σέρνουν συμφέροντα ανθρώπους

Και αριθμούς να υπολογίζουνε κεφάλια.

Μαθήτευσα στα γόνατα της πόρνης.

Ακολούθησα τα βήματα του νταβατζή της.

Πέρασα από καφενεία που τζογάρουν την τύχη τους

ρημάδια κορμιά, μούσκεμα από το άμοιρο.

Ακόμα...

Άνθρωποι χωρίς πρόσωπο, περπατούν

με το κεφάλι στον τοίχο,

σήμα κατατεθέν υποταγής ανείπωτης.

Μάτια προβάλλουν από κάδους σκουπιδιών,

Ψάχνουν ίχνη περηφάνειας στ’ άπλυτα της πόλης.

Μπόχα δρόμοι και  λιμνάζοντα πάρκα.

Σύριγγες και χέρια τρυπημένα

απλώνονται μονοπάτι

και δείχνουν με το δάχτυλο

τον ουρανό που φέγγει με ήλιο δόντια.

Ποιητή μου σου θυμίζω το στίχο σου:

«Εκείνοι που έπραξαν το κακό

τους πήρε μαύρο σύγνεφο».

Και έχει μια λιακάδα.

Ακόμα ...

Για έναν κότινο

Εν μέσω ψυχρής θεώρησης
και συγκαταβατικής
προσφώνησης θλίψεως,
προσπορίζω, χωρίς να ορίζω ήχους,
ανύπαρκτης χορδής κραυγή.
Μεταλαμπαδεύω αιώνων
σκωρίες σε δρόμους,
τρέχω χιλιόμετρα
για το κάλλος που πάει,
με προσπέρασε με χτύπους ετών φωτός.
Φορώ τα αθλητικά μου
και χύνομαι
ανάμεσα σε κτήρια λαμπρά
βεβαίωση τρανή
της παγκυριαρχίας κουλτούρας
που θέλει αίμα ανθρώπινο
και σάρκες να γεύεται.
Στην τρελλή κούρσα μου-θανάτου-
απομνημονεύω συγγράμματα
αρχαίων και κλέη ανδρών
και απολαμβάνω
μουσειακά το Παλαιό
σε μια χώρα
ελεύθερης πτώσης.
Ο εχθρός δεν είναι προ,
είναι εντός των τειχών
και τρέχω ν' αρνηθώ.

"Ίθι παιδίσκη αρχαίων Ελλήνων και νυν βαρβάρων".

Τα πόδια στην πλάτη
και με ψυχή δαγκωμένη στο στόμα.
Λύτρωση δεν προσδοκώ,
ούτε ανάσταση νεκρών.
Μόνο καραδοκώ.
Γνήσια περίεργη, αρνήτρια!
Τουλάχιστον αντιστέκομαι
-όσο με βαστά το μυαλό-
σε πτωματικές πρακτικές!

Για έναν κότινο...που λέει ο λόγος!

Πανηγύρεως απέχου και μη ανέχου

Βγήκα από τη στενή μου είσοδο.
Παράτες και παρελάσεις πάλι σήμερα.
Πρέπει να ξεχάσουμε την έλλειψη.
Στοιβαγμένοι όλοι στο απύθμενο κενό,
ακολουθούμε το βήμα της πάπιας.
Μπροστά το ταμπούρλο της κοιλιάς
συνεπαίρνει τα πλήθη των παλιάτσων.
Χαιρετούρες και σημαιάκια κλώθουν
δώθε-κείθε, μήπως και ξεσηκώσουν
τη μνήμη, και κοιμήσουν το παρόν.
Έν-δυο, μη καθαρά σκεφτείς.
Απόλαυσε το σούπερ θέαμα.
Εν-δυο, εδώ ποζάρουν σούπερ σταρς
και σήμερα, των υπερκαναλιών παραθυρόφιλοι.
Αυτοί σου προσφέρουν θεάματα,
αλλά τον άρτο σού τον κλέψανε
μέσα από τη χούφτα.
Ανεβασμένοι πάνω σε εξέδρες
ανά τις πόλεις-στρατόπεδα,
κάμουν πως περηφανεύονται
για παλαιά και ένδοξα κλέη
και παραδίπλα μια γριά που κλαίει,
σίγουρη πως η Ανάσταση ακόμα αργεί.
Εν-δυο, απόλαυσε χωματερές σκέψεων,
πλήθος κοράκια που σκαλίζουν υπερσυντέλικους,
από αυτούς να κρατηθούν στο μυαλό των ανέργων.
Τρώνε ήρωες και ξεσκίζουν το όραμα
αλλοτινών μεγαλείων, στο διηνεκές.
Εν-δυο, σου λέω, η μπάντα δίνει ρυθμό.
Εν-δυο, σημαίνουνε κουδούνια.
Στο θίασο αυτό με τον καρνάβαλο
σε πρώτο πλάνο, μη γίνεις θεατής.
Η Ιστορία δε ζήτησε πανηγύρια.
Σεμνότητα της πρέπει και περίσκεψη.
'Οχι χυδαία σκηνικά, κουστούμια ελλείψει γνώσης.
Τι Ιστορία να τιμήσεις, όταν τώρα προσκυνάς ;
Εξάλλου, και πάλι Κατοχή έχουμε.
Από τους ίδιους που μας ξεπούλησαν
μες το μεθύσι μας την πατρίδα.
....
Περασμένα μεγαλεία, φίλε,
και διηγώντας τα να κλαις!

Τον Άγνωστο Στρατιώτη
τον σκοτώνουνε και πάλι.
Σε ακήρυχτο πόλεμο.
Υπερασπίσου τον, για μια φορά.

ΣΤΟ ΚΑΡΦΙ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

Σήμερα έβγαλα έναν αγαπημένο μου πίνακα βόλτα.
Τον πήρα παραμάσχαλα και τον αέρισα.
Τον έδειξα στην πόλη.
Μια πόλη είδε την ομορφιά να περιφέρεται.
Θάλασσα πλατιά παντού γαληνεμένη.
Με κύμα να σκάει απαλά σε γυμνή παραλία.
Και ήρθε η αλμύρα και πότισε στενά και σοκάκια.
Σαν αλχημιστής έβαψα τοίχους γαλαζοπράσινους,
τα μουντά κτίρια ασπρουδερά χωριουδάκια.
Γέμισα άμμο τα πεζοδρόμια και κοχύλια σωρό.
Όσο διάβαινα η πόλη φορούσε παρεό και κοντομάνικο.
Στολιζόταν καλοκαίρι, με νοτισμένο αέρα.
Μύριζε πευκοβελόνα και φασκόμηλο.
Άρχισαν να φωνασκούν και τα τζιτζίκια.
Παραμέριζαν τα γκρίζα σύγνεφα
και γέμιζε η πόλη παιδιά και κουβαδάκια.
Μόλις χόρτασα την πόλη γέλιο,
μόλις την τάισα φραγκόσυκα και αμπέλι,
και άφησα καΐκια στις πλατείες,
πήρα τον πίνακα και τον επέστρεψα.
Στο καρφί λογικής που του ανήκει.

Μη λογίζεις τον εαυτό σου για Έλληνα...

Λογαριάζω καλύτερα το μέσα από το έξω μου. Τη σκοτοδίνη-παράδοξο δώρο- των άλλων προς εμένα και τη φρικαλεότητα που γέννησε στον άνθρωπο το χαρτί στην τσέπη, δεξιά και αριστερά...το ίδιο την πετώ χιμαδιό στα μούτρα της βολεμένης σπονδυλικής στήλης, που άλλο δεν έμαθε, από τα γεννοφάσκια της, να σκύβει και να σκύβει.

Δε σκούζω. Μην ανταριάζεσαι. Για βολή μου δεν το’χα ποτέ μου το σκούξιμο. Μα για πε μου εσύ, Νεοέλληνα: τι θάμα σημερνό έκαμες για το δεύτερο μισό του ονόματός σου; Τι το καινούργιο, το ηλιακό, το μεγαλειώδες στα μέτρα του ανθρώπου έφερες, για να ξεστραβώσεις και σήμερις τον εαυτό σου και τους λοιπούς ανθρώπους;

Δεν ποίησες καμιάν ελληνικότητα. Στοίβαξες,όπως-όπως, σε τέσσερις τοίχους την αφεντιά σου και βολεύτηκες κει δα, νομίζοντας πως έτσι, σαν άλλος στρατηλάτης περήφανα κατακτούσες τα σύγνεφα του Σύμπαντος.

Άμοιρε! Διόλου στην αντίληψη, που κουβαλάς από τη νοοτροπία των ραγιάδων που σου μεταλαμπάδευσαν συμβουλατόροι κοσμοκράτορες, δεν έχει πέσει, ότι για να μεγαλουργείς, χωρίς αμετροέπεια, χρειάζεται να κάμεις από μιαν επανάσταση τη μέρα και να ξορκίζεις το κακό της ανθρωπότητας, όχι με παρακάλια και με τάματα, αλλά με το κεφάλι προσηλωμένο στον ορίζοντα και τα πόδια σου βαθιά ριζωμένα στη γη. 'Ετσι όπως στέκουν οι κολόνες του Παρθενώνα της γνώσης...

Αλλιώς, βρες άλλο όνομα: βολευτής, τριτοκοσμικός νεο'ι'εροσυμμαχίτης, σκλάβος στο παζάρι της κύφωσης που σου δίδαξαν έντεχνα μυθολόγοι τσαρλατάνοι με σταυρούς και απομεινάρια πτωμάτων που εκχύουν λίβανον και προσκυνητάδες που πέφτουν στα τέσσερα μπροστά σε ζωγραφιστά ξύλα που στάζουν δάκρυα.

Αυτός είσαι...

χαμερπές στο μάτι του Κυκλώνα!

Και τώρα; Τώρα που έφτασες ως εδώ, από πού να κρατηθείς;

Δεν έμεινε γωνιά στο Σύμπαν που να σε θυμάται! 

Πολλοί καλημέρα σας!

Καμώματα καιρού

Ελλείψει έμπνευσης.

Δυο στάλες χαμόγελο

Σε μια κούπα καφέ.

Κρατημένη ώρα στο χέρι

Με περασμένες τις έξι.

Ούτε και σήμερα μια δόση φως

Δήλωση απουσίας ασύμμετρου πάθους.

Αναμενόμενη αγκύλωση αίσθησης.

Μετά συγχωρήσεως κλαυσίγελος

Ορμώμενος εκ του βάθους ρηχότητας.

Διάλυση των πάντων και ασυναρτησίες

Προβολή εικόνων χαωτικών επί της οθόνης.

Αχαλίνωτοι οι νευρώνες παραπληροφόρησης

Τοποθέτηση χαρτιών εντός σακιδίου

και επιβαλλόμενη ένδυση εκδηλούμενης υπακοής.

Παραλήρημα ορμώμενο εκ του συστήματος.

Πρωτίστως στο πρόσωπο λίγο ύδωρ.

Άνοιγμα πόρτας και κλείδωμα αυτής.

Κάλεσμα ανελκυστήρος...επιβίβαση!

Ούτε ένας άνθρωπος για μια καλημέρα.

Ούτε Καλή Μέρα επί Ανθρώπου

Ακριβή μου πτώχευση

Επί σταυρών τα πλήθη.

Πεζοδρόμια αλειτούργητα

Με βιτρίνες όμως προς πώληση ή ενοικίαση.

Φωνή βοώντος:«Γένος βλαμμένων οκλαδόν

και κατόπιν γονυπετές».

Μία η απάντηση από παντού: «Στας διαταγάς σας!»

Και τώρα...

ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ!

Στα Μάρμαρα του Παρθενώνα τα Ματ

Άντε πάλι, μια από τα ίδια. Χτες το βράδυ,συμβασιούχοι αρχαιολόγοι που έχουν να πληρωθούν 22 μήνες, διανυκτέρευσαν μπροστά στην πύλη της Ακρόπολης, ζητώντας τα αυτονόητα: Να μονιμοποιηθούν και να πληρωθούν!
Και ήρθαν τα κανάλια το πρωί και ξέρασαν όλον τον οχετό τους.
-Διασύρουν την Ελλάδα στο εξωτερικό.
-Ντροπή τους να κρατούν την Ακρόπολη κλειστή στους κακομοίρηδες τους τουρίστες.
-Τέτοιες συμπεριφορές προσβάλλουν τη χώρα μας.
Έπειτα ήρθαν και τα ΜΑΤ.(Καλώς τα τα παιδιά και μας έλειψαν, από τα οδοφράγματα με τους φορτηγατζήδες).
Και να τα σπρωξίματα προς τους διαμαρτυρόμενους, και να οι αντεγκλήσεις με τους φωτορεπόρτερς Έλληνες και ξένους. Μην τύχει και τραβήξουν πλάνα από την ξεφτίλα στην οποία έχουν ρίξει οι πολιτικοί σαλτιμπάγκοι τους Έλληνες!
Έχω να θέσω μερικά ερωτήματα, τώρα που κρατούν κλειστή την Ακρόπολη τα Ματ:
-Ταιριάζει να έχουμε σε θέα, μπροστά από την Ακρόπολη τα ελληνικά "στρουμφάκια", με τα άσπρα κράνη και τα γκλομπς ανά χείρας καλύτερα από υπαλλήλους που ζητούν να πληρωθούν; Τα αρχαία μας, δεν ανήκουν στο ανάλγητο Κράτος σας, παίδες Ελλήνων λιμοκοντόρων, αλλά στο λαό και μέρος αυτού του λαού είναι και αυτοί που, από δικές σας αμαρτίες και πνευματική έλλειψη, δεν έχουν ακόμα πληρωθεί.
-Κάνει καλύτερη εντύπωση στους τουρίστες η θέα αστυνομικών και Ματ μπροστά στην Ακρόπολη;
-Μην ανησυχείτε για το διασυρμό της Ελλάδας στο εξωτερικό! Πρόλαβαν άλλοι με εκφράσεις του τύπου " Είμαι πρωθυπουργός σε μια χώρα διεφθαρμένη" και με τη ζητιανιά σύσσωμου του κυβερνητικού επιτελείου, που γυρίζει την υφήλιο και με απλωμένη την παλάμη, ζητά να επενδύσουν οι ξένοι στη διεφθαρμένη χώρα του!Αυτό δε σας ανησυχεί πιο πολύ; Αλήθεια,δεν ανησυχείτε περισσότερο, που δείρατε και σύρατε δημοσιογράφους ξένων ραδιοτηλεοπτικών σταθμών, για να μην καλύψουν τα συμβάντα και σπάσατε την περίφραξη του αρχαιολογικού χώρου σα χούλιγκανς του χειρίστου είδους;
-Η Γαλλία δηλαδή ολόκληρη που έχει βγει στους δρόμους κατά του Σαρκοζί διασύρεται διεθνώς; Από πότε η απεργία ή η διαμαρτυρία, η διαδήλωση και η αντίσταση σε νόμους που ψηφίστηκαν ή παρερμηνεύτηκαν κατά το δοκούν από λαοπλάνους και ληστές εξευτελίζουν μια χώρα διεθνώς;
-Γιατί τα Μέσα Μαζικής Εκμετάλλευσης εδώ στην Ελλάδα, στρέφονται κατά μιας ομάδας ανθρώπων που ζητά το δίκιο της, που ζητά να μην τις κλέψουν τα δεδουλευμένα της; Και γιατί προσπαθούν να στρέφουν τη κοινή γνώμη ενάντια σε όσους κάθε φορά διαμαρτύρονται; Τι έχουν να κερδίσουν και από ποιους;
Μια τελευταία μόνο επισήμανση:
Όταν εδώ στο φτωχό και μπατιροελλαδιστάν συνειδητοποιήσουν οι πολίτες ότι εχθρός δεν είναι ο άλλος πολίτης που αδικείται, που δέρνεται και προπηλακίζεται από ομάδες συμφερόντων, τότε θα δούμε και εδώ να γίνεται της Γαλλίας και της Ισλανδίας και της Ευρώπης ολόκληρης! Ως τότε αναμείνατε στο ακουστικό σας και κοντός ψαλμός αλληλούια!Έρχεται ο Νοέμβρης με τα κρύα (αυξημένη η τιμή του πετρελαίου) και η επέτειος του Αλέξη και τα νέα μέτρα που θα εξαγγείλει η κυβέρνηση μετά τις δημοτικές εκλογές και τα αυξημένα τιμολόγια των ΔΕΚΟ και τότε θα σας πω εγώ!
Φιλιά στα κράνη που φορούν τα όμορφα ελληνικά στρουμφάκια μπροστά στην Ακρόπολη και...
"Κρατάτε γερά συμβασιούχοι Έλληνες, όμορφα νιάτα που επενδύσατε και πιστέψατε πως θα σας νομιμοποιήσουν και θα σας πληρώσουν ό,τι δουλέψατε πολιτικοί που καπηλεύονται την υπερηφάνεια και το φιλότιμο ολόκληρου λαού"...