Τα μάτια του Ρα...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΡΑ ...γέννησαν άλλο ένα blog,
το "Σαν τατουάζ"!
Το νέο blog είναι όμως για γερά νεύρα! Δηλαδή:
http://like-tatoo.blogspot.com/

Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

Πανηγύρεως απέχου και μη ανέχου

Βγήκα από τη στενή μου είσοδο.
Παράτες και παρελάσεις πάλι σήμερα.
Πρέπει να ξεχάσουμε την έλλειψη.
Στοιβαγμένοι όλοι στο απύθμενο κενό,
ακολουθούμε το βήμα της πάπιας.
Μπροστά το ταμπούρλο της κοιλιάς
συνεπαίρνει τα πλήθη των παλιάτσων.
Χαιρετούρες και σημαιάκια κλώθουν
δώθε-κείθε, μήπως και ξεσηκώσουν
τη μνήμη, και κοιμήσουν το παρόν.
Έν-δυο, μη καθαρά σκεφτείς.
Απόλαυσε το σούπερ θέαμα.
Εν-δυο, εδώ ποζάρουν σούπερ σταρς
και σήμερα, των υπερκαναλιών παραθυρόφιλοι.
Αυτοί σου προσφέρουν θεάματα,
αλλά τον άρτο σού τον κλέψανε
μέσα από τη χούφτα.
Ανεβασμένοι πάνω σε εξέδρες
ανά τις πόλεις-στρατόπεδα,
κάμουν πως περηφανεύονται
για παλαιά και ένδοξα κλέη
και παραδίπλα μια γριά που κλαίει,
σίγουρη πως η Ανάσταση ακόμα αργεί.
Εν-δυο, απόλαυσε χωματερές σκέψεων,
πλήθος κοράκια που σκαλίζουν υπερσυντέλικους,
από αυτούς να κρατηθούν στο μυαλό των ανέργων.
Τρώνε ήρωες και ξεσκίζουν το όραμα
αλλοτινών μεγαλείων, στο διηνεκές.
Εν-δυο, σου λέω, η μπάντα δίνει ρυθμό.
Εν-δυο, σημαίνουνε κουδούνια.
Στο θίασο αυτό με τον καρνάβαλο
σε πρώτο πλάνο, μη γίνεις θεατής.
Η Ιστορία δε ζήτησε πανηγύρια.
Σεμνότητα της πρέπει και περίσκεψη.
'Οχι χυδαία σκηνικά, κουστούμια ελλείψει γνώσης.
Τι Ιστορία να τιμήσεις, όταν τώρα προσκυνάς ;
Εξάλλου, και πάλι Κατοχή έχουμε.
Από τους ίδιους που μας ξεπούλησαν
μες το μεθύσι μας την πατρίδα.
....
Περασμένα μεγαλεία, φίλε,
και διηγώντας τα να κλαις!

Τον Άγνωστο Στρατιώτη
τον σκοτώνουνε και πάλι.
Σε ακήρυχτο πόλεμο.
Υπερασπίσου τον, για μια φορά.

Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010

ΣΤΟ ΚΑΡΦΙ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

Σήμερα έβγαλα έναν αγαπημένο μου πίνακα βόλτα.
Τον πήρα παραμάσχαλα και τον αέρισα.
Τον έδειξα στην πόλη.
Μια πόλη είδε την ομορφιά να περιφέρεται.
Θάλασσα πλατιά παντού γαληνεμένη.
Με κύμα να σκάει απαλά σε γυμνή παραλία.
Και ήρθε η αλμύρα και πότισε στενά και σοκάκια.
Σαν αλχημιστής έβαψα τοίχους γαλαζοπράσινους,
τα μουντά κτίρια ασπρουδερά χωριουδάκια.
Γέμισα άμμο τα πεζοδρόμια και κοχύλια σωρό.
Όσο διάβαινα η πόλη φορούσε παρεό και κοντομάνικο.
Στολιζόταν καλοκαίρι, με νοτισμένο αέρα.
Μύριζε πευκοβελόνα και φασκόμηλο.
Άρχισαν να φωνασκούν και τα τζιτζίκια.
Παραμέριζαν τα γκρίζα σύγνεφα
και γέμιζε η πόλη παιδιά και κουβαδάκια.
Μόλις χόρτασα την πόλη γέλιο,
μόλις την τάισα φραγκόσυκα και αμπέλι,
και άφησα καΐκια στις πλατείες,
πήρα τον πίνακα και τον επέστρεψα.
Στο καρφί λογικής που του ανήκει.

Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

Μη λογίζεις τον εαυτό σου για Έλληνα...


Λογαριάζω καλύτερα το μέσα από το έξω μου. Τη σκοτοδίνη-παράδοξο δώρο- των άλλων προς εμένα και τη φρικαλεότητα που γέννησε στον άνθρωπο το χαρτί στην τσέπη, δεξιά και αριστερά...το ίδιο την πετώ χιμαδιό στα μούτρα της βολεμένης σπονδυλικής στήλης, που άλλο δεν έμαθε, από τα γεννοφάσκια της, να σκύβει και να σκύβει.
Δε σκούζω. Μην ανταριάζεσαι. Για βολή μου δεν το’χα ποτέ μου το σκούξιμο. Μα για πε μου εσύ, Νεοέλληνα: τι θάμα σημερνό έκαμες για το δεύτερο μισό του ονόματός σου; Τι το καινούργιο, το ηλιακό, το μεγαλειώδες στα μέτρα του ανθρώπου έφερες, για να ξεστραβώσεις και σήμερις τον εαυτό σου και τους λοιπούς ανθρώπους;
Δεν ποίησες καμιάν ελληνικότητα. Στοίβαξες,όπως-όπως, σε τέσσερις τοίχους την αφεντιά σου και βολεύτηκες κει δα, νομίζοντας πως έτσι, σαν άλλος στρατηλάτης περήφανα κατακτούσες τα σύγνεφα του Σύμπαντος.
Άμοιρε! Διόλου στην αντίληψη, που κουβαλάς από τη νοοτροπία των ραγιάδων που σου μεταλαμπάδευσαν συμβουλατόροι κοσμοκράτορες, δεν έχει πέσει, ότι για να μεγαλουργείς, χωρίς αμετροέπεια, χρειάζεται να κάμεις από μιαν επανάσταση τη μέρα και να ξορκίζεις το κακό της ανθρωπότητας, όχι με παρακάλια και με τάματα, αλλά με το κεφάλι προσηλωμένο στον ορίζοντα και τα πόδια σου βαθιά ριζωμένα στη γη. 'Ετσι όπως στέκουν οι κολόνες του Παρθενώνα της γνώσης...
Αλλιώς, βρες άλλο όνομα: βολευτής, τριτοκοσμικός νεο'ι'εροσυμμαχίτης, σκλάβος στο παζάρι της κύφωσης που σου δίδαξαν έντεχνα μυθολόγοι τσαρλατάνοι με σταυρούς και απομεινάρια πτωμάτων που εκχύουν λίβανον και προσκυνητάδες που πέφτουν στα τέσσερα μπροστά σε ζωγραφιστά ξύλα που στάζουν δάκρυα.
Αυτός είσαι...
χαμερπές στο μάτι του Κυκλώνα!
Και τώρα; Τώρα που έφτασες ως εδώ, από πού να κρατηθείς;
Δεν έμεινε γωνιά στο Σύμπαν που να σε θυμάται! 

Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

Πολλοί καλημέρα σας!


Καμώματα καιρού
Ελλείψει έμπνευσης.
Δυο στάλες χαμόγελο
Σε μια κούπα καφέ.
Κρατημένη ώρα στο χέρι
Με περασμένες τις έξι.
Ούτε και σήμερα μια δόση φως
Δήλωση απουσίας ασύμμετρου πάθους.
Αναμενόμενη αγκύλωση αίσθησης.
Μετά συγχωρήσεως κλαυσίγελος
Ορμώμενος εκ του βάθους ρηχότητας.
Διάλυση των πάντων και ασυναρτησίες
Προβολή εικόνων χαωτικών επί της οθόνης.
Αχαλίνωτοι οι νευρώνες παραπληροφόρησης
Τοποθέτηση χαρτιών εντός σακιδίου
και επιβαλλόμενη ένδυση εκδηλούμενης υπακοής.
Παραλήρημα ορμώμενο εκ του συστήματος.
Πρωτίστως στο πρόσωπο λίγο ύδωρ.
Άνοιγμα πόρτας και κλείδωμα αυτής.
Κάλεσμα ανελκυστήρος...επιβίβαση!

Ούτε ένας άνθρωπος για μια καλημέρα.
Ούτε Καλή Μέρα επί Ανθρώπου
Ακριβή μου πτώχευση
Επί σταυρών τα πλήθη.
Πεζοδρόμια αλειτούργητα
Με βιτρίνες όμως προς πώληση ή ενοικίαση.
Φωνή βοώντος:«Γένος βλαμμένων οκλαδόν
και κατόπιν γονυπετές».
Μία η απάντηση από παντού: «Στας διαταγάς σας!»

Και τώρα...
ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ!


Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

Στα Μάρμαρα του Παρθενώνα τα Ματ


Άντε πάλι, μια από τα ίδια. Χτες το βράδυ,συμβασιούχοι αρχαιολόγοι που έχουν να πληρωθούν 22 μήνες, διανυκτέρευσαν μπροστά στην πύλη της Ακρόπολης, ζητώντας τα αυτονόητα: Να μονιμοποιηθούν και να πληρωθούν!
Και ήρθαν τα κανάλια το πρωί και ξέρασαν όλον τον οχετό τους.
-Διασύρουν την Ελλάδα στο εξωτερικό.
-Ντροπή τους να κρατούν την Ακρόπολη κλειστή στους κακομοίρηδες τους τουρίστες.
-Τέτοιες συμπεριφορές προσβάλλουν τη χώρα μας.
Έπειτα ήρθαν και τα ΜΑΤ.(Καλώς τα τα παιδιά και μας έλειψαν, από τα οδοφράγματα με τους φορτηγατζήδες).
Και να τα σπρωξίματα προς τους διαμαρτυρόμενους, και να οι αντεγκλήσεις με τους φωτορεπόρτερς Έλληνες και ξένους. Μην τύχει και τραβήξουν πλάνα από την ξεφτίλα στην οποία έχουν ρίξει οι πολιτικοί σαλτιμπάγκοι τους Έλληνες!
Έχω να θέσω μερικά ερωτήματα, τώρα που κρατούν κλειστή την Ακρόπολη τα Ματ:
-Ταιριάζει να έχουμε σε θέα, μπροστά από την Ακρόπολη τα ελληνικά "στρουμφάκια", με τα άσπρα κράνη και τα γκλομπς ανά χείρας καλύτερα από υπαλλήλους που ζητούν να πληρωθούν; Τα αρχαία μας, δεν ανήκουν στο ανάλγητο Κράτος σας, παίδες Ελλήνων λιμοκοντόρων, αλλά στο λαό και μέρος αυτού του λαού είναι και αυτοί που, από δικές σας αμαρτίες και πνευματική έλλειψη, δεν έχουν ακόμα πληρωθεί.
-Κάνει καλύτερη εντύπωση στους τουρίστες η θέα αστυνομικών και Ματ μπροστά στην Ακρόπολη;
-Μην ανησυχείτε για το διασυρμό της Ελλάδας στο εξωτερικό! Πρόλαβαν άλλοι με εκφράσεις του τύπου " Είμαι πρωθυπουργός σε μια χώρα διεφθαρμένη" και με τη ζητιανιά σύσσωμου του κυβερνητικού επιτελείου, που γυρίζει την υφήλιο και με απλωμένη την παλάμη, ζητά να επενδύσουν οι ξένοι στη διεφθαρμένη χώρα του!Αυτό δε σας ανησυχεί πιο πολύ; Αλήθεια,δεν ανησυχείτε περισσότερο, που δείρατε και σύρατε δημοσιογράφους ξένων ραδιοτηλεοπτικών σταθμών, για να μην καλύψουν τα συμβάντα και σπάσατε την περίφραξη του αρχαιολογικού χώρου σα χούλιγκανς του χειρίστου είδους;
-Η Γαλλία δηλαδή ολόκληρη που έχει βγει στους δρόμους κατά του Σαρκοζί διασύρεται διεθνώς; Από πότε η απεργία ή η διαμαρτυρία, η διαδήλωση και η αντίσταση σε νόμους που ψηφίστηκαν ή παρερμηνεύτηκαν κατά το δοκούν από λαοπλάνους και ληστές εξευτελίζουν μια χώρα διεθνώς;
-Γιατί τα Μέσα Μαζικής Εκμετάλλευσης εδώ στην Ελλάδα, στρέφονται κατά μιας ομάδας ανθρώπων που ζητά το δίκιο της, που ζητά να μην τις κλέψουν τα δεδουλευμένα της; Και γιατί προσπαθούν να στρέφουν τη κοινή γνώμη ενάντια σε όσους κάθε φορά διαμαρτύρονται; Τι έχουν να κερδίσουν και από ποιους;
Μια τελευταία μόνο επισήμανση:
Όταν εδώ στο φτωχό και μπατιροελλαδιστάν συνειδητοποιήσουν οι πολίτες ότι εχθρός δεν είναι ο άλλος πολίτης που αδικείται, που δέρνεται και προπηλακίζεται από ομάδες συμφερόντων, τότε θα δούμε και εδώ να γίνεται της Γαλλίας και της Ισλανδίας και της Ευρώπης ολόκληρης! Ως τότε αναμείνατε στο ακουστικό σας και κοντός ψαλμός αλληλούια!Έρχεται ο Νοέμβρης με τα κρύα (αυξημένη η τιμή του πετρελαίου) και η επέτειος του Αλέξη και τα νέα μέτρα που θα εξαγγείλει η κυβέρνηση μετά τις δημοτικές εκλογές και τα αυξημένα τιμολόγια των ΔΕΚΟ και τότε θα σας πω εγώ!
Φιλιά στα κράνη που φορούν τα όμορφα ελληνικά στρουμφάκια μπροστά στην Ακρόπολη και...
"Κρατάτε γερά συμβασιούχοι Έλληνες, όμορφα νιάτα που επενδύσατε και πιστέψατε πως θα σας νομιμοποιήσουν και θα σας πληρώσουν ό,τι δουλέψατε πολιτικοί που καπηλεύονται την υπερηφάνεια και το φιλότιμο ολόκληρου λαού"...

Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010

Μεταξύ μπουγάδας και Ροΐδη, εωράκαμεν τους ληστάς

Πάνω που είπα πως ο Σεπτέμβρης μας άφησε ησύχους και καλωσόρισα τον Οχτώβρη, που είναι και ο μήνας μου ούτως ειπείν, και δεν είδα παπαγαλάκια σε Μεσόγειον κλίμα να φτεροκοπούν με αντάρα και να περιστρέφονται πάνω από την κεφαλή μας, ούτε φωνές ρυπογόνες πήραν να σηκώσουν το πτερύγιο του αυτιού μου, ούτε μια τόση δα διαδηλωσούλα υπήρξε να με βγάλει αλλόφρονη γυναίκα στο δρόμο, τσαφ και άστραψε το τηλέφωνο και βρόντησε!
Φωνή φίλης με έβγαλε από το λήθαργο τινός μπουγάδας, που θέλει το άπλωμά της και ακόμα παραμένει με τα ρούχα να κρέμονται ανεπιτήδευτα όξω από την πράσινη, άλλοτε υπερήφανη για το χρώμα της, λεκάνη και με ξάφνιασε!
-Μας κλέβουν!!! Ούρλιαξε επιτιθέμενη και οργισμένη η φωνή από την άλλη μεριά του σύρματος.
Ατάραχη δε εγώ, έχοντας το συνήθειο, να διατηρώ ψυχραιμία εις δύσκολας στιγμάς, επειδή έτσι δίνω την πρωτοκαθεδρία στην κραυγή, μετά φόβου θεού και πίστεως απήντησα, ολίγον με μπλαζέ και κάπως με «δεν πάμε να κόψουμε το λαιμό μας, γιατί τη χέρα μας έπρεπε να την έχουμε κόψει προ πολλού» ύφος.
-Ποιος πάλι, καλέ;
-Καλά δεν άκουσες τίποτα; Βοά η ΤιΒι ότι είναι μεγαλύτερο το έλλειμμα και θα έρθουν και πρόσθετα μέτρα! Μας γδέρνουν ζωντανούς, σου λέω!
Εδώ η αντίδραση της «ακροάτριας» ήτο λίγο πιο ζωντανή και περιέργως ανέδειξε την υποκριτική μου Τέχνη την οποία δε, πλειστάκις υπηρετώ μπροστά σε γκισέ ΙΚΑ, ΔΟΥ και συμπαραμαρτούντα ταμεία που αφηνιάζουν με την παρουσία μου ενώπιόν τους.
-Αλήθεια το λες; Στα όπλα, στα όπλα, φίλη μου και κοντογειτόνισσα, που να τους καεί το παστίτσιο και χλωρίνη να τους πέσει στα σκούρα ρούχα τους. Μπα, που να χρωστούν το νερό της πισίνας τους και να τους κυνηγά σύσσωμη η ΕΥΔΑΠ και ο κηπουρός τους με την ψαλίδα που έμειναν απότιστα τα στρέμματα από κήπους κρεμαστούς Βαβυλώνος που διαφεντεύουν.
Η άλλη φωνή, κασέτα επανάληψης, έβραζε και ξεχείλιζε λάβα. Πετούσε λέξεις-πετριές και ακατανόμαστες τις οποίες δε δύναμαι να μεταφέρω εις το παρόν κείμενο, διότι ερυθριώ και που τις σκέπτομαι.
Τότε ήταν που, για να μπορέσω και εγώ ν’ απλώσω την κακομοίρα την μπουγάδα κάποια στιγμή, επιστράτευσα και τον Εμμανουήλ Ροΐδη και την αποστόμωσα:
-Αγαπητή μου, “πολλὰς προκαλέσαντες ἀντιρρήσεις καὶ μομφὰς ἐπὶ παραδοξολογίᾳ ἐπειράθημεν πρὸ δεκαετίας ἤδη ν’ ἀποδείξωμεν, ὅτι κατὰ τὰ διδάγματα τῆς τε ἐπιστήμης καὶ τῆς πείρας ἔξοχοι ποιηταὶ καὶ καλλιτέχναι ἀπεδείχθησαν μόνοι οἱ κατορθώσαντες νὰ ἐκφράσωσιν ὁλοκλήρου λαοῦ τὰ αἰσθήματα καὶ τὰς ἰδέας”. Και ούτοι οι οποίοι αποφασίζουν περί των τυχών ημών ουκ δύνανται να εκφράσωσιν ολοκλήρου λαού τα αισθήματα και τας ιδέας! Ως εκ τούτου, παρακάλα να μην έχομεν λεφτά για τα τρέχοντα έξοδα στο τσαντήρι και ρεβύθια στην κατσαρόλα,και διαβλέπω οσονούπω να ξεχειλίζει το αναβράζον πλήθος και να καταπίνει δια της οργής του τους κάποτε ιθύνοντες και επαΐοντες του τόπου! Διότι, εωράκαμεν τους ληστάς πλέον και τώρα άλλο δεν τους πρέπει παρά όρη και βουνά να σκαρφαλώσωσιν και αίφνης να απολέσωσιν ιδιοκτησίες και τεμάχια εθνικών γαιών, και τιμές και αξιώματα, που αυθαιρέτως αξιώθηκαν να ιδιοποιηθούν από Ελληνικής Επαναστάσεως!
Αμηχανία και μεγάλο διάστημα σιωπής επικράτησε από την άλλη πλευρά του καλωδίου!
Έπειτα, η φωνή ακούστηκε ήρεμη, γαλήνια :
-Ξέρεις να βάζεις την καρδιά μου στη θέση της!
Το τηλέφωνο έκλεισε και το “μπιπ μπιπ” μου βεβαίωσε ότι η φίλη δε θα μείνει ξάγρυπνη.
Άντε να πάω ν’ απλώσω και εγώ την μπουγάδα που κοκκάλωσε.
Μόνο…που δε θυμάμαι πού άφησα τη λεκάνη!
Μόνο που δεν πρόλαβα να της πω, ότι τούτα τα λόγια ήταν του Ροΐδη που φαίνεται γνώριζε πως η Ιστορία επαναλαμβάνεται και κυρίως πως εκδικείται τους ανιστόρητους.

Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

Σχόλιο περί αναρτημένης επιφυλλίδας “Ελευθερία και Γλώσσα” του Σεραφείμ Φυντανίδη ή αλλιώς Υπερασπιστικό σημείωμα για την ελληνική νεολαία



     Ποιος νά'ρθει αντιμέτωπος τώρα με τη Ζακλίν ντε Ρομιγί; Είπε:«Αυτό που λατρεύω στα ελληνικά κείμενα είναι η συνάντηση με τη γέννηση της έλλογης σκέψης... Ο Λόγος είναι το τείχος που προστατεύει από την κτηνωδία. Όποιος δεν ξέρει να εκφραστεί, όπως πολλοί νέοι σήμερα, τότε δεν του απομένουν παρά οι γροθιές, το ξυλοκόπημα, η ωμή, ανόητη και τυφλή βία».

   Είναι δύσκολο ν' αντεπιχειρηματολογήσεις σε διάνοιες-τέρατα! Κανείς δε, δεν μπορεί ν' αρνηθεί ότι το πρόβλημα στην Ελλάδα ήταν και είναι ποιοτικό και όχι ποσοτικό, όπως προσπαθούν καιρό τώρα να μας πείσουν παπαγαλάκια και κουκουβάγιες και κούκοι και κοράκια της πολιτικής.

    Θα έλεγα λοιπόν, ότι το πρόβλημα της Ελλάδας είναι, κυρίως, ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ! Όταν η υποβάθμιση ενός λαού προέρχεται από τις αποφάσεις πολιτικών; Όταν, ο προφορικός λόγος τους είναι φύρδην μύγδην και χυδαίος, όταν αυτός προδίδει τις σκέψεις και τις αποφάσεις τους και προσδιορίζει έως το τέλος το χαρακτήρα και τη συμπεριφορά τους με την αμετροέπειά τους, όταν επιτρέπουν την ανθελληνικότητα στη γλώσσα να παράγεται και ν' αναπαράγεται τηλεοπτικά, ραδιοφωνικά, διαφημιστικά,, εκπαιδευτικά τι περιμένει κανείς από τη νεολαία μας;

    Τα παιδιά σήμερα, που βομβαρδίζονται από σωρό ανόητα, άχρηστα, ανήθικα, άνανδρα, α-πολιτικά, ά-λογα, άγλωσσα, ανιστόρητα, αναληθή μηνύματα με την ανοχή και την προστασία από σωρό νομοσχέδια της Πολιτείας, αλήθεια, τι προσδοκούμε από αυτά; Δε θ’ αναφέρω παρά ένα πρόσφατο παράδειγμα πολιτικής απόφασης, για να συνειδητοποιήσουμε όλοι ποιους και γιατί συμφέρει η νεολαία να μη διαθέτει Λόγο και Λογική: η νέα εγκύκλειος του Υπουργείου "Παιδείας" προβλέπει και επιτάσσει για την Α' Λυκείου της επόμενης χρονιάς 3 υποχρεωτικά μαθήματα: Αγγλικά, Νέα ελληνικά και Γυμναστική!

    Η κυρία Καρβουνοπούλου-τα διαμάντια στη σύγχρονη ελληνική Βουλή είναι είδος εξαφανισμένο πλέον- αποφάσισε ότι η Αρχαία Ελληνική αξίζει να εξοβελιστεί από το πρόγραμμα της υποχρεωτικής παρακολούθησης, ενώ, αντιθέτως επιβάλλεται η Αγγλική, η γλώσσα δηλαδή της αποικιοκρατίας, του εμπορίου, του κέρδους, του χρηματιστηρίου, των σπρεντς και των επαχθών δανείων. Και τα νέα ελληνικά, που ίσως να ήταν το μετερίζι μας, όσον αφορά το διηνεκές στο γλωσσικό μας παρελθόν, διδάσκεται με τρόπο που καμία πιθανότητα δεν προκύπτει από πουθενά, ώστε τα σημερινά παιδιά να σκύψουν, να μοχθήσουν και εντέλει ν’ αγαπήσουν το θησαυρό αυτό που από τον Όμηρο έχει διασωθεί και εκφράζει λεπτότατα κάθε διάνοια, κάθε αίσθημα! Η σημερινή τάξη των σχολείων μας στοιβάζει τα παιδιά μας, όπως όπως σε άθλια κτίρια, με ανύπαρκτες υποδομές και με έλλειψη σε διδακτικό προσωπικό και έρωτα για τη διδασκαλία , ενώ εμείς περιμένουμε τα παιδιά να μιλήσουν σωστά ελληνικά
Αν λοιπόν, πραγματικά ανησυχούμε εμείς οι ενήλικες, για την ελληνική έλλογη σκέψη, αν πραγματικά πιστεύουμε ότι ο Λόγος είναι το τείχος που προστατεύει εμάς και τα παιδιά μας από την κτηνωδία, ας στρέψουμε προς άλλους την αγωνιστική μας προσπάθεια και το μένος μας! Όχι στα παιδιά μας! Κοινωνία που αρέσκεται να στήνει στον τοίχο τον ανθό του μέλλοντός της είναι κοινωνία ήδη καταδικασμένη από το παρόν της!

Αν μπορούσα μόνο να θέσω ένα ερώτημα, στον κύριο Φυντανίδη, θα ήταν αυτό: “Πού είναι, πού βρίσκονται και πώς κοιμούνται τέτοιον καιρό οι πνευματικοί μας άνθρωποι;” Από τα σχολικά βιβλία μου διάβαζα ότι είναι εκείνοι που αφυπνίζουν την κοινή γνώμη, την εμψυχώνουν στις δύσκολες στιγμές, που μπαίνουν μπροστάρηδες σε κάθε αγώνα, όταν οι πολλοί αμήχανοι προσπαθούν να συνειδητοποιήσουν τον κίνδυνο και κυρίως στηρίζουν τη νεολαία, την ενθαρρύνουν ν’ απαιτήσει όσα της χρωστάμε. Και ως τέτοιον δεν μπορώ να λογαριάσω τον κύριο Φυντανίδη που, σαν ένας ακόμα ποτέ του δεν κατήγγειλε δημόσια λανθασμένες πολιτικές αποφάσεις και την ανηθικότητα της πολιτικής στον τόπο μας, παρά παρέλυσε μέσα στο βόλεμα του κατεστημένου συστήματος που επάξια υπηρετεί!

Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

Ροκ πεζό (2)

Από τα γενοφάσκια μου , που λες, πάλευα να καταλάβω ποιος με επέλεξε να έρθω εδώ, και ποιος το όρισε και να τον βρω να του ζητήσω και τα ρέστα για το όνομα, για τους γονείς, για το κιβώτιο της μοίρας που το σέρνω και δεν ξέρω και τι έχει μέσα, για το ότι γεννήθηκα αλλού και όχι εδώ, για όσα γίνονται γύρω μου και είδηση δεν παίρνει ούτε η μύτη μου. Πια...
Με μελετημένες κινήσεις και προσεκτικόν βηματισμόν - που θα έλεγε και ο πάππος μου - διανύω μέρες ηλιόλουστες, παρά τα καρεκλοπόδαρα του κοινωνικού, του πολιτικού, του περιβαλλοντικού χάους! Τώρα που πλησιάζουν και άλλοι "επέτειοι" και θα ψάχνουμε ψαχουλευτά τους υπαιτίους για τα ολοκαυτώματα της ζωής μας και έπειτα θα πάμε, μετά τα συνθήματα και τις υψωμένες γροθιές για καφέ...Κολωνάκι, Ψυρρή ή παραλιακή...
Να αυτά είναι που δεν εννοώ να καταλάβω, σε τούτη την τρελοαγΕΛΛΑΔΑ που κόβει βόλτες μαζί με τον πλανήτη, αν και ανήκει σε άλλον. Εξωγήινη χώρα και λέγε εσύ ό,τι θέλεις. Εγώ το συμπέρασμα το έβγαλα. Ήρθα και έμεινα, κοντά 26 χρόνια τώρα, και ακόμα δεν έχω καταλάβει πώς:
1.η διαδήλωση γίνεται για χαβαλέ,
2.η παιδεία πνέει τα λοίσθια, αν και όλοι νοιάζονται για αυτήν,
3.το καλάθι της νοικοκυράς αδειάζει, αλλά των πολιτικών και μεγαλοκαρχαριών παραμένει γεμάτο,
4.όταν κάποιοι απεργούν, θυμώνεις μαζί τους, αν και ετοιμάζεσαι και εσύ για απεργία,
5.όταν βρέχει, γκρινιάζεις και όταν έχει ήλιο πάλι γκρινιάζεις,
6.κατηγορείς τη διαφθορά και το ρουσφέτι και, δοθείσης ευκαιρίας,εμπλέκεσαι στο παζάρι,
7.βάζεις το φακελάκι στην παλάμη του γιατρού και απορείς γιατί το πήρε,
8.κλέβεις και σε κλέβουν και αναρωτιέσαι πώς ο Έλληνας από Περικλής έγινε Εφιάλτης,
9.καις τα δάση, για νά'χεις το αυθαίρετον και οργίζεσαι που ο χείμαρρος πέρασε από το σαλόνι σου,
10.παρκάρεις το τουτού στο πεζοδρόμιο και ψέγεις τους άλλους που έκαναν το ίδιο,
11.αναγνωρίζεις της χαμηλής ποιότητας θεάματα της ΤιΒούλας και είσαι θεατής τους,
12.ενώ για την αύξηση της εγκληματικότητας φταίει η πείνα, βρίσκεις ως λύση τη σκούπα και τον αστυνόμο,
13.όταν ο μισθός δε φτάνει ούτε για γιούχου, στα σκυλάδικα δεν πέφτει καρφίτσα,
14.μαζί με το λογαριασμό της ΔΕΗ πληρώνω και την ΕΡΤ,
15.νόμος που ίσχυε ως τα χθες, σήμερα δεν ισχύει,
16.τα ΜΑΤ στη γωνία τα βάζουν για την τήρηση της τάξης, και όταν περνώ δίπλα τους με βρίζουν χυδαία, για να επιβάλλουν έτσι την "τάξη" τους στον "δεύτερης κατηγορίας πολίτη'"- εμένα.
17.οι προ'ι'στάμενοι στις δημόσιες υπηρεσίες τα ξύνουν και παίρνουν υψηλότερο μισθό, από τον υφιστάμενο, που δεν προλαβαίνει να μ' εξυπηρετήσει, από το φόρτο εργασίας,
18. ο διορισμένος εκπαιδευτικός αποκτά την ψυχολογία και αυτός"του ξύνειν" και θυμώνει που ο μαθητής δεν ξέρει ορθογραφία,
19.η "καλημέρα" σπανίζει και όλοι περιμένουν να την ακούσουν,
20.ενώ μιλώ στον πληθυντικό, ο άλλος μου απαντά στον ενικό με ένα "ρε" μπροστά,
21.κατηγορούμε τους παιδόφιλους και τα sides τους πληθαίνουν,
22.κακοποιούνται γυναίκες και παιδιά και ο Έλληνας το παίζει καλός οικογενειάρχης,
23.το παίζουμε πολιτισμένοι και, βρίζοντας, απορούμε πού πήγε η ευγένεια,
24.η Εκκλησία θεωρεί αμαρτία την ομοφυλοφιλία και τη φιλοχρηματία και πολλοί παπάδες καίνε τη βάτα και πιο πολλοί μασούρι κάνουν τα χαρτονομίσματα,
25.κλείνει το κέντρο της πόλης, επειδή ήρθε ένας ξενόφερτος ασπρογιακάς και οι παθόντες συμπολίτες καρτερικά υπομένουν εντός των αυτοκινήτων τους τη δημοκρατία,
26.κατηγορούμε τους νέους για ασχημοσύνη και δεν κάνουμε μια έτσι να δούμε τα μούτρα μας,
27.πρέπει να επιβιβάζομαι σαν σαλτιμπάγκος περιωπής στο ταξί που κινείται στη μεσαία λουρίδα, ενώ περνά πίσω μου με ταχύτητα το λεωφορείο που κινείται στη δεξιά,
28.οι νόμοι και το Σύνταγμα πρέπει να τηρούνται από τους πολλούς, ενώ διαφεύγουν οι λίγοι εις τας εξωτερικάς που καταλήστευσαν το Δημόσιο,δηλαδής εμένα και εσένα και τον άλλο απέναντι,
29.μου λένε για οικονομική κρίση και τα "χρυσά παιδιά" παίρνουν μπόνους,
30.για να εξυπηρετηθώ στα εξωτερικά ιατρεία του ΙΚΑ πρέπει να κλείσω συμφωνία με τον άγιο Πέτρο να μη με καλέσει νωρίτερα από 40 ημέρες, αφού το ΙΚΑ μου κλείνει ραντεβού σε 39 μερόνυχτα,...
Έχω και άλλα να μετρήσω, έχω και κατάλογο να συμπληρώσω που θα γέμιζα φυλλάδες και φυλλάδες, αλλά κουράστηκα να μετρώ και ο χρόνος δε με παίρνει.
Δηλώνω απερίφραστα την αηδία μου και τη γα'ι'δουρινή επιμονή μου να ΡΟΚάρω, για ν' αντέξω τον παραλογισμό που μου πασέρνουν.
Δικαίως θα με ρωτήσεις "γιατί μένεις τότε";
Θα το πω αλλιώς: σε τούτον τον κόσμο ήρθα από τύχη και έμεινα από αμηχανία!
Έπειτα νιώθω ασυγκράτητη αηδία μπροστά σε κάθε είδους εξουσία. Επιταγής μαστίγωμα αρνούμαι να δεχτώ. Τα παραπάνω στα γράφω για να δεις τη ζωή σου και τη δική μου από την πλευρά που την κυκλοφορείς: βλογιοκομμένη, τρισάθλια, ανέραστη. Όλα όσα αναφέρω στο πάνω-πάνω μέρος των λέξεων που διάβασες, είναι για να διαπιστώσεις το παράλογό σου! Να καμαρώνεις γι' αυτό δε σου πρέπει! Να κρύβεσαι, κοίτα. Από τα μάτια των παιδιών και απ' τα δικά μου. Γιατί εγώ, αν και ζω τον παραλογισμό, τουλάχιστον τον αναγνωρίζω και τον κατηγορώ και με πράξεις, προπαντός!
Σε σένα εύχομαι μόνο:
Σπολλάτη... φίλτατε ιδεολόγε μου!

Στο δια ταύτα!

Και είμαστε πάλι στο
"δια ταύτα".
Μια οριζόντια γραμμή
στην καρδιά σου.
Δε δείχνει παλμό.
Δείχνει έρεβος και νύχτα.
Πάλι σακατεμένη ευθεία
βρέθηκε το καρδιογράφημα.
Πάλι οι ιατροί υπολόγισαν
ώρα θανάτου.
Και ξανά δεν άκουσες των ζωντανών
τις λέξεις.
Κρύφτηκες και είπες να υποπέσεις
σε θάματα και τάματα και μοιρολόγια.
Μα οι νεκροί βρίσκονται
σε άλλη διάσταση.
Λένε πως ζωντανεύουν μόνο
ξημερώματα στις σκέψεις μας.
Και το πρωί ξανά, πεθαίνουν.
Εσύ-τόλμα το- να μάθεις
να συγκαταλέγεσαι
ακόμα στο ανάμεσά μας.
Είναι γλυκιά η ζωή
και χωρίς σειρήνες,
χωρίς τη μήτρα που σε γέννησε.
Χωρίς τα μάτια που σε θωρούσαν.
Χωρίς τη δίψα άλλωστε,
χωρίς τον πόνο,
χωρίς ούτε ένα τραύμα,
χωρίς μια δόση απελπισίας...
Δε θά' σουν ακόμη ζωντανός!
Τουλάχιστο, σεβάσου τούτη την παράταση!

Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010

Θα απαγορέψουν την ελεύθερη έκφραση οι Ευρω-ΠΕΗ!



Προσέξτε: την επόμενη Τρίτη συνεδριάζουν στην Ευρώπη και θ' αποφασίσουν ...
και θ' απαγορέψουν την ελεύθερη έκφραση, την ελεύθερη σκέψη, την αντίδραση σε όποιον δε συμφωνεί με τη "δημόσια πολιτική". Αλλά ποια πολιτική αυτοαποκαλείται "δημόσια", αν ο Δήμος, ο Λαός δε συμφωνεί; Μόνο η Χούντα!
Τα σχόλια, νομίζω, περισσεύουν!