ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ Η ΙΔΕΑ

Με τρομάζει η ιδέα να συνθλίβω

πρόσωπο για να επιβληθώ σε διάταγμα.

Συλλαβίζω πέταλα  λέξεων.

Με απουσία ανθρώπων, χτενίζω άστρα.

Βάζω δε, στο πέταγμά μου

λίγο ροδόσταμο και μικρή δόση σταύρωσης.

Προσωπικής αναμέτρησης με συνθήκες.

Δεν υπογράφω με παραγγελιές του συστήματος.

Αποφεύγω επιταγές και γραμμάτια.

Προτιμώ το  άγγιγμα στο χέρι.

Υπεράνω κειμένων νεκρών, ίπταμαι.

Αναζητώ ζωή συγκεκριμένα ασυγκράτητη.

Πανοπλία ιππότη φορώ
και χα’ι’δεύω ανεμόμυλους!

Δεν αγκιστρώνομαι σε πλανέματα όρκων.

Λεύτερη πετώ και πετώ.

Σε στιγμές πάνω πατώντας.

Στο αόριστο-χώρο και χρόνο.

Με ελπίδες φλούδες δεν πορεύτηκα.

Με στιγμές πανό πετώντας...
Γυμνή και περήφανη.
Γέννημα σποράς καλής!