Τα μάτια του Ρα...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΡΑ ...γέννησαν άλλο ένα blog,
το "Σαν τατουάζ"!
Το νέο blog είναι όμως για γερά νεύρα! Δηλαδή:
http://like-tatoo.blogspot.com/

Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010

Απίθανα όργανα


Μου άρεσε...το βρήκα πρωτότυπο! Η φαντασία του ανθρώπου αξίζει να οργιάζει μόνο όταν δημιουργεί! Χαρείτε το !

Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010

ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΑΣΤΡΑ



Μαθήτευσα στη σιωπή.
Καραβάνι όνειρα τα χνάρια μου.
Σέρνω ιστορίες πάνω σε άμμο λέξεις.
Κρατώ με ηνία ριπές ανέμου.
Η όαση πάλι πέφτει κατά το όνομά σου.
Νερό το βίωμα που μεταφέρω.
Σε ασκιά από ουλές.
Εδώ που βρίσκομαι,
δεν έχει παρά σιγή
από άστρα άυπνα.
Δεν ξέχασα πως κάποτε
μου ζήτησες μερικά.
Κλάδεψα κάποια
και στα φέρνω.
Νερό και άστρα
το φορτίο μου, λοιπόν.
Το θαύμα γεννιέται
Πάλι την ίδια ώρα.
Όσο μου παίρνει.
Να φέρω το καραβάνι
στο στίγμα σου.
Περπατώ και συλλέγω
Στάλα στάλα νερό
ό,τι ζω.
Άστρα, φως διαύγειας.
Για να τα αποθέσω
και αυτά, ξανά και πάλι

Μπροστά στα πόδια σου.

Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2010

Το μόνο που με σώζει

Να σπρώχνω,
με μελέτη πολύ,
όση ουσία
απόμεινε
στις άκρες μέσα μου.
Έπειτα πάλι
απ' την αρχή.
Διαδικασία ατέρμονη
η εμπέδωση του παρελθόντος.

Ό,τι φεύγει,
γλυστρά
απ΄το μυαλό
και πάλι το επαναφέρω.
Πρόσωπα
που κάποτε
αγάπησα
και μίσεψαν
ή διέγραψα.
Ιστορίες
που έζησα
και πάνε
να γράψουν
το μύθο τους αλλού.
Φωτογραφίες
που μου θυμίζουν
τη ζωή του άλλου δικού μου.
Πληγές στο σώμα
που χάραξαν
τα ανεπανόρθωτα.
Κινήσεις και λέξεις
που τότε έταζαν
το θείο πάνω
στο μοτίβο
του ανούσιου.

Μακάβρια εγώ,
παλεύω και στον ύπνο
και στο βλέφαρο
να δω αν πίστεψα κάτι απ' αυτά.
Αν έχω την ευλογία
να πω και τώρα
πως ό,τι πέρασε
το μάγεψε
το ραβδάκι
της αξίας.

Με λίγη θέληση
μπερδεύω
και φωτογραφίες
και ονόματα
και λέξεις
και μυρωδιά σωμάτων
και δάκρυα
και γέλια
και χαμόγελα
και αγγίγματα
και ψιθυρίσματα
και αγκαλιές
και λύπες
και πολλά πολλά
αντίο...
Και γίνονται όλα ένα:
στο "εγώ" και στο "εμένα".

Και το "σ' αγαπώ"
που άκουσα
από στόμα
που λατρεύω
ακόμα...μένει ακόμα όρθιο.

Τώρα, που κάνω τη σούμα
μιας ολόκληρης εποχής,
το βλέπω.

Όλα τούτα μπλέκονται
στη σκέψη μου.
Αναζητώ ακόμα την αιτία
πάνω στο αναίτιο
και το διότι
πάνω στο γιατί.
Περιπέτεια η ζωή μου όλη.
Κύμα που με παρέσυρε
και ακόμα κολυμπώ,
χωρίς να βλέπω κοντά
καμιάν ακτή.

Το μόνο που έχω
για σωσίβιο
το σθεναρό "όχι"
στην αποδοχή
των απωλειών.

Αυτό με σώζει ακόμα.
Αυτό με σώζει μόνο!

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010

Γιατί καπνίζω


Πίνω τσιγάρα

και στον καπνό τους

σε ρουφώ.

Σαν απελπισία λέω,

και κάτι παραπάνω.

Μελετώ μέχρι

και στη γόπα τους

τα χείλη σου.

Δε θέλω φίλτρα εγώ!

"Να με θυμάσαι!"

Αμ, κάνω κι άλλο;

Νικοτίνη μου είσαι.

Ανάγκη και συνήθεια.

Ολίγη προσευχή,

Ολίγη ευχή.

Σημειώνω Χ…


Και πάλι:


Εκεί που σ' έχω

πάλι μου τελειώνεις.

Έτσι που σ' ανάβω,

λίγο θέλει

και μου σβήνεις.

Μα, μέσα στον καπνό

βλέπω αλλιώς.

Δε μένει ούτε μια

τζούρα φευγάτη.

Μα και να φύγεις,

πάλι εδώ θα σ' έχω.

Ανάμεσα στα δάχτυλα.

Και άμα λείψεις,

άλλο πάλι πακέτο

τρέχω κι αγοράζω.


Για νά'χω

ακόμα άλλοθι

γιατί καπνίζω!