ΑΠΕΧΘΕΙΑ...

Απεχθάνομαι
τη μεγαληγορία της απάτης,
τις κούφιες λέξεις των υποσχέσεων,
τη συντομογραφία των συναισθημάτων,
την κενότητα των μικρόκαρδων πράξεων.

Απεχθάνομαι
τις εκδηλώσεις του συρμού,
τις βεβηλώσεις της οργής με λόγια βολεμένων,
τις παρελάσεις των ηλίθιων στρατευμένων,
τις ειρηνικές επεμβάσεις των ρομποστρατών,

την ανωτερότητα του πολιτισμού,
τη θέωση της ανθρώπινης φυλής,
την κατακρεούργηση της φύσης,
τη Σκύλλα του χρήματος,
τη Χάρυβδη των προ'υ'πολογισμών.

Απεχθάνομαι
την πλημμυρίδα της μάζας,
τις πολιτικές ιδεολογίες και τα φούμαρα,
τις θρησκείες του φανατισμού,
το διαχωρισμό σε άσπρο και μαύρο,

το κουδούνισμα της επιστροφής στην Τάξη,
την επικύρωση της ατομικής κάρτας
- και οποιασδήποτε κάρτας- τα νομοσχέδια των έκφυλων λοβοτομημένων,
τις ολιγωρίες ειδικών και ειδημόνων.

Απεχθάνομαι εντέλει
την επιβολή συστήματος ανοήτων,
το συντακτικό της πειθαρχίας,
το μονοτονικό της δικτατορίας των αριθμών,

την υποδιαστολή στα νούμερα,
τα πολλά μηδενικά στις καταθέσεις ενηλίκων,
τις παύλες στην ανάσα της ζωής,
το χαμερπές του δίποδου ηγεμόνος
με τα πανάκριβα χα'ι'μαλιά του.

Ως εκ τούτου, φίλοι λιγοστοί,
μην αναμένετε ευχές με sms,
ή γλυκανάλατες φωνητικές για χρόνια πολλά,
αφού και το περίσσο απεχθάνομαι εξίσου.

Το Άχρονο που αποδίδω στο χρόνο ως επίθετο,
μου απαγορεύει τα ευχολόγια.

Το "καλό" μου πάει περισσότερο.

Και στο ύφος που ταιριάζει σα ρήτρα σε Διαθήκη,
ΑΥΤΗΝ αναζητείστε επειγόντως.

Μετάφραση,παρακαλώ,για να μη μείνουμε στα μαύρα μας σκοτάδια:
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ...πού μου κρύβεσαι πάλι;