Τα μάτια του Ρα...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΡΑ ...γέννησαν άλλο ένα blog,
το "Σαν τατουάζ"!
Το νέο blog είναι όμως για γερά νεύρα! Δηλαδή:
http://like-tatoo.blogspot.com/

Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2008

...και νόμιζα ότι με ξέχασες…


...και νόμιζα ότι με ξέχασες…

Νόμιζα πολύ απλά.

Ότι δεν ήσουν εδώ.

Και δεν μπορούσες.

Και δεν ήθελες.

Και έτσι όπως πέρασες τον «πράσινο» σηματοδότη,

νόμιζα πως με έχασες στα φανάρια του δρόμου,

πέρα από εκεί που η ζωή σηματοδοτεί

με βογγητό το σκληρό ρυθμό

και χάνουμε την ουσία των πραγμάτων.

Στις χαώδεις,

απάνθρωπες τερατουπόλεις

που ζω

και ζεις

και ζούμε!

Και έτσι όπως ακουμπούσα στο περβάζι της καρδιάς μου

όλα τα όνειρα και τα χτυποκάρδια,

σε είδα να περνάς…

Δεν είπες να κοντοσταθείς.

Σταμάτησες!

Και να’ σαι!

Εδώ, δίπλα μου…

Είναι φορές που σε ονομάζω «όνειρό μου» στα όνειρά μου.

Είναι φορές που πήρες τη θλίψη μου μακριά πολύ καιρό τώρα.

Είναι που γελάς και θυμώνεις με την ίδια ευκολία που εγώ… πάλι μαζί σου είμαι.

Είναι που έχεις τόση αφοπλιστική αφέλεια, που με κάνει να πιστεύω στους αγγέλους.

Είναι που σου αρέσουν οι σοκολάτες και εγώ ακόμα απορώ πού πάει τόση ζάχαρη.

Είναι που’ χεις την τάση όλο να ρωτάς και μετά ν’ ανυπομονείς για την απάντηση.

Είναι που έχεις λαχτάρα φωνή και εύκολα αφήνεις να πέσουν οι φθόγγοι της σαν κατακλυσμός.

Είναι που έχεις ανοιχτόχρωμη ματιά και δε σου έχω πει ποτέ πως μπροστά της υποκλίνομαι.

Είναι που χαζεύω φορές - φορές και κάθομαι και μυρίζω τα ρούχα σου, όταν πια μόνο το άρωμά σου πλανιέται στο σπίτι…

Είναι και άλλα που θέλω να σου πω, μα…

τ’ αποφάσισα!

Όχι, δε θα τα ονοματίσω…

Μην εκτεθώ κιόλας!

10 σχόλια:

Άθεος είπε...

Ε, πες τον επιτέλους να δούμε ποιος είναι;

Είναι αυτός που περνά όταν ακουμπάς το περβάζι της καρδιάς σου…
Μήπως αυτός που σε προσπερνά στα φανάρια της χαώδους τερατούπολης…
Ή, τάχα, εκείνος που έρχεται αναστατώνοντας τα σιωπηλά σου όνειρα, παίρνοντας με το χαμόγελο τη θλίψη σου με σοκολάτες…
Μα, όταν οι φθόγγοι της φωνής του κατρακυλούν στο διψασμένο σου κορμί κι εσύ υποκλίνεσαι στην ανοιχτόχρωμη ματιά του, ενώ στο σπίτι σου πλανιέται το απόκρυφo άρωμά του, θαρρώ πως μετέωρο θα μείνει το ερώτημά μου…

Είναι που’ χω την τάση όλο να ρωτάω και ν’ ανυπομονώ για την απάντηση!
Άλλά όχι!
Δεν θα το κάνω, ποτέ αυτό… να εκθέσω την καλή μου φίλη…
Την ανείδωτη τη δυσκολοθώρητη και την ακριβοβλεπούσα!

Να Το Σκεφτώ λίγο; είπε...

Α!Κi εσύ ανυπομονείς για την απάντηση;;;;;Πρόσεχε ομορφιά μου, κάτι παίζεται με τουτον τον άθεο,προσεχέ τον σου λέωωωωωω.....
τούτος είναι διαβόλου κάλτσα!!!!!!!!

Να Το Σκεφτώ λίγο; είπε...

Δεν πιστεύω να εξέθεσα κανέναν σας;
Ομορφιά μου...για μένα δε νόμισες τίποτα;
Θα τα πούμε τού χρόνου ναι;φιλάκια!!!!!

Άθεος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Άθεος είπε...

Πρόσεχέ τον σου λέωωωωωω.....
τούτος είναι διαβόλου κάλτσα!!

ΑνωΡά7 είπε...

Απλως υπέροχο,να εκφράζει
κανείς τα συναισθήματα του
τόσο απλά και όμορφα...

Τυχερός σε όποιον απευθύνονται!!!

Φιλί.

Σταλαγματιά είπε...

Μου άρεσε πολύ το κείμενο σου,
Δεν ξέρω τι θα μπορούσα να σου πω,
Άλλωστε τα έχεις πει όλα εσύ.
Είναι φορές που θέλουμε τόσα να φωνάξουμε μα κάτι μας κρατά δέσμιους
Της σιωπής.
Γνωρίζουμε ακόμη και τον ρυθμό της αναπνοής εκείνου που κάνει την δική μας
Αναπνοή να γίνεται γοργή.
Μα πώς να πει όλα όσα νιώθεις, σαν χείμαρρος θα ξεχυθούν και δεν ξέρεις
Αν είναι έτοιμος εκείνος να τ΄ακούσει, να τα καταλάβει να τα νιώσει.
Έτσι φωλιάζουν στην ψυχή σου και γίνονται ποτάμι ορμητικό που σε κατακλύζει…..

ASXETOS είπε...

Καλημέρα Κίρκη!

Ελπίζω να περνάς καλά. Αν και από τις αναρτήσεις βλέπω είσαι μία χαρά χωρίς τις τρομάρες! Ωραία τα έγραψες για τα γιαούρτια. Σε λίγο θα αυξήσουν και τις τιμές τους να μην μπορούμε να πάρουμε!!!

Με το καλό να έρθει ο καινούργιος χρόνος στη ζωή σου και στα αγαπημένα σου πρόσωπα. Και πάντα να έχεις ότι καλύτερο στη ζωή σου!

λιμανάκι είπε...

Με έκανε να χαμογελάσω το κείμενο σου...νοσταλγικά...

Χρησιμοποίησες λέξεις που μου αρέσουν...σοκολατα,άγγελοι,ζάχαρη,μυρωδιά... :)


Να περάσεις πολύ-πολύ όμορφα τις γιορτές σου.Και..να σου πω?Και να μην είναι τόσο όμορφες,,μην στεναχωριέσαι.Απλώνεται ένας ολοκαίνουργιος χρόνος στα πόδια σου να τον χρωματίσεις όπως έσυ θέλεις!

Φιλί σου γλυκό

ΚΙΡΚΗ είπε...

***ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΚΑΛΟΙ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ,Άθεε και Τελώνι Τρελώνι,
Το όνομά του δεν έχει καμία σημασία! Τι και αν σας το εκμυστηρευτώ; Σημασία έχει ότι τον βρήκα,ή για να ακριβολογώ, με βρήκε! Ναι, η ανοιχτόχρωμη ματιά του, γεμάτη αγάπη με υποχρέωσε να εκτεθώ και στα δικά σας μάτια και ν' αποκαλύψω αυτά που νιώθω!
Σας ευχαριστώ που ήσαστε πάλι εδώ!
Ευχές, ευχές...

***ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ μου,
δε βρίσκω λόγια να εκφράσω τη χαρά μου, που σε βρήκα και πάλι στο σπίτι μου! Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!Νιώθω ότι με νιώθεις!
Φιλιά ζεστά

***ΠΑΝΔΩΡΑ7 ΜΟΥ,
όντως τυχερός αυτός, αλλά πιο τυχερή εγώ! Σ' ευχαριστώ που ήσουν εδώ!
Φιλιά πύρινα

***Φίλε ΑΣΧΕΤΕ,
που χάθηκες βρε ψυχή;
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Μη χάνεσαι...όσο για τα γιαούρτια...έχω αγοράσει τόσα που και τις τιμές ν' αυξήσουν, εγώ έχω οπλιστεί!!!
Φιλιά αγωνιστικά

ΛΙΜΑΝΑΚΙ μου,
πολύν καιρό, νομίζω πως δε σε είχα δει στο "σπιτάκι"μου και πολύ χάρηκα που βρήκα την κούπα με το μισοτελειωμένο καφέ σου και το περιτύλιγμα μόνο από τη σοκολάτα που είχα αφήσει για σένα!
Να έρχεσαι, να έρχεσαι...Πάντα ευπρόσδεκτη!
Φιλιά γεμάτα αγάπη