Εκλαμβάνω την ουσία
του Θαύματος σου
από τα όρια στον ουδό...
της αίσθησης
και θέτω... Αμαρτήματα ενώπιόν σου,
λυγίζοντας στο χάος... μνήμες πάναστρες,
που θυμίζουν φιλιά σε μετερίζια..και.
Φράσεις, όπως το "Σ' αγαπώ"και "σε σκέφτομαι".
Επισημαίνω δε, αδυναμία
στο όραμα να επαναπροσδιορίσω
τη συγκεκριμένη στιγμή... στο Μέλλον.
Αυτήν που λείπεις,
που πάντα λείπεις,
που μου λείπεις...
Το Παρόν διασκελίζω,
υποβασταζόμενη από εκρηκτικά...
συναισθήματα, μήπως και αλλάξω το Σχέδιο...
της πλοκής ολόκληρου του Κόσμου μου.
Και αρχίζω να τραβώ γραμμές παράλληλες.
Με το χέρι να κρατά και να σχεδιάζει
την εικόνα από την Αρχή, μονολογώντας:
-Είναι αυτό εφικτό;
-Να σου λείπω;
-Πάντα να σου λείπω;
Και οι γραμμές φτιάχνουν το σχήμα
που τους δίνω,
αν και δε θέλω
και δεν μπορώ!
Αναδιευθετώ τα σύνορα... και τότε...
Είναι...που μου κρατάς το χέρι
και σβήνεις με γομολάστιχα
κάθε παράλληλη γραμμή.
Τις θέλεις όλες τη μία πάνω στην άλλη.
Την εμμονή σου αυτή
μετά εννόησα,
μετά πολύ και κατανόησα.
Να που σου λείπω...λοιπόν!
Ώσπου έμεινε στο χαρτί
μια βαριά, βαθιά γραμμή...
Περασμένη με μολύβι 2 φορές.
7 σχόλια:
Οι ευθείες γίνονται κύκλοι και ύστερα ξανά ευθεία.
Παράλληλοι δρόμοι που ίσως κάποτε συναντηθούν,
Εκεί στην άκρη του «λείπεις» και στην γωνιά του σ΄αγαπώ!!!
Καλώς σε βρίσκω Κίρκη
Ένα 'σ'αγαπώ' ,ενα 'σε σκέφτομαι' , ένα 'μου λείπεις' ...γράμματα χαραγμένα στο χαρτί χωρίς ποτέ να τα κατανοήσει ο παραλήπτης...
Ψιτ...δεσποινίς?
Χαμογέλα,είναι η ζωή μια τρέλα ;)
Ti θα ήταν η ζωή μας, χωρίς χαρακιές;
Δεν έχω απάντησα, εξού και Διχασμένη!
Νύχτες Γλυκιές!!!
μια μολυβια που δεν σβηνει...
ναι του λειπεις...
τελικα...
αλλιως τι ενωσε τα παραλληλα...;
νεραιδενια φιλια!!!
να του λείπω, λοιπόν...
ναι...αυτό θέλω κι εγώ...
φιλιά βρόχινα...
..δυό φορές απ'το ίδιο άτομο?
Είναι φορές που κάποια στιγμή στη ζωή μας περνά ένας άνθρωπος που περιμέναμε αιώνες... και σβίνει όλες τις χαρακιές...
Τότε λέμε πως άξιζε να περιμένουμε,κι ας άργησε λίγο!!!
Δημοσίευση σχολίου