Τα μάτια του Ρα...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΡΑ ...γέννησαν άλλο ένα blog,
το "Σαν τατουάζ"!
Το νέο blog είναι όμως για γερά νεύρα! Δηλαδή:
http://like-tatoo.blogspot.com/

Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2008

ΣΤΟ ΟΜΟΛΟΓΩ!

Άνοιξε η πόρτα και το φως χύθηκε ως εκεί που άντεχε να φτάσει. Μυρωδιά γαρδένιας απλώθηκε παντού και βασιλικού και μια νότα από μουσική από κάποιον τζίτζικα που φρενίτιδα τον είχε πιάσει και δεν έλεγε να σωπάσει... Η φιγούρα του σώματος που αγαπώ διαγράφεται, τυλιγμένη σε μια λάμψη εκτυφλωτική που έρχεται από τον έξω κόσμο... Υγρή από το νερό που μόλις τη δρόσισε.
Νοτισμένα πατήματα αφήνουν τα ίχνη στις πλάκες του παλιού σπιτιού,... κάπου στην Κρήτη. Με ήχο εξίσου υγρό... Έξω μια κάψα από τον Λίβα και το θερμόμετρο να πυρακτώνει το μάτι. Το σώμα ακούμπησε βρεγμένη πετσέτα απαλά σε μια ξύλινη καρέκλα, φοβούμενο πως θα με ξυπνήσει ο θόρυβος... Αλλά εγώ είχα μισανοίξει το βλέμμα και οι αισθήσεις που απέμεναν, χόρευαν τρελά, παρασύροντας τον εγκέφαλό μου να πάει και να κολλήσει σε ' κείνο το άρωμα γαρδένιας με λίγο βασιλικό... Όλο το κάτω δωμάτιο πλημμύρισε άρωμα. Οι τοίχοι , τα ξύλα έως και τα πιάτα-στολίδια που κρέμονταν στους τοίχους...όλα ένα σε μια σύνθεση από όνειρο, από κομμάτια παζλ που το μυαλό μου προσπαθεί να συνδυάσει και πάλι, γιατί από τότε πάει καιρός πολύς.

Το' χα το όνειρο! Το' χα στο χέρι μου και πάλι χτες το βράδυ.

Ξύπνησα αλαφιασμένη σε δωμάτιο μιας παλιάς πολυκατοικίας στο κέντρο της Αθήνας, με τα αυτοκίνητα να φρενάρουν και να κορνάρουν, να λείπει το οξυγόνο και με τα συμπτώματα εκείνα που ο νους θέλει μόνος του να κάνει παιχνίδι και να γυρίζει σε ό,τι αναζητάμε σε στάση ικεσίας πλέον, πιο πολύ. Ξύπνησα ζαλισμένη, προσπαθώντας να επαναφέρω το όνειρο και πάλι. Να το ζωντανέψω, να το κρατήσω όσο γίνεται ζωντανό... Ξύπνησα και για να πείσω το μυαλό μου να σταματήσει και να μαλώσω τον εαυτό μου για να συνειδητοποιήσει πως όλο τούτο ήταν μια ευτυχής, αλλά ψευδαίσθηση.
Ήταν;
Το παράδοξο, είναι πως και εδώ, μέσα σε όλο το κακό που φέρνει ο χειμώνας μαζί του, στη μύτη μου φτάνει ακόμα το άρωμα γαρδένιας... με λίγο βασιλικό...

ΣΤΟ ΟΜΟΛΟΓΩ!


16 σχόλια:

Antonios K Κontakis είπε...

Ερωτικό, τρυφερό το πρώτο κομμάτι και τόσο μελαγχολικό μα αληθινό το δεύτερο. Στα όνειρα οι πιο γλυκιές μας στιγμές και λες να βτάσουμε κάποτε να αγοράζουμε όνειρα για να μπορούμε κι εμείς κάποτε να χαμογαλάμε; Η ζωή μας είναι αυτή και ποιος θα την αλλάξει;

Unknown είπε...

κι είναι αυτά τα αρώματα που έρχονται και μας ξυπνούν τις αισθήσεις...

μέσα στα όνειρα, μες τα παραμύθια του νου, μες την πραγματικότητα των βλεμμάτων...

...μας τυλίγουν και μας κάνουν να νιώθουμε πως αξίζει να...τα εισπνέουμε...

φιλιά βρόχινα...

ΑνωΡά7 είπε...

Είναι φορές που η αγάπη που νιώθουμε για κάποιον μας δημιουργεί συναισθήματα τα οποία εκφράζουμε με τόσο όμορφες λέξεις...

Είναι φορές που το άρωμα γκαρδένιας μας θυμίζει πως ναι το άτομο που τόσο λατρέψαμε ήταν κάποτε εδώ και πως δεν ήταν όνειρο...

Αλλά πρεγματικότητα...

Kίρκη μου γιατί κάθε φορά που σε διαβάζω είναι σαν να διαβάζω εμένα;

Mια όμορφη καλησπέρα!!!

ΑνωΡά7 είπε...

Είναι φορές που η αγάπη που νιώθουμε για κάποιον μας δημιουργεί συναισθήματα τα οποία εκφράζουμε με τόσο όμορφες λέξεις...

Είναι φορές που το άρωμα γκαρδένιας μας θυμίζει πως ναι το άτομο που τόσο λατρέψαμε ήταν κάποτε εδώ και πως δεν ήταν όνειρο...

Αλλά πρεγματικότητα...

Kίρκη μου γιατί κάθε φορά που σε διαβάζω είναι σαν να διαβάζω εμένα;

Mια όμορφη καλησπέρα!!!

ΚΙΡΚΗ είπε...

Νεράιδα της βροχής,
σήμερα ο καιρός που σου ταιριάζει, έφθασε...δριμύς, δυνατός και άκαμπτος...όπως εσύ!Σ' ευχαριστώ που για μια ακόμα φορά συμπληρώνεις ό,τι γράφω...και όπως συνηθίζεις να λες...

Φιλιά Βρόχινα


Πανδώρα μου,
Εσύ συμπληρώνεις συχνά τα κείμενά μου...
Αυτά που θέλω να πω και μερικές φορές αποφεύγω...
Μια θερμή Καληνύχτα και ένα μεγάλο ευχαριστώ που ήσουν και πάλι εδώ!

Φιλιά και ας είναι αδύνατο να έχουν άρωμα γαρδένιας...

ΚΙΡΚΗ είπε...

ΑΝΤΩΝΙΕ.Κ.
Σε βρίσκω λίγο απαισιόδοξο, αλλά το γιατί με βασανίζει...Όχι δεν πρόκειται να δεχτώ ν' αγοράσω όνειρα σε τιμή ευκαιρίας. Και χωρίς αυτά έχω κατορθώσει να χαμογελώ χρόνια τώρα, έστω δείχνοντας τα δόντια... Τώρα απλώς μου προέκυψε να χαμογελώ αληθινά! Εύχομαι και εσύ αυτό να το κάνεις συχνά!

Φιλιά φθινοπωρινά

Ανώνυμος είπε...

Aκριβώς αυτό είναι,που κρατά μια
ψευδαίσθηση ζωντανη!!
Οι μυρωδιές!!!
Όταν νομίζουμε πως έχουμε ξεχάσει
ή πως, αυτό που ζήσαμε δεν υπήρξε
τότε άξαφνα τα πάντα γύρω μας τυλίγονται με μια γνώριμη μυρωδιά
και τότε, ξέρουμε πως το Όνειρο,το χουμε ξαναζήσει!!!!
Πολύ πολύ πολύ ονειρικές καλησπέρες!!!

meltemi είπε...

Κράτα το άρωμα ζωντανό στην αγκαλιά σου.Όταν το γκρί της Αθήνας σε πνίγει απελευθέρωνε λίγο στον αέρα και άστο να σου χρωματίσει το δωμάτιο,και τις σκέψεις και την διάθεση...


Όμορφα φιλιά σου

ΚΙΡΚΗ είπε...

ΚΙΤΡΙΝΟ ΝΟΥΦΑΡΟ,

αχ πόσο με νιώθεις...! Ναι στις μυρωδιές και στο Όνειρο... Ναι και σε σένα που έρχεσαι εδώ!
Πάντα καλοδεχούμενη!ΦΙΛΙΑ

ΜΕΛΤΕΜΑΚΙ,

Φίλη παλιά και αγαπημένη, λέω ν' ακολουθήσω τη συμβουλή σου! Το γκρίζο της Αθήνας με πεθαίνει και ευτυχώς που έχω ανθρώπους σαν και σένα να λέμε, να μιλάμε, να καταλαβαινόμαστε...
Σε λίγο καιρό, όπως χειμώνιασε θα φτιάξω και τσάι!Έρχεσαι να το πιούμε μαζί;

Φιλιά μέσα από την καρδιά του "γκρίζου"...

ASXETOS είπε...

Με μία λέξη ... φθινοπωρινό!
Με μία ακόμα ... αληθινό!
Με άλλη μια ... όμορφο!

Καλό χειμώνα σου εύχομαι Κίρκη, όπως και σε εσάς που τη διαβάζετε :)

meltemi είπε...

Μμμ...τσάι με μέλι...

Περιμένω πρόσκληση ;)

ΚΙΡΚΗ είπε...

ΑΣΧΕΤΕ,

ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕΣ ΦΙΛΕ;;;
ΠΟΛΥ ΧΑΡΗΚΑ ΠΟΥ ΣΕ ΑΝΤΑΜΩΣΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ.
ΦΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟ ΘΩΡ ΠΟΥ Μ' ΕΠΙΣΚΕΦΤΗΚΕΣ.
ΦΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ.
ΑΦΗΣΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΤΟΝ "ΤΟΠΟ" ΣΟΥ ΔΙΚΑ ΜΟΥ.

ΦΙΛΙΑ



ΜΕΛΤΕΜΑΚΙ,

Η ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΗ,
ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΑ.
ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΣΕ ΒΡΙΣΚΩ ΣΤΟ "ΣΠΙΤΙ" ΜΟΥ. ΕΡΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΞΕΡΕΙΣ, ΣΥΧΝΑ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ...

ΦΙΛΙΑ ΜΕ ΑΕΡΗΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Άθεος είπε...

Τα πιο όμορφα όνειρα είναι αυτά που κάνουμε ξύπνιοι, μόνο τότε υλοποιούνται!

Άθεος είπε...

Σήμερα "ονειρεύομαι" να πίνω τσάι... μπροστά σε ένα τζάκι...

ΚΙΡΚΗ είπε...

Άθεε φίλε μου,

εγώ ονειρεύομαι ότι περπατώ μέσα στο φαράγγι που πιότερο αγαπώ σαν τόπο από όλους πάνω στη γη. Και ας μην τους έχω επισκεφτεί όλους.

Φιλιά

Άθεος είπε...

...και για την ταμπακέρα...
...ανείδωτη φίλη...