ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΩΝ

Είχε μάτια καθαρά. Δυο λάμψεις από το Σύμπαν. Και απλώνονταν όλα τ' άστρα-χρόνια φλογισμένα στα πόδια της. Σε όνειρο είχε ακούσει φωνές απόκοσμες να της ζητούν να τα ονομάσει.
Μεσάνυχτα και κάτι...
Πήρε μολύβι και χαρτί και έναν χάρτη του ουρανού, που βρήκε μέσα στο παλιό με τους καθρέπτες σπίτι, και βγήκε στο μπαλκόνι. Έτρεξαν τα μάτια της στο σκοτεινό ουρανό.
"Μικρές φωταψίες μου" είπε, "για να σας γνωρίζω ένα-ένα και για να μη σας ξεχάσουν οι άνθρωποι που λησμονούν, εγώ θα σας δώσω ονόματα, απρόσμενα, ανάρπαστα... γεμάτα από τη φαντασία μου. Το λοιπόν αρχίζω:
Πολυδεύκη εσύ, έτσι θα λέγεσαι από τώρα και για πάντα. Τ' όνομά σου θέλω να θυμίζει λίγο μυθολογία. Με τον Προκύωνα θα τα μιλάς όλα τα πάθη των ανθρώπων, ν' ακούει και ο Σείριος, μυρίζοντας το άρωμα του Βασιλίσκου. Και έτσι όπως θα συναντιέσαι στο σκοτεινό του ουρανού και με την Αίγα, εκείνη που ποτίζει με γάλα το Ποτάμι του Ιορδάνη που απλώνεται γαλαξίας χυμένος στο μαύρο, θα δίνει να πιεί και λίγο και ο Κάστωρ, που μικρός λυπόταν και έκλαιγε , όταν ο αδελφός του δεν τον έπαιζε. Και καθώς ο Αρκτούρος θα είναι πάντα υψιπετής, ο Κένταυρος θ' αφήνει μουσική θεσπέσια να πλανάται στα νεφελώματα, ν' ακούει ο αστερισμός του Λύρα και να ευφραίνεται. Άσε να νομίζουν οι άνθρωποι πως το Σύμπαν σιωπά. Η μουσική του αρμονία θ' ακούγεται μόνο στα εξασκημένα ώτα...
Εσύ Μπελατρίξ δίπλα στον Ωρίωνα-αστερισμό, θα έχεις να λες παραμύθια από εποχές που' θέλαν τους άνδρες ιππότες και ρομαντικούς γενναίους, νύχτες μέσα στο χειμώνα.Ο Αντάρης σαν άλογο θα καλπάζει και με ζέστη και με κρύο, χωρίς οι οπλές του να πατούν τον Στάχυ, που θα φαίνεται πολύ τα καλοκαίρια από τη Γη.
Ρίγκελ, Αχερνάρ, Αλταίρ, Μπετελγκέζ, Αλδεβαράν, Φομαλχούτ, Ντένεμπ, θα πάρετε τα ονόματα ποιητών και λογίων, ζωγράφων και γλυπτών, μουσικών και επιστημόνων που δε γεννήθηκαν ακόμα. Για νά' χουν την ελπίδα οι άνθρωποι πως η ελευθερία τους κάποτε θα έρθει, από εκεί ψηλά που κοιτούν. Η Αδάρα θα γνέθει τα όνειρα των παιδιών, μήπως και τα πείσει να μη μεγαλώσουν ποτέ. Και ο Σκορπιός να συμβολίζει, θέλω, το πάθος κάθε στιγμής, ενώ ο Κάνωβος θ' αφήνει σύννεφα ουρά, αψηφώντας ό,τι λέγεται για νέφος τοξικό.
Η Βέγα θα πλάθει την τροφή όλων σας -ψωμί σαν αυτό που φτιάχνει η μαμά μου- για να μην πεινάσετε ποτέ.
Και επειδή ο Ρίγκελ και ο Κένταυρος είναι από μικροί φίλοι αδελφικοί, ένα από εσάς θα το ονομάσω Ρίγκελ Κενταύρου, για να έχει η φιλία το νόημά της στο Σύμπαν, δίπλα στους Σταυρό Α και Σταυρό Β που ορκίζονται κάθε τόσο ότι είναι ερωτευμένοι με την Μπελατρίξ και γι' αυτό συχνά πειράζουν ο ένας τον άλλο.
Εγώ τώρα θα πάω να κοιμηθώ. Κουράστηκα να προσπαθώ ονόματα να δώσω στο φως σας. Καληνύχτα μικροί μου φίλοι, που λάμπετε, χωρίς ποτέ κανείς να σας ανάψει.
Εγώ σας ονομάτισα, για να σας φωνάζω στα όνειρά μου και να έρχεστε".

Και έγιναν όλοι σύντροφοί της τα βράδια. Όλα τα βράδια...