Και να που μπήκε το φθινόπωρο. Κατακούτελα μας ήρθε, ενώ εμείς βρισκόμασταν στην παραλία με ένα φραπεδάκι αγκαλιά ή τις ρακέτες ανά χείρας ή με την κούραση του χειμώνα στου μετώπου τις ρυτίδες που μόλις άρχισαν να φαίνονται...ψεγάδια μιας, μάλλον, στρεσαρισμένης ζωής...Εγώ μόλις επέστρεψα...με τις σαγιονάρες που δεν ξεκόλλησαν από τα πόδια μου, που όλο το καλοκαιράκι το περάσαμε παρέα, που τώρα δα διαπίστωσα πως πνέουν τα λίσθια...
Μαζί περπατήσαμε δρομάκια και δρομάκια, καλντερίμια και χωματόδρομους και τόπους σκιερούς και γεμάτους ήλιο και θάλασσα και αλμύρα...Πολλή αλμύρα, όμως!
Και η ψάθα μου κατάντησε κουρελού, που σύρθηκε σε καταστρώματα και αμμουδιές και πεζοδρόμια και αυλές σπιτιών σε χωριά που κολυμπούσαν στο νοτιά...Η ψάθα αφέθηκε σε κάποιο καραβάκι της γραμμής, αφού δεν έλεγε να πληρώσει εισιτήριο επιστροφής. Και έμεινε στο πλοίο μόνη της. Ανάμεσα σε κάτι καθίσματα για να ταξιδεύει για πάντα...
Οι σαγιονάρες όμως επέστρεψαν μαζί μου. Τώρα είναι αραγμένες στο χωλ και με κοιτούν θυμωμένες μάλλον που επέστρεψαν στο τσιμέντο της πόλης. Πριν λίγο τους υποσχέθηκα ότι του χρόνου θα ταξιδέψουμε πάλι παρέα, αφού τις επιδιορθώσω στον τσαγκάρη της γειτονιάς... και μου φάνηκε πως χαμογέλασαν κιόλας...
7 σχόλια:
Κάποια πέρασε καλά φαίνεται...
Άντε..και του χρόνου ακόμα καλύτερα! :)
Μελτεμάκι, σαν το καλοκαιράκι...Πολύ χαίρομαι που όλα τα "αντιλαμβάνεσαι"...
Όσο για τον Έρωτα που μου γράφεις... Κρατάει χρόνια αυτή η "κολώνια".
Φιλιά αδερφικά σε μια πολύ καλή φίλη
Μου άρεσαν τα φιλιά που μου έστειλες...
Ανταποδίδω :)
Τα καλύτερα έρχονται...πολλά φιλιά!
Πανδώρα μου, αν πω ευχαριστώ θα είναι λίγο....
οι σαγιονάρες πάντα χαμογελούν και περιμένουν βήματα να τις πάνε ακόμη παραπέρα...
σου εύχομαι να τις πας μακρύτερα...
:)
φιλιά βρόχινα...
Nεράιδε καλή, νεράιδά μου, σ'ευχαριστώ για την ευχή σου!!! Σ΄εχαριστώ δε και για την επίσκεψή σου στο "φτωχικό" μου!
ΦΙΛΙΑ, όπως τα θες, ΒΡΟΧΙΝΑ...
Δημοσίευση σχολίου