Τα μάτια του Ρα...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΡΑ ...γέννησαν άλλο ένα blog,
το "Σαν τατουάζ"!
Το νέο blog είναι όμως για γερά νεύρα! Δηλαδή:
http://like-tatoo.blogspot.com/

Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

Πανδοχείο

Απέχει λένε η ζήτηση
από την Αναζήτηση.
Όσο για το σύννεφο
που αρχίζει να πολιορκεί
βλέμμα και ψυχή,
βρίσκω μόνο νά' ναι
τέλος εποχής προ πολλού
ξεθυμασμένων συναισθημάτων.
Σε υποδοχές γενναίων αποφάσεων
κρύβω επιμελώς
τη λύπη μου.
Στην απογοήτευση επιπλέον
κόβω το ποδάρι
και τη μασκαρεύω
σε καρνάβαλο
για να γελούν τα παιδιά,
μαζί και εγώ.
Άνθρωποι θα εξακολουθούν
να πηγαίνουν και νά' ρχονται
έξω από τους τοίχους μου.
Έτσι έβλεπα πάντα τη ζωή μου.
Πανδοχείο πολλών και άσχετων
μεταξύ των τύπων
που κλωθογυρνούν
στο ποδόμακτρο της εμπασιάς του.
Και εγώ πάντα να μοιράζω κλειδιά
ως αντίβαρο
της γνώσης πως το μέλλον
το δωμάτιο που νοίκιασαν
κάποια στιγμή
θα το αδειάσουν.
Είναι βαρύ το επάγγελμα
του Πανδόχου.
Έχει όμως και μεγάλη σπουδή.
Το βέβαιο πάντως είναι
πως θα σβήσουν οι μορφές τους
στο μονοπάτι του δάσους..

2 σχόλια:

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Και ν' αφήσω σχόλιο...
να επισημάνω το μασκαριλίκι
της απογοήτευσης -
για να γελάσουν τα παιδιά
μαζί κι εσύ -
ο κλειδούχος της ζωής σου
που μύρια κύματα ξεπέρασες
για να εδραιωθείς Πανδόχος
μοιράζοντας μπουκιές ψωμί
σε περαστικούς -
της μιας νύχτας
ή, ορισμένου χρόνου νοικάρηδες...
Πίσω απ' τον πάγκο σου
να καταγράφεις περιστατικά -
χρονογράφος και μόνος -
Και
μετά, λες, το βέβαιο είναι...
υπάρχει βέβαιο;
Με πιθανότητες και αλγορίθμους
προσεγγίζεις στο βέβαιο, όμως,
πόσες φορές θα ταυτιστείς μαζί του;...
Εσύ, μοίραζε κλειδιά,
έξω απ' τους τοίχους σου(!...)
αλλά πως θα μπορέσεις
να συγκρατήσεις τον άνεμο, το φως...σε στεγανά δωμάτια πνίγεσαι
και δεν μπαίνεις εσύ
Είσαι παιδί της φύσης της παλλόμενης!...

...μαζί κι εγώ!..

Ανώνυμος είπε...

Κλείσε μου ένα δίκλινο... πριν χαθώ στο μονοπάτι του δάσους για πάντα...

Ενδόμυχη βουτιά καλό μου... υπάρχει πάτος;

Φιλί