Πανδοχείο

Απέχει λένε η ζήτηση
από την Αναζήτηση.
Όσο για το σύννεφο
που αρχίζει να πολιορκεί
βλέμμα και ψυχή,
βρίσκω μόνο νά' ναι
τέλος εποχής προ πολλού
ξεθυμασμένων συναισθημάτων.
Σε υποδοχές γενναίων αποφάσεων
κρύβω επιμελώς
τη λύπη μου.
Στην απογοήτευση επιπλέον
κόβω το ποδάρι
και τη μασκαρεύω
σε καρνάβαλο
για να γελούν τα παιδιά,
μαζί και εγώ.
Άνθρωποι θα εξακολουθούν
να πηγαίνουν και νά' ρχονται
έξω από τους τοίχους μου.
Έτσι έβλεπα πάντα τη ζωή μου.
Πανδοχείο πολλών και άσχετων
μεταξύ των τύπων
που κλωθογυρνούν
στο ποδόμακτρο της εμπασιάς του.
Και εγώ πάντα να μοιράζω κλειδιά
ως αντίβαρο
της γνώσης πως το μέλλον
το δωμάτιο που νοίκιασαν
κάποια στιγμή
θα το αδειάσουν.
Είναι βαρύ το επάγγελμα
του Πανδόχου.
Έχει όμως και μεγάλη σπουδή.
Το βέβαιο πάντως είναι
πως θα σβήσουν οι μορφές τους
στο μονοπάτι του δάσους..