Απάνεμο γυαλί

Σας αφήνω πίσω μου
όλα σας...
Και αμαρτίες και οράματα.
Και βλέψεις και ελπίδες.
Και λόγια παλιοσίδερα.
Και πράξεις μαούνες ξύλινες.
Στης θλίψης την άγκυρα
εγώ ποτέ μου δεν έδεσα.
Το σχέδιό μου σχεδία
με πανί γαλανό
και ένα μοναχό του,
επιπλέει ακόμα,
όταν γύρω ανταριασμένη
άλλοι θέλουν θάλασσα.

Εγώ τη θέλω και την έχω:
απάνεμο γυαλί.
Και έτσι το πανί τό'χω
για μόστρα.
Εννέα κούτσουρα δεμένα
νά'χουν το σχήμα πανάδικου.
Το φωνάζω δυνατά:
Στο πανί η σωτηρία.
Ταξίδι δηλώνει.
Το άπιαστο όνειρο
φέρνει πιο κοντά.
Όσο για άγκυρα...
Την πέταξα χρόνια δίσεχτα
σε απόνερα βυθισμένων ναυαγίων.
Ελεύθερη από δεσμά και δέσμιους
αφήνομαι στη γυαλάδα
του απάνεμου γυαλιού.
Που ξέρει να μου δείχνει
καθαρά
θησαυρούς βυθού,
όσο ξέρει βοηθός,
να είναι,
όταν ψάχνω λάμα
να κόψω σχοινιά
που με συνδέουν
με τις ξέρες σας.