πάνω από γαλάζιο
που σαλεύει,σκουπίδια
και σαρίδια
με το φαράσι του νερού
πετώ σε κάδο παρελθόντος.
Φυτεύω πέτρες πολύχρωμες
εδώ και 'κεί τα πόδια μου ακροβατώντας
και επιτέλους, αιωρούμαι
σα γλάρος, χαζεύοντας
όλο το μεγαλείο της εικόνας.
Δεν έχει τίποτ' άλλο η ζωή
να μου προσφέρει
παρά χρώματα
νεφελώματα,
αιθέρες και αρώματα
στην κόψη κύματος
που κάποτε και μένα θα πάρει μακριά
απ' ό,τι αντιπάθησα,
απ' ό,τι τέλος πάντων, αγάπησα...
2 σχόλια:
Όλα θα τα πάρει το κύμα, όλα.
Αλλά τότε μπορεί να μην είσαι αυτό που είσαι τώρα...
Τα πάντα αλλάζουν...
A! Καλό μήνα βρε
Είναι πολλά αυτά που θέλω να σου γράψω
Δε θέλω να μείνω στο Άριστο μόνο
Θα σου θυμήσω το γαλάζιο της σκέψης σου
με τη βροντή και τη λάμψη των κεραυνών
με το απέραντο της θάλασσας
με το πάθος να επεξεργάζεσαι κουρέλια
κι αλήτες και να βλέπεις μαργαριτάρια των βυθών
Θα σου πω μονάχα ότι τότε...σε σκέφτηκα
και βιάστηκα να δέσω το χέρι μου
που αιωρούνταν
στο άκοσμο
Γροθιά να μπορώ πάλι να κάνω
τη θάλασσα να σπάσω
να ξεχυθούν τα αισθήματά της -
ψάρια και ναυάγια και θησαυροί -
και τότε σαν Αργοναύτης
να ταξιδέψω -
απ' την αρχή το ταξίδι να πιάσω -
για το χρυσόμαλλο δέρας
των ζωών μου...
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!
Αντάρτισσα Δασκάλα
Φίλη κι "ό,τι τέλος πάντων"
σε σένα αγάπησα!...
Δημοσίευση σχολίου