Τα μάτια του Ρα...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΡΑ ...γέννησαν άλλο ένα blog,
το "Σαν τατουάζ"!
Το νέο blog είναι όμως για γερά νεύρα! Δηλαδή:
http://like-tatoo.blogspot.com/

Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

Βότσαλα


Είναι ρηγμένα με μιαν άτακτη
τάξη.
Στο εδώ, το εκεί και το παραπέρα.
Να μου θυμίζουν το τέλειο
της αρμονίας που δεν υπάρχει.
Όμως η αρμονία εγκαθίσταται
πάνω τους
με τη σύνθεση απροσδόκητη
στο κοντινό ολούθε.
Δεν έχει τέλος η αρχή τους,
ούτε και ξέρω να την πω.
Θα με γελάσω.
Η σιωπή τους διαρκής για μήνες.
Μιλούν μόνο τους Χειμώνες.
Που τα πλημμυρίζει το κύμα
και τα σέρνει και τα δέρνει.
Για να μιλούν μεταξύ τους
και με μας- όσοι μπορούν.
Συλλαβίζουν τον έναστρο ουρανό
και πυρώνονται στο φως
από την ύπαρξη του κόσμου.
Δεν έχει τέρμα ο δρόμος τους.
Ακόμα και όταν πια φτάνουν στα δάχτυλά σου
και γλιστρούν από αυτά
σαν κόκκοι άμμου.
Τι ήταν κάποτε,
τι είναι τώρα.
Μα ακόμα κάτι είναι.
Μην το γελάς.

Βότσαλα που τα συνέθλιψε η δύναμη
του Χρόνου του πανδαμάτορα της ύλης τους.


Τι ήμουν κάποτε,
τι είμαι τώρα.
Μα ακόμα κάτι είμαι.
Μην το γελάς.

2 σχόλια:

anima είπε...

Είμαστε Α Κ Ο Μ Α

Κι αυτό από μονάχο του είναι σημαντικό..

Κι άσε τους άλλους να γελούν ανόητα.Ίσως επειδή είμαστε ακόμα αυτό τους ενοχλεί.Αλλά εμείς..

Θα είμαστε..
Υπόσχεση...

φιλί

ΚΙΡΚΗ είπε...

*Anima,
Τα βότσαλα έχουν και άλλη χρηστική αξία.
Εγώ συνήθως τα πετώ και πάνω σε όσους μου κόβουν τη θέα προς τη θάλασσα.Τόση παραλία, γιατί να στήνονται εμπρός μου;
Το ίδιο να κάνεις και εσύ...
Φιλί