Το λίγο στο πολύ του κόσμου!

Δεν έχω.
Και έτσι απέχω.

Το λίγο πάντα δήλωνα.
Στο πολύ του κόσμου.
Μα και αυτό ακόμα το μοιράζομαι.

Σαν την ώρα που πνίγεται
ο ήλιος στα νερά και τ' απόνερα.

Είναι για όλους.
Σαν ένα πίνακα ζωγράφου.

Είναι για όλους.

Η οπτική γωνία μόνο διαφέρει.
Μέσα από το φακό της ψυχής.
Τον ευρυγώνιο ή τον απλό.

Δεν στο έχω πει...αλλά:
Βέβαια και δε γνωρίζω μέτρα.
Μου το καταλογίζουν τούτο
από την παιδική μου ηλικία.
Δεν ξέρω, μου θυμίζουν,
να εστιάζω.
Μα δε με νοιάζει.
Τραβώ και ό,τι κρατήσει η μνήμη.
Ό,τι είναι να σωθεί, αξίζει.

Και δε θέλω φίλτρα,
που ν' αλλάζουν το χρώμα
και να ομορφαίνουν τη στιγμή.
Εγώ διψώ για τη γνησιότητα
του χώρου και του κάλλους.
Μόνο σε αυτά την αναγνωρίζω.

Οι άνθρωποι συνεχώς παραμυθιάζουν
και πολύ με μπερδεύουν.
Είναι δυσαρμονία,
μια αταξία στο χώρο
που κρατούν και πράττουν.
Εγώ μόνο Φύση και Τέχνη
θέλω.
Σαν την ώρα που πνίγεται
ο ήλιος στα νερά και τ' απόνερα.
Σαν ένα πίνακα ζωγράφου.

Έτσι έφτασα...

Το λίγο πάντα να δηλώνω.
Στο πολύ του κόσμου.