Λακέδες, λεκέδες και φελλοί!

Τό' δα το θέμα. Πώς δεν τό' δα! Και έπαθα ένα μικρό ισχαιμικό να το πω; Διάβαζα και ξαναδιάβαζα την κεντρική ιδέα από τη λέξη της, που η συγγραφέας επέλεξε για να την προσδιορίσει: "αυτομόρφωση". Έφερα όλο το σχολικό και φοιτητικό μου βίο μια γύρα με τη μνήμη μου. Θυμήθηκα και τα λεξικά. Έψαξα παντού. Ακόμα και στο διαδίκτυο. Πουθενά η λέξη. Τι διάβολο; "Τόσο "πίσω" έχω μείνει;” αναρωτιόμουν “και δε γνωρίζω αυτόν τον όρο;” Τά' χασα! Που με τόση αδιαντροπιά η επιτροπή θεμάτων βάζει ένα θέμα αναπληρώτριας καθηγήτριας στις Πανελλήνιες. Που διδάσκει στο Πάντειο. Που έχει σπουδάσει και στο εξωτερικό! Ε, και; Να, που η λέξη "αυτομόρφωση" δεν υφίσταται! Να, που είναι ατυχής ο όρος. Και μετά κατηγορούμε τα παιδιά ότι με την αργκό και τους νεολογισμούς τους αλλοιώνουν την ελληνική γλώσσα! ;

'Άσε που το γεγονός της επιλογής κειμένου καθηγήτριας -από ποιους άραγε;-υπογραμμίζει μιαν άλλη παράμετρο: αυτή της διαφήμισης ημετέρων! Χάθηκαν κείμενα εμπνευσμένα ανθρώπων αναγνωρισμένων πνευματικά; 'Άνθρωποι που διανύουν την ακαδημαϊκή τους καριέρα τώρα, δε σημαίνει και στα σίγουρα ότι αξίζουν όσα λένε και όσα γράφουν! 'Όποιος έχει αντίρρηση, ας κάνει μια βόλτα από τα ελληνικά πανεπιστήμια, να ρωτήσει φοιτητές, πώς και πότε δίνονται τα θέματα των δικών τους εξετάσεων κάθε εξάμηνο, πώς μαθαίνονται πριν την εξεταστική, το ρόλο που διαδραματίζουν τα κόμματα, πώς αναρριχώνται σε θέσεις καθηγητών οι διδάσκοντες σε αυτά...

Αλλά, επειδή πλέον, είμεθα όλοι καχύποπτοι και -μάλλον καλύτερα- υποψιασμένοι, έβαλαν τέτοιο θέμα, για να πελαγώσουν οι εξεταζόμενοι και να κοπούν και μερικοί, αφού καταργήθηκε και η βάση του 10! Έβαλαν θέμα με κεντρικό όρο που χρειαζόταν και η ίδια η συγγραφέας να τον εξηγήσει μέσα στο κείμενο! Παραθέτω το απόσπασμα: “Με τον όρο αυτομόρφωση περιγράφουμε μία σύνθετη εκπαιδευτική διαδικασία της οποίας θεμελιώδης κινητήρια δύναμη είναι ο ίδιος ο άνθρωπος, ο οποίος, έχοντας επίγνωση των αναγκών και των επιθυμιών του, καλείται να συμβάλει αποφασιστικά στην πορεία της εκπαιδευτικής και επαγγελματικής του κατάρτισης.” Σου δίνω και μετά σου παίρνω τα διπλά,δηλαδή!
Αμ, το άλλο; Πιστή η επιτροπή στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα στην οποία, χρόνια τώρα, μας έχει συνηθίσει η πολιτική πρακτική, επέλεξε απόσπασμα από βιβλίο επιστημονικό, που απευθύνεται σε ελάχιστο και συγκεκριμένο αναγνωστικό κοινό, για να εξεταστούν πάνω σε αυτό παιδιά δεκαεπτάχρονα και δεκαοκτάχρονα, ενώ υπάρχει η φράση "δια βίου εκπαίδευση", που τόσο ωραία κοσμεί και την ταμπέλα του Υπουργείου Παιδείας. Τρομάρα μας!

Υπάρχει όμως και ένα άλλο θέμα. Η έννοια του “μορφώνομαι” συνιστά μια εκπαιδευτική διαδικασία, που, ούτως ή άλλως , κινητήρια δύναμη είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Που, ούτως ή άλλως, υποχρεώνεται από την κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα, να μαθαίνει και να μαθαίνει, γιατί αλλιώς δε θα μπορέσει να βρει μια δουλειά. Άρα, πάει περίπατο η σημασία του “αυτομορφώνομαι”. Μορφώνεται κανείς, θέλει δε θέλει, γιατί αλλιώς δεν έχει στον ήλιο μοίρα. Φαντάζει το θέμα της έκθεσης των Πανελληνίων 2010, σαν αυτοδιαφήμιση του ίδιου του πολιτικού σκηνικού, που θέλει να δικαιολογηθεί για την ανεργία των νέων, που με πτυχίο και μεταπτυχιακό, και δεύτερη ξένη γλώσσα, δε βρίσκει θέση να εργαστεί, γιατί όλοι ζητούν προϋπηρεσία ή γνωριμία τουλάχιστον με βουλευτή!

Εξάλλου, υποχρεωτική είναι η εκπαίδευση, από τα πρώτα κιόλας βήματα στη μόρφωση και από το Σύνταγμα˙ άρα, δεν αποκτά από μόνος του ο άνθρωπος επίγνωση των αναγκών και των επιθυμιών του, αλλά από την κατάσταση που δημιούργησαν επίλεκτοι ελιτιστές, λεκέδες του στιγματισμένου συστήματος, που θέλουν τους νέους λακέδες ενός συστήματος,καθισμένους δια βίου στα “μορφωτικά” τους έδρανα, γιατί τα πτυχία, τα μεταπτυχιακά, τα σεμινάρια, οι διαλέξεις, θέλουν χρήμα. Πολύ χρήμα! Έτσι, όποιος το έχει, μπορεί! Να δουλεύουν, για να πληρώνουν τα “χαρτιά” που μπορεί να τους προσφέρουν μια θεσούλα στην τηλεφωνική υπηρεσία εξυπηρέτησης του Ο.Τ.Ε., για παράδειγμα, ή με Sorbonne και Proficiency εργασία σε κάποιο πολυκατάστημα ή σούπερ μάρκετ!

Είναι, επιπλέον, και εμπορεύσιμο προϊόν η αγωνία που γεννά η αβεβαιότητα, με την ανεργία να καλπάζει και με τα παραρτήματα ξένων “πανεπιστημίων” να περιμένουν να αναγνωριστούν και επισήμως τα “πτυχία” τους και ν’ ανέβει η πελατεία τους σε αριθμό! Το motto που κυριαρχεί δηλαδή, είναι «μάθαινε και μάθαινε, μπας και επιβιώσεις και σε καταστήσουμε ικανό για μια θέση, που εμείς, θα σου δώσουμε, αφού πρώτα την πληρώσεις αδρά»!

Το ίδιο το πολιτικό σύστημα, διαβρωμένο και σάπιο, επιλέγει μιαν επιτροπή θεμάτων, από νοματαίους που λειτουργούν πειθήνια, που σαν φελλοί επιπλέουν σε μια μολυσμένη γενικά κατάσταση, ανίκανοι ν’ αντιληφθούν τι θέλουν οι νέοι, τι αναζητούν, τι σκέπτονται και τι τους προβληματίζει! Αν δε σας γράψουν βαθμούς στις Εξετάσεις σας, κύριοι, δε θα φταίνε τα παιδιά, θα φταίτε εσείς και το σύστημα που συστηματικά και ύπουλα, ακόμα και μέσα από κρατικές εξετάσεις, αυτοδιαφημίζει την έλλειψή σας!

Σε όποιο λεξικό και αν κοιτάξει κάποιος, το λήμμα "αυτομόρφωση" δεν υπάρχει! 'Έλεος πια με τους νεολογισμούς, όχι των παιδιών, αλλά με τους αυτοπροβαλλόμενους, αυτοδιοριζόμενους, αυτόκλητους, αυτοσωτήρες. Αναφέρομαι στο θέμα των Πανελλήνιων Εξετάσεων στο μάθημα της Έκθεσης...Για να μη γίνουμε και εμείς αυτόχειρες...με το συμπάθειο!