Τα μάτια του Ρα...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΡΑ ...γέννησαν άλλο ένα blog,
το "Σαν τατουάζ"!
Το νέο blog είναι όμως για γερά νεύρα! Δηλαδή:
http://like-tatoo.blogspot.com/

Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

ΣΤΟ ΜΑΡΙΟ

Είπες τις λέξεις
του Μ. Κατσαρού
και τη διαθήκη του
να κάνεις πράξη.
Φίλτατε αδελφέ,
δε σ' ενημερώσαν επαρκώς.
Ο πολιτισμένος αιώνας μας
ακόμα διψά για αίμα.
Όπως και οι πριν απ' αυτόν.
Άθυρμα ορέξεων εκείνος
που παλεύει για το διπλανό.
Με συρμάτινα καλώδια δεμένα
τώρα τα χέρια σου είναι,
για να τα βλέπουν
οι αδηφάγες οθόνες.
Και στα λόγια μόνο τα άρθρα
και τα ουσιαστικά
των συνταγμάτων.

Εσύ θα πορεύεσαι μόνος.
Μέσα στην ομίχλη των καιρών.
Και χαλεπών-δεν μπορείς να πεις.
Άλλοι πριν από σένα
γνώρισαν τα ίδια κελιά,
σήκωσαν το βάρος
όλου του κόσμου στο εδώλιο,
με κατηγορίες πλαστές
από θρήσκους ψευδομάρτυρες,
κύναιδους της δημοκρατίας,
που όρκο παίρνουν
στην εξουσία
και στα κέρδη τους.


Αυτοί οι άλλοι,
μεγαλώνοντας

-τους είδα, τους βλέπω-
φόρεσαν γραβάτα
και έγιναν και τιμητές
ή τους ρούφηξε το σύστημα
και πάει χάθηκαν.
Δε θέλω να σε δω
ούτε έτσι, ούτε αλλιώς.
Πορεύεσαι μόνος
-το ξέρεις, το ξέρω-
αλλά φρόντισε,
μην πέσεις στην κρίση τους.

Βρες τρόπο να φωνάζεις,
αλλά να μη σε γδέρνουν
οι νόμοι τους ,
να μη σε ματώνουν
τα νύχια και τα δόντια τους.
Με πανοπλία το δίκιο
που μας θέλει
όλους να χωράμε,
άλλαξε ό,τι
αγγίζει το χέρι σου.
Και μόνο μέχρι εκεί.

Όσο για τους πιο κει,
ας φροντίσουν να μάθουν,
ας φροντίσουν ν' αλλάξουν.
Δεν μπορείς μόνος εσύ
να σηκώνεις το βάρος τους.

Με σπαθί τη γνώση
των νόμων τους,
να ξεγλιστράς
από τους δαίμονες.
Η συνείδησή σου
καταπέλτης πάνω τους.
Μην παίξεις όμως,
το παιχνίδι τους.
Το έχουνε στημένο.
Θέλουν να σε δουν
στην ανάγκη τους
να πέφτεις ηττημένος.
Αρκεί να διαδίδεις
το ανέραστό τους
στον άνθρωπο.
Σιγά-σιγά θ'αλλάξει το κακό.
Σιγά-σιγά θα μάθουν ν' αγαπούν.
Να χαμογελούν, να μη μισούν.

Αλλά ακόμα ο δρόμος πολύς.
Και μακρύς. Μην κουραστείς.
Γι' αυτό κράτα νερό
για τη δίψα στην πορεία,
άστρα για φως τη νύχτα
και δυο ανθρώπινες κουβέντες,
αδελφέ μου για συντροφιά:
"Εγώ μαζί".


4 σχόλια:

ΑνωΡά7 είπε...

Κ'εγώ μαζί.....

ΚΙΡΚΗ είπε...

* ΑΝΩΡΑ7,
το ξέρω πως το ξέρεις
ότι ξέρω πως είσαι και εσύ μαζί!Πάντα ήσουν!
Φιλί

Αϊάσανθος Ίων είπε...

Πρηροφορήθηκα την ύπαρξη του ιστολόγιού σου χάρη στον Προμηθέα Πυρφόρο, που δημοσίευσε το "Γιουρούσι". Τώρα θα κάνω έναν λακωνικό σχολιασμό, ο οποίος αφορά τόσο ετούτο το ποίημά σου, όσο κι εσένα, κρίνοντας από άλλα κείμενά σου που είδα βιαστικά:

Είσαι συγκλονιστική!
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Προχθές έμαθα την ύπαρξη του ιστολόγιού σου (ήξερα από πριν μόνο το έξοχο βιντεοκάναλο της Κίρκης70), κι εχθές, κιόλας, σε πέρασα στα "αγαπημένα" μου, σε υψηλή θέση και με πάρα πολλούς τίτλους σου (τους περισσότερους από όλων των άλλων).

Όλα δείχνουν ότι είμαστε πολύ περισσότεροι "μαζί", ή "μια αγκαλιά", όπως προτιμούν να το λένε ο Ευρύνοος, η Μαργκώ, η Άιναφετς και η θαυμάσια συντροφιά τους.

Να είσαι πάντα καλά!

Αϊάσανθος Ίων είπε...

Σου αξίζει!

Bλέπω τις μέρες να κυλάνε γρήγορα
γύρω μου κοίτα πως πάνε κοίτα πως περνάνε
πλησιάζει η ώρα λίτρο μου φίλε μου
μη φοβηθείς σε προστατεύω με ρυθμούς που
γίνονται ασπίδα μπροστά σου με δόσεις λυρισμού
ανεξίτηλου και ανεπίστρεπτου αχαλίνωτου σκεπτικισμού
μετά από οoverdose αλκοόλ και καπνού
με διακατέχουν συναισθήματα ρομαντισμού
τα μάτια της πόλης είναι πάνω μου μα εγώ κοιτάω αλλού
όσο η γη γυρίζει είναι φορές που δίνω ώθηση
σ ότι μ αγγίζει σ ότι εκσφενδονίζει πώρωση ραπ
εκτόνωση ραπ απόλαυση ραπ
καταπατώντας την μόλυνση με κάθε μου vers και κάθε back
vocal είναι όπως στο πα τα καθεστώτα
δεν αλλάζουνε αν δεν τα καταστρέψεις πρώτα
άκου διάβασε μορφώσου κάνε καμιά βόλτα
χαμογέλα και άσε με να δώσω στον κόσμο μια νότα


ο ήλιος λάμπει για σ ένα εκμεταλλεύσου το
μα αν δε προλάβεις υπάρχει και το φεγγάρι
κάνε χαρούμενες σκέψεις κοίτα τον ουρανό
ψάξε να βρεις το φως ψάξε να βρεις ναι
ο ήλιος λάμπει για σ ένα εκμεταλλεύσου το
μα αν δε προλάβεις υπάρχει και το φεγγάρι
κάνε χαρούμενες σκέψεις κοίτα τον ουρανό
θα βρεις το φως ναι θα βρεις το φως

χαμογέλα αδερφέ ειλικρινά πες μου πως
είναι αυτός ο κόσμος κάλπικος και εγώ ζωντανός
μην είσαι μόνος υπάρχει δρόμος μα είναι ο φόβος
που σκοτώνει την ελευθερία και ο ρομαντισμός
χάνετε κάθε μέρα σ ένα κόσμο που τα πάντα γυρνάνε
στρέφονται πάνω μου και συναισθήματα χαλάνε
κουράστηκα να επανακαθορίζω λέξεις
να ερμηνεύω καταστάσεις και να χάνομαι σε σκέψεις
είναι ο προβληματισμός το κλειδί
όμως αυτοί που τον επέλεξαν δεν είναι πολλοί
είμαστε όλοι φυλακισμένοι σε μια τσιμεντένια φυλακή
που αν δεν είμαστε μαζί δεν θα υπάρχει απόδραση
δως μου το χέρι σου δώσε μου την αγάπη σου
έχουμε όνειρα κοινά είμαι στο πλάι σου
το πιο όμορφο λουλούδι αδερφέ
είναι η φιλία που στον κόσμο αυτό δεν άνθισε ποτέ

Σε περίπου ένα μήνα, θα βάλω αυτό το βίντεο να συνοδεύσει ένα ποίημά μου που θα αναρτήσω, γιατί ταιριάζει τέλεια.
Σε ευχαριστώ θερμά που μου το υπέδειξες.