Τα μάτια του Ρα...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΡΑ ...γέννησαν άλλο ένα blog,
το "Σαν τατουάζ"!
Το νέο blog είναι όμως για γερά νεύρα! Δηλαδή:
http://like-tatoo.blogspot.com/

Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009

ΣΑΝ ΠΑΙΔΙ




Από αυτήν την Πόλη ,
λέω εγώ, πως κόπηκα!
Και το αίμα μου είναι
οι άσπρες γραμμές στο οδόστρωμα.
Το χρώμα στους σηματοδότες
Το νέον που πλημμυρίζει τις ταμπέλες!

Αλλά εγώ δεν είμαι αυτή η Πόλη.
Εγώ νοσταλγώ το γιασεμί
και την κληματαριά του τόπου μου,
απ' τη μια
και το φοίνικα με τα ποτάμια φίδια,
από την άλλη!
Ψάχνω μόνο
την παιδικότητά μου
στις αφίσες της.

Χαλάλι τόσος χρόνος.
Χαλάλι τόσος κόπος.

Μη μου αποδίδεις όμως τα ψεγάδια της.
Εγώ ακόμα παίζω κουτσό
στα αμμοχάλικα της ώρας
και τυφλόμυγα με τους περαστικούς.

Ποιος σου είπε πως μεγάλωσα;
Ποιος σου είπε πως βρήκα καιρό να γεράσω;

Ακόμα τους ρωτώ αν περνά από 'δω
η μέλισσα με τα μελισσόπουλα
και στήνω παγίδες στο βλέμμα τους
με το σχοινάκι μου.

Ανάβω πάλι απόψε
στη μέση των οδών
Ακατοίκητου
και Παντέρημου
τσιγάρο.
Παιδικό μου και αυτό παιγνίδι.

Το παίζω πάνω
στη διασταύρωση
των σκέψεων.
Πάνω σε κουκίδες
αριθμών-όχι ανθρώπων.

Από κλάμα
και από γέλιο,
άλλο τίποτα.

Σαν παιδί.

6 σχόλια:

ΑνωΡά7 είπε...

Πολύ ωραίο...



Φιλούμπες!!!

ΚΙΡΚΗ είπε...

*ΑΝΩΡΑ7,
Ευχαριστώ και αντιγυρίζω τα φιλιά!
Καλημέρα!

Αλητισσα είπε...

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!!
Κάθε φορά που η ψυχή παίρνει μολύβι και χαρτί οι ανθρωποι φτάχνουν αριστουργήματα!!!
Φιλιά πολλά..

Καλυψώ είπε...

καλυτερα που κοπηκες απο τουτη την πολη..καλυτερα που κρατησες τα γιασεμια να ευωδιαζει η ψυχη σου..

μεινε..παιδι..

πανεμορφο ποιημα...αγγιγμα ψυχης

φιλια πολλα

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Μάλλον
"δε βρήκα καιρό να γεράσω"
και ... στερέψαν τα παιχνίδια μου...

Stratos είπε...

Υπέροχο κείμενο.
Καλή συνέχεια, να έχεις.

Καλημέρα! :)