ΕΓΙΝΕ

Να πως μοιάζει το Δίκαιο:

στο μεσουράνημα του ήχου,

κραυγής

προβάδισμα.

Πλησίασε Δικαίωση σε όσα

λίγα είχα μιλήσει.

"Όταν ο καιρός

μενετός...

Θα δεις!"

Εσύ θα δρέψεις

ό,τι απ' ανθρώπους

κλάπηκε.

Γονυπετής, σερνάμενος,

όχι πλέον.

Μόνο φωτιά.

Και η δική μου πίστη

γεφύρωσε χαλάσματα,

να τραμπαλίζονται παιδιά

εκεί που έπεσε το πρώτο πυρ.

Τώρα να!

Εκεί παίζουν, γελώντας και οι άνεμοι,

ανάμεσα από τις ακίδες, τις πέτρες, τα δοκάρια,

στον Τόπο που κατοικούσαν άλλοτε

φωνές ανθρώπου

τρεμάμενου μπροστά

στο προδιαγεγραμμένο.

Τώρα την πίστη χώνω στο τσεπάκι

του ηλιοβόλου θηρεού μου

και αλωνίζω κι άλλα οράματα.

"Θα δεις τις Πύλες των κουρσεμένων

καραβιών σου

ν' ανοίγουν διάπλατα.

Θα δεις τα πένθιμα τραγούδια

ηρωισμό να γεύονται

και πυρφόρα

τα σκαριά τους

να βγάζουν πανιά

και να ξανοίγονται

σε νέους ουρανούς.

Μη λες "είθε".

"Έγινε", να λες!