ΠΟΙΗΣΗ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ

ΠΟΙΗΣΗ πάει να πει,

Δεν κουρνιάζω δίπλα σε τζάκι

Και γράφω λεξούλες έρωτος

Και διθυράμβους ωραίων ημερών.

Πάει να πει, στάζω αίμα

Στην πάλη με φίλο-εσένα.

Πάει να πει, μελετώ τα σημάδια

που αφήνω στους άλλους και

Χαρακιές οι άλλοι σε μένα.

ΠΟΙΗΣΗ πάει να πει,

να βλέπεις στο σκοτάδι

και να μη θωρείς Ήλιο.

Το σκοτεινό μονοπάτι να το μετράς λεωφόρο

Και θάλασσα ν’ αντικρίζεις την έρημο.

Πάει να πει, να εκρήγνυσαι για να φωτίσεις.

Να  πατάς σκιά και ν’ αφουγκράζεσαι σιωπή.

Εκεί που το κουτσό μεταλλάσσεται σε τρέξιμο.

Ενώ εσύ ασθμαίνεις κόβοντας το νήμα νικητής,

ηττημένος απ' τον ίσκιο του.

ΠΟΙΗΣΗ πάει να πει,

Η στροφή του βλέμματος στο τέλος απ’ αρχής .

Το μεσουράνημα του έκπτωτου,

Ο υπολογισμός του αγεωγράφητου,

Ο κόσμος όλος στην άκρη μολυβιού,

Το προβλεπόμενο στο απρόβλεπτο,

Πάει να πει, το κέντρο στου κύκλου

Το Στερέωμα που σε περιβάλλει

Την ίδια ώρα που νιώθεις ύλη.

ΠΟΙΗΣΗ εντέλει πάει να πει,

Όχι σύνορο, αλλά φίλτρο ευ-θανασίας

Με γεύση πικρής Αθανασίας.

Χωνευτήρι οστών σημασίας,

Με ανελέητο σύμμαχο το μελάνι ψυχής.

Πάει να πει, μένω πίσω και ας έχω φύγει.

Έχω φύγει και παραμένω εδώ.

Αυτό που κάτι πάει να συλλαβιστεί ή να γίνει,

όταν άλλοι το ονειρεύονται μονάχα.

ΠΟΙΗΣΗ πάει να πει,

Το ερωτηματικό στο τέλος της πρότασης:

«ΠΟΙΗΣΗ, τι πάει να πει;»

 Μια άνω τελεία και ένα κόμμα στη μέση του άσπρου πουθενά.