Ο ΧΡΟΝΟΣ ΣΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ

Βλέπω! Και τι δε βλέπω...Περπατώ σχεδόν με τα χέρια υψωμένα στο ελάχιστο κενό που μου αφήνουν γύρω τόσοι που χλιμιντρίζουν αδιάκοπα, ψάχνοντας:λεφτά, λεφτά. Παντού μπαίνουν  μπροστά και προτάσσονται τα λεφτά. Ακόμα και πίσω από τις εκφράσεις του τύπου "πράσινη ανάπτυξη" (και πράσινα άλογα). Η ανάπτυξη σημαίνει αυτομάτως χρήμα. Μετά ακολουθούν στον πίνακα που παράλογοι ζωγράφοι χρηματιστηρίων και κερδοσκόποι, μέντορες της αθλιότητας και συμβουλάτορες ρίχνουν "ανάπηρο χρώμα", άνθρωποι συντρίμμια και έρποντα όντα που τους θυμίζουν. Μια χάλια παράσταση σε διαρκή παράταση. Μιαν άποψη εκθέτω, μη θυμώνεις.

Σα να σε βλέπω και σένα μπροστά στην ανοιχτή σελίδα του υπολογιστή να καβαντζώνεις το χρόνο και να νομίζεις πως τον ξεγελάς. Στην έσκασα: στη σκάει. Όσο νομίζεις ότι του ξεφεύγεις, τόσο πιο κοντά σου φτάνει. Είναι ο χρόνος χρήμα ή το χρήμα χρόνος; Το "ΧΡ" που ξεσπαθώνει στα μάτια σου, κάνει την ψυχή σου έτσι και αλλιώς να βγάζει φτερά. Το χρήμα έχει το χρώμα του χρόνου. Ο χρόνος έχει το χρώμα του χρήματος. Διαλέγεις και παίρνεις. Δρόμος που σε οδηγεί σε διάβημα κάποια στιγμή. Έτσι κι αλλιώς. Το διάβημα κρύβει πάντως, διάστρεμμα μυαλού.

Πώς να ξεφύγεις; Πού να ξεφύγεις; Δεν είναι πλέον το ζήτημα αυτό. Το θέμα τούτο σύνορο με τη συνείδησή σου. Βαδίζει πάνω στο "συν" και συνδυάζεται συνωμοτικά. Εδώ το "συν" μιλά για μας. Ένα "μαζί" που χρήμα και χρόνος σπάνε και κομματιάζουν, διαμελίζουν και κατακερματίζουν. Πώς φτάσαμε να μη συν-εννοούμαστε αδελφέ μου; Ποιος πονηρός μάγος καθήλωσε το μυαλό και την ψυχή μας στην άβυσσο; Ποια πονηρή σύλληψη σατανικού εγκεφάλου μάς έφτασε εδώ;

Σου αφήνω για παρακαταθήκη το ερώτημα. Αν βρεις την απάντηση, πες τη μου και μένα. Θα με συναντήσεις να περπατώ με τα χέρια υψωμένα στο ελάχιστο κενό που μου αφήνουν γύρω μου όσοι ψάχνουν το χρόνο στο χρώμα του χρήματος. Θα με δεις να επιμένω να συνοδοιπορώ στο σύνορο με τη συνείδησή μου, για να μπορέσουμε συνεννοηθούμε κάποια στιγμή, αδελφέ...