Ποιος νά'ρθει αντιμέτωπος τώρα με τη Ζακλίν ντε Ρομιγί; Είπε:«Αυτό που λατρεύω στα ελληνικά κείμενα είναι η συνάντηση με τη γέννηση της έλλογης σκέψης... Ο Λόγος είναι το τείχος που προστατεύει από την κτηνωδία. Όποιος δεν ξέρει να εκφραστεί, όπως πολλοί νέοι σήμερα, τότε δεν του απομένουν παρά οι γροθιές, το ξυλοκόπημα, η ωμή, ανόητη και τυφλή βία». Είναι δύσκολο ν' αντεπιχειρηματολογήσεις σε διάνοιες-τέρατα! Κανείς δε, δεν μπορεί ν' αρνηθεί ότι το πρόβλημα στην Ελλάδα ήταν και είναι ποιοτικό και όχι ποσοτικό, όπως προσπαθούν καιρό τώρα να μας πείσουν παπαγαλάκια και κουκουβάγιες και κούκοι και κοράκια της πολιτικής.
Θα έλεγα λοιπόν, ότι το πρόβλημα της Ελλάδας είναι, κυρίως, ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ! Όταν η υποβάθμιση ενός λαού προέρχεται από τις αποφάσεις πολιτικών; Όταν, ο προφορικός λόγος τους είναι φύρδην μύγδην και χυδαίος, όταν αυτός προδίδει τις σκέψεις και τις αποφάσεις τους και προσδιορίζει έως το τέλος το χαρακτήρα και τη συμπεριφορά τους με την αμετροέπειά τους, όταν επιτρέπουν την ανθελληνικότητα στη γλώσσα να παράγεται και ν' αναπαράγεται τηλεοπτικά, ραδιοφωνικά, διαφημιστικά,, εκπαιδευτικά τι περιμένει κανείς από τη νεολαία μας;
Τα παιδιά σήμερα, που βομβαρδίζονται από σωρό ανόητα, άχρηστα, ανήθικα, άνανδρα, α-πολιτικά, ά-λογα, άγλωσσα, ανιστόρητα, αναληθή μηνύματα με την ανοχή και την προστασία από σωρό νομοσχέδια της Πολιτείας, αλήθεια, τι προσδοκούμε από αυτά; Δε θ’ αναφέρω παρά ένα πρόσφατο παράδειγμα πολιτικής απόφασης, για να συνειδητοποιήσουμε όλοι ποιους και γιατί συμφέρει η νεολαία να μη διαθέτει Λόγο και Λογική: η νέα εγκύκλειος του Υπουργείου "Παιδείας" προβλέπει και επιτάσσει για την Α' Λυκείου της επόμενης χρονιάς 3 υποχρεωτικά μαθήματα: Αγγλικά, Νέα ελληνικά και Γυμναστική!
Η κυρία Καρβουνοπούλου-τα διαμάντια στη σύγχρονη ελληνική Βουλή είναι είδος εξαφανισμένο πλέον- αποφάσισε ότι η Αρχαία Ελληνική αξίζει να εξοβελιστεί από το πρόγραμμα της υποχρεωτικής παρακολούθησης, ενώ, αντιθέτως επιβάλλεται η Αγγλική, η γλώσσα δηλαδή της αποικιοκρατίας, του εμπορίου, του κέρδους, του χρηματιστηρίου, των σπρεντς και των επαχθών δανείων. Και τα νέα ελληνικά, που ίσως να ήταν το μετερίζι μας, όσον αφορά το διηνεκές στο γλωσσικό μας παρελθόν, διδάσκεται με τρόπο που καμία πιθανότητα δεν προκύπτει από πουθενά, ώστε τα σημερινά παιδιά να σκύψουν, να μοχθήσουν και εντέλει ν’ αγαπήσουν το θησαυρό αυτό που από τον Όμηρο έχει διασωθεί και εκφράζει λεπτότατα κάθε διάνοια, κάθε αίσθημα! Η σημερινή τάξη των σχολείων μας στοιβάζει τα παιδιά μας, όπως όπως σε άθλια κτίρια, με ανύπαρκτες υποδομές και με έλλειψη σε διδακτικό προσωπικό και έρωτα για τη διδασκαλία , ενώ εμείς περιμένουμε τα παιδιά να μιλήσουν σωστά ελληνικά
Αν λοιπόν, πραγματικά ανησυχούμε εμείς οι ενήλικες, για την ελληνική έλλογη σκέψη, αν πραγματικά πιστεύουμε ότι ο Λόγος είναι το τείχος που προστατεύει εμάς και τα παιδιά μας από την κτηνωδία, ας στρέψουμε προς άλλους την αγωνιστική μας προσπάθεια και το μένος μας! Όχι στα παιδιά μας! Κοινωνία που αρέσκεται να στήνει στον τοίχο τον ανθό του μέλλοντός της είναι κοινωνία ήδη καταδικασμένη από το παρόν της!
Αν μπορούσα μόνο να θέσω ένα ερώτημα, στον κύριο Φυντανίδη, θα ήταν αυτό: “Πού είναι, πού βρίσκονται και πώς κοιμούνται τέτοιον καιρό οι πνευματικοί μας άνθρωποι;” Από τα σχολικά βιβλία μου διάβαζα ότι είναι εκείνοι που αφυπνίζουν την κοινή γνώμη, την εμψυχώνουν στις δύσκολες στιγμές, που μπαίνουν μπροστάρηδες σε κάθε αγώνα, όταν οι πολλοί αμήχανοι προσπαθούν να συνειδητοποιήσουν τον κίνδυνο και κυρίως στηρίζουν τη νεολαία, την ενθαρρύνουν ν’ απαιτήσει όσα της χρωστάμε. Και ως τέτοιον δεν μπορώ να λογαριάσω τον κύριο Φυντανίδη που, σαν ένας ακόμα ποτέ του δεν κατήγγειλε δημόσια λανθασμένες πολιτικές αποφάσεις και την ανηθικότητα της πολιτικής στον τόπο μας, παρά παρέλυσε μέσα στο βόλεμα του κατεστημένου συστήματος που επάξια υπηρετεί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου