Στην Κιβωτό...

Στην Κιβωτό του νου μου
φορτώνω θλίψης σταγόνες ,
φέλινα όνειρα χαλασμένα,
συρματόσχοινο σκέψεις,
φερέφωνα εικόνων,
πλοηγούς στα μεγάλα ταξίδια- και καλά!
Με μελετημένες κινήσεις
και προσεκτικό βηματισμό,
κάτι παιδικά παιχνίδια,
που τα κρατώ ακόμα σπασμένα,
δυο βίδες από λέξεις,
μια μεζούρα ανθρώπων,
ένα μαντήλι για το απίθανο των χαιρετισμών,
πανί από λακαρισμένα άστρα,
μια ντουζίνα ευχές
και αλλαξιά ρούχα για την αξία-δήθεν!
Με το απυρόβλητο αγκαζέ,
αναρτώ δίχτυα αναμονής,
γάντζους υποσχέσεις,
δυο - τρεις μπαταρίες αντοχής,
ένα πηδάλιο τύχης,
πυξίδα το άγνωστο
και άγκυρα από εφημερίδες-για τη μνήμη του επίκαιρου!
Για το τέλος, μια φωτοβολίδα αφάνειας,
βεγγαλικά σκότους,
φακό να δείχνει το αστόχαστο,
καπνογόνα ομιχλώδους κατάστασης
και για φλόκο, α σε τούτον
το χρώμα θά' ναι πύρινο!

Έτσι καβατζώνω εγώ τη ζωή μου
πάνω σε κύματα δίσεκτα,
χωρίς πορτολάνους λιμανιών
και ατομικό σωσίβιο!