Υπέρ πάντων υπαλλήλων!

Και τι να πεις;
Σάματις έχεις να πεις
και κάτι;
Σου φάγαν τα χρόνια
κοράκια μπλε και πράσινα,
πού και πού κάτι και σε ροζ,
που το ψάχνεις σε απελπισία
τώρα που πάτησες τα εξήντα.
Δεν κρέμεται πια στα περίπτερα.
Αγοράστηκε μανιωδώς.

Σε βλέπω...

Καθισμένος
στο θρανίο
να φυλλομετράς
στίβες βιβλία.
Γνώση με τη σέσουλα.
Μπας και εξαγοράσεις
με χαρτί διπλωματικό,
το μέλλον σου.

Έπειτα σε βρίσκω
στη σκοπιά
να φιλάς
χακί
και καλλιόπες.
Να στέκεσαι σούζα
στον καραβανά.
Στο "παρουσιάστε όπλα"
πρώτος, εσύ ίδιος λαμπάδα.

Σιγά-σιγά, ασκαρδαμυκτί,
σε μπόλιαζαν με σύστημα,
φανταχτερός να γίνεις
και να επιμηκύνεις
το μόνο όργανο που όριζες.
Πορτοφόλα μαζί με φόλα.
"Ένα το μονοπάτι
και άλλο κανένα."
Σου είπαν, πίστεψες.

Σε είδα μετά...

Βγήκες στο δρόμο.
Έψαξες, έγλυψες,
ζητιάνεψες, γονάτισες.
Να βρεις και εσύ
μια θεσούλα στον ήλιο.
Σαν όλα τα πλάσματα
του ευρω-θεού.
Μίλησε η μαμά
σε υψηλόβαθμο στέλεχος.
Είχε και ο μπαμπάς κάτι
γνωστούς παρατρεχάμενους.

Τώρα στο γραφείο
τρως τα νύχια σου,
το μολύβι σου,
την υπογραφή σου,
τη ζωή σου.

Να καταπίνεις.
Να μη μιλάς.
Να σιωπάς.
Εντεταλμένο το ξεπούλημά σου.
Έχει το αντίτιμό της
η καρεκλούλα σου.


Οι μόνες λέξεις που σου επιτρέπουν ακολουθούν:

"Ανάληψη,
κατάθεση,
λογαριασμοί,
ένσημα,
ΙΚΑ και ΤΕΒΕ,
φόρος και ΦΠΑ."

Μια φάπα δηλαδή
η κάθε μέρα σου,
έτσι για να μην ξεχνιέσαι.
Σε μιαν ατέρμονη παρτούζα
το είναι σου με ό,τι σου έταξαν
πως δε θα' ναι ποτέ δικό σου.

Έχει μπάλα την Κυριακή.
Εκεί στην αποχαύνωση
του θεάματος σε όρισαν.
Να κραυγάζεις χυδαία
το έλλειμμά σου
στην εξέδρα.

Τη Δευτέρα θα σε βρω
πάλι στο γραφείο.
Να φυλλομετράς
φακέλους και για
σέσουλα το χρόνο.

Ακριβά πληρώνεις, φίλε,
τη θεσούλα σου στον ήλιο
του χαρτονομίσματος.

Άντε σε πέντε, σε έξι, σε οχτώ.
Σάμπως ξέρεις πόσα χρόνια
ακόμα θα βλέπεις καρσί
τον πολιτικόν χάρτη της Ελλάδος σου,
στον τοίχο τον λερό,
να κρέμεται κίτρινος
από τα πακέτα που κάπνισες
μισό σχεδόν αιώνα,
καρφωμένος στην αυτή πόζα;

Από τότε άλλαξες.
Φόρεσες την πρεσβυωπία,
άσπρισες στην τρίχα,
φύτρωσαν ρυτίδες,
φούσκωσες και πρίστηκες,
αλλά...

Έχει πάλι ματς την Κυριακή!

Κουράγιο...
Βγαίνεις από το τούνελ.
Σε πέντε, σε έξι, σε οχτώ...
Το βιάγκρα θα σου δώσουν
στην έξοδο μαζί με χάπι
για υπέρταση, ουρία,
διαβήτη, χοληστερίνη...

Συνταξούχος γαρ, συν την τάξη
που με αυτήν όριζες τη ζωή σου χρόνια!

Όχι βεβαίως τζάμπα!
Τα πλήρωσες όλα τούτα
στην ΑΕΒΕ φαρμακοβιομηχανία,
με ιδρώτα, υγεία,υπερωρίες,
προπολλού!

Μα δεν ξέρω, μετά
για πόσο ακόμα
θα'χεις τη θεσούλα σου
στην εξέδρα,
στο ματς της Κυριακής.

Πάντως μην ανησυχείς!
Και τα μνημόσυνα
και αυτά Κυριακήν,
ημέρα θεού τελούνται...
Υπέρ πάντων υπαλλήλων!