Στη μοναξιά!

Έχω τα παράθυρα κλειστά
μήνες τώρα στο σπίτι.
Μόνο οι χαραμάδες
από τα φύλλα τους
αφήνω να περνά λίγο
το φως του κόσμου έξω.
Χρόνια μελετούσα
τις σκιές μέσα.
Καιρό τώρα πάλευα
να καταλάβω
τον ψίθυρό τους.
Κρατιέμαι όμως
από τους τοίχους
και μετέωρη λέξη
πλανιέμαι έσω
οικειοθελώς.
Το έξω, βέβαια,
υπάρχει μόνο
για να βρίσκει
νόημα το μέσα.
Μα μου φαίνεται,
πως την πολύ
παράνοια
που θέλει να
κόβει βόλτες
στο δρόμο,
την διέγραψα.
Έφτιαξα εδώ μέσα
όμορφο πύργο,
χωρίς στρατιωτάκια
και βασιλιάδες
και ιππότες
και λακέδες.
Εδώ μέσα
στήνουν οι νότες
χορό με το ρυθμό
και σε τεντωμένες
χορδές ακροβατώ
γελωτοποιός ίδια
για να γελούν οι μνήμες.
Σκάω και 'γω
με το κιλό τα χαμόγελα.
Όλα τούτα
είναι το μικρό μου φέουδο.
Οι σκιές φίλων
πάνω στους τοίχους,
οι κουβέντες όσων
πέρασαν από εδώ
είναι ακόμα εδώ
και εγώ κάνω χάζι.

Στη μοναξιά έγραψα
γράμμα και το στόλισα
με βουλοκέρι
που έχει το μονόγραμμά μου.
Και δεν παρέλειψα
να βάλω αποστολέα
...έτσι και αυτή
η καημενούλα
να ξέρει πως
κάποιος που και που
τη θυμάται!