ΖΩΗ ΜΟΥ

Σε βελούδο και σε λινάτσα σε τύλιξα.

Μικρό μαχαίρι και λουλούδι μου.

Σε έζησα, σε χόρτασα.

Σε έχασα, σε δίψασα.

Γέμισα τις στιγμές σου.

Ενίοτε τις άδειασα κιόλας.

Σε ό,τι είχε ο κήπος του κόσμου.

Δε σου κράτησα τίποτα κρυφό.

Εσένα από εμένα έκρυβα καμιά φορά.

Δε σε κράτησα από τίποτα μακριά.

Μα κάπου κάπου κρατιόμουν μακριά σου.

Σε άφηνα να πέσεις χωρίς σωτήριο δίχτυ.

Έπειτα σε μάζευα κομμάτια και σε ανέσταινα.

Σε κύλισα σε βούρκο, σε έλουσα μ’ αγιόνερο.

Σε φύλαξα, σε πρόδωσα.

Σε βαλσάμωσα, σε δικαίωσα.

Λίγο ή πολύ σε έχω. Πολύ και λίγο θα με έχεις.

Ακόμα σε μιαν ανάσα σε κρατώ, με μιαν ανάσα.

Συνήθειο τό’ χω και να σε σηκώνω και να σε ποδοπατώ.

Σε ξορκίζω και όρκο στ’ όνομά σου παίρνω.

Σε ξεσκίζω με αύ΄πνίες και σε νανουρίζω ξημερώματα.

Μέρες σε φτύνω και μέρες σε φιλώ.

Πότε στα χείλη ερωμένη και πότε στο μάγουλο Ιούδας.

Παράταση μονάχα δεν έχω να σου δώσω.

Ανάταση δε μου περίσσεψε καθόλου.

Πρόσταξη διόλου.

Σε ό,τι καλό ή κακό σε είδα σα φίλη και σαν εχθρό.

Και όποτε μισέψεις, θα μισέψω.

Καλή μου...

Κακή μου...

Τέλος πάντων:ΖΩΗ ΜΟΥ!