Τα μάτια του Ρα...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΡΑ ...γέννησαν άλλο ένα blog,
το "Σαν τατουάζ"!
Το νέο blog είναι όμως για γερά νεύρα! Δηλαδή:
http://like-tatoo.blogspot.com/

Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009

Και όσο πάει...



Και είδα την Αθήνα πάλι
σαν τουρίστας.
Με τις χάρες της απλωμένες,
περιβόλια ολόκληρα,
με διάσπαρτα τα μάρμαρα
και τα σκουπίδια να φιλούν γωνίες
και φωνές από πλανόδιους
και θορύβους από εξατμίσεις
ν' ατμίζουν τον ουρανό σε
γαλάζιο και γκρίζο.
Βγήκα και έκανα μια βόλτα.

Με αλμυρή γεύση στο στόμα
κοίταξα από τα τείχη ψηλά
τη θάλασσα και το μπετόν
να στέκουν στη θέση τους.
Έσκυψα και παρελθόν ατένισα.
Άγγιξα σύννεφα και με τη χούφτα
έπιασα βροχή το παλιό.
Και πήρα το δρόμο να κατηφορίζω.
Μέσα από ψίθυρους που μου ακόνιζαν
το νου με φράσεις, όπως
"ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος".
Δεν ανησύχησα.
Σε άνδρες αναφερόταν.
Και εγώ παρόλο το κακό της,
τούτη τη γη δεν τη βλέπω για τάφο.
Εγώ βγήκα και έκανα μια βόλτα.

Με ανάκατες τις μυρουδιές της από μπαχάρια,
στην αγορά κρέατα απλωμένα δω και κει,
με το δέρμα από πατούμενα να γαργαλά
τη μύτη μου και η φούντα του τσολιά,
μπροστά από κάποιον ανώνυμο,
να μου βγάζει μάτι και γέλιο...
Εγώ τη λατρεύω και πάλι την περπάτησα...
Εδώ κάθισα και έφαγα
σε δείπνο με πετσέτες υφασμάτινες
και κολωνάτα ποτήρια
τη ζωή μου ολάκαιρη.
Την ξέρω τούτη τη γη.
Μα πάλι έκανα μια βόλτα.

Κάθε αφίσα της και τοίχος
με γνωρίζουν και με κλείνουν μέσα τους.
Κάθε ταμπέλα και σήμανσή της
μου δείχνουν το δρόμο στα στενοσόκακα
και στις λεωφόρους,
που επιμένουν να μου χτίζουν εδώ
πετραδάκι πετραδάκι
με αυστηρή αστυνόμευση το μέλλον μου.
Το ξέρω θα ξαναβολτάρω.

Τούτη η πόλη έχει ακόμα
δρόμους και δρόμους.
Που ακόμα δεν τους έχω
σφίξει το χέρι.
Και αφού μου αρέσουν οι χειραψίες,
οι αγκαλιές και τα φιλιά,
εγώ πάλι - το ξέρω- θα ξαναβγώ.
Και με απλωμένα τα χέρια
θα στροβιλίζω τον εαυτό μου
στα πλακόστρωτά της,
κλέβοντας φιγούρες
από ζε'ι'μπέκικο,
και όσο πάει...


6 σχόλια:

Σταλαγματιά είπε...

Σε μια πόλη που αγαπάς όσο χρόνια κι αν ζεις σαν τουρίστας θα την βλέπεις.
Σε κάθε της γωνιά θα έχεις αφήσει ένα κρυμμένο χαμόγελο!!

Φιλιά

ΚΙΡΚΗ είπε...

*Σταλαγματιά μου,

έτσι είναι όταν αγαπάς ό,τι αγαπάς.
Το κρυμμένο χαμόγελο μοιάζει με θησαυρό
και εσύ κουρσάρος που το ψάχνει.

Φιλί, φιλί φίλη μου

ΑνωΡά7 είπε...

Συνεχίζουμε λοιπόν...
και όσο πάει....Αξίζει!!!




φιλιά πολλά

Ανώνυμος είπε...

Μέσα από τα μάτια του καθενός, όλα φαίνονται και διαφορετικά.
Εμένα με δυσκολεύει αυτή η πόλη!
Κι όσο πάει και πιο πολύ!

Φιλιά πολλά Κίρκη μου!

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

κάθε της γωνιά

και μια θύμηση...

Καλό Βράδυ

Ανώνυμος είπε...

ωρέα τα περιγράφεις, και η φοτογραφία μου θιμήσει αξέχαστες στιγμές...


φιλάκια απο μια φίλι