Τα μάτια του Ρα...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΡΑ ...γέννησαν άλλο ένα blog,
το "Σαν τατουάζ"!
Το νέο blog είναι όμως για γερά νεύρα! Δηλαδή:
http://like-tatoo.blogspot.com/

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009

Εμείς για ποιον;



Χαρακώνουμε το γυαλί.
Με το νύχι να ματώνει.
Και μένει το παράπονο.
Χωρίς πώς και γιατί.

Φτιάχνουμε καφέ.
Την μια κούπα για μας.
Την άλλη για όποιον έρθει.
Αν και όταν.

Να διαγράφουμε κύκλους.
Στο πριν και το μετά.
Ποτέ στο εδώ και τώρα.
Όχι στο παρόν μας.

Να οδηγούμε με μουσική.
Στη ζάλη του δρόμου.
Σαν παιδιά της ρόδας.
Που γυρνά και πάει.

Η ζωή μας ένα αστείο.
Που δεν είναι ανέκδοτο.
Που βάζει κόμπο στο λαιμό.
Ψίθυρο στ' αυτί του κόσμου.

Κάτι απ' το παραμύθι μας.
Αφήνουμε στην παλάμη.
Του άλλου, του ιδανικού.
Και αν το δεχτεί.

Πάντως εκπέμπουμε.
Με την ευχή ν' ακούσει.
Κάποιος να νιώσει.
Τι ήμαστε.

4 σχόλια:

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Συνεχίζω ακόμη να εμπέμπω
με την ανάσα μου...ακόμη λίγο...
μ' ακούει κανείς;
δεν πειράζει ακούω εγώ εμένα...

καλημέρα, Κίρκη!

Σταλαγματιά είπε...

Η ζωή μας ένα αστείο.
Που δεν είναι ανέκδοτο.
Που βάζει κόμπο στο λαιμό.
Ψίθυρο στ' αυτί του κόσμου

Η ζωή είναι μια τεράστια πλάκα λένε....

Υπέροχοι στίχοι!
Μέρα καλή

Αναστασία

Ανώνυμος είπε...

Κι αν κανείς δεν ακούσει;
Μήπως τη μοναξιά εγώ δεν ήμουν
που όπλο την κουβάλησα μαζί μου;
Κι όμως! Εγώ ήμουν που έκλεισα τα πραθυρα και τις κουρτίνες να μην μπει το φως, κανείς να μην με ακούσει που θρηνώ την μίζερη ζωή μου!
Κι ύστερα γέλασα με την αστεία ζωή...
αυτήν που δεν είχα διαλέξει εγώ να ζήσω μα που τη ζούσα δίχως εξεγέρσεις και με πόνο!


Κίρκη μου...
καλησπέρα

ΑνωΡά7 είπε...

Καλημερούδια Κίρκη!!!




φιλί.