Τα μάτια του Ρα...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΡΑ ...γέννησαν άλλο ένα blog,
το "Σαν τατουάζ"!
Το νέο blog είναι όμως για γερά νεύρα! Δηλαδή:
http://like-tatoo.blogspot.com/

Τρίτη 30 Ιουνίου 2009

Λίγα λόγια για μένα...

Δεν είμαι εγώ για πολλά πολλά!
Έχω καταχθόνια σχέδια
και υπεράνω πάσης υποψίας
πότε δε θα με βρεις.

Μη λες μετά πως δε σε προειδοποίησα.
Μην υποστηρίξεις,
αύριο-μεθαύριο,
καμιά υπεράσπιση
σε δικαστήριο ηθικής.


Εμένα μ' αρέσει
να στέκομαι στο σκοτάδι.

Από εκεί πιο εύκολα
αγκαλιάζω τον εαυτό μου,
μοναδικό σύντροφο χρόνια τώρα.


Στο έχω πει: κινούμαι σε στεκούμενα νερά.
Καταλαμβάνω την αθωότητά σου
και έπειτα κάνω άλμα
και σε βγάζω στη φουρτούνα.

Σου αφήνω χώρο να σκεφτείς
και μετά στήνομαι πυξίδα
μπροστά σου και ας με θωρούσες
εσύ για συνηθισμένο άνθρωπο.

Είμαι κορμί παντός καιρού.
Εκεί που νομίζεις πως τέλειωσα,
κάνω έτσι και ανασταίνομαι,
όπως το βρυκόλακα.

Θυμώνω ακόμα και με τη μοίρα.
Περιγελώ τον εαυτό μου θαυμάσια
και έχω μοναδικό προτέρημα
να ξεκαρδίζομαι με το θάνατο.

Τον παίζω στο τάβλι
και, ενώ με κερδίζει,
σκάω στα γέλια.
Τόσο που σαστίζει.

Έχω δε την τάση να επισκέφτομαι νύχτα
τόπους πανάρχαιους που θα' θελες
να πάμε εκεί μαζί,
αλλά σε ξεγέλασα και δεν στο είπα.

Για να μην έρθεις...

7 σχόλια:

ΑνωΡά7 είπε...

Έχουμε καιρό να παίξουμε τάβλι....ποιός κέρδισε άραγε την τελευταία φορά...;
θυμάσαι;;;;

ΚΙΡΚΗ είπε...

*ΑνωΡά7
Πάντα θέλεις να με πειράζεις! Καλά σε λέω πειραχτήρι... Αλλά το τάβλι είναι σα μια παρτίδα που δεν τελειώνει μέχρι να λείψει ο ένας παίχτης! Τώρα σε πειράζω εγώ, χιχι! Πάντως σε παίζω μία ακόμα παρτίδα, όποτε θες! Σήμερα έκανα προπόνηση σκληρή και είμαι έτοιμη! Προετοιμάσου!
Φιλιά και μια καληνύχτα

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Ήρθα!
Γιατί
κι εγώ
στέκομαι
στο σκοτάδι
Γιατί
εκεί που τελειώνω
αρχίζω πάλι
Και πάντα
χάνω στο τάβλι
Με τις εξάρες
δε συναντήθηκα ποτέ
Αλλά βαδίζω

Καλό βράδυ
και φιλιά

Χάρις είπε...

Τα καταχθόνια σχέδια σου
βρέχω με αλμυρές θάλασσας σταγόνες
και χάνονται οι διαδρομές

Στις ηθικής του κόσμου δίκες
κατήγορος ορίζομαι
του βλάσφημου σκότους
τις σκιές
ντυμένη

Κι αν στα σκοτάδια
λες
πως τριγυρνάς...
δεν μπορεί...
κάπου, κάποτε θα σε πετύχω..

Φιλί
[ανήθικο, παντός καιρού..]

ΚΙΡΚΗ είπε...

*Ευαγγελία μου,
Ήρθες, απροσδόκητα.
Με εκείνο το μυστήριο μειδίαμα,
που στάζει παράπονο,
γιατί η παρτίδα
είναι φορές πολλές
από τα πριν στημένη.
Αλλά, έλα που η δύναμη
της ψυχής σου επιμένει,
ν' αντιστέκεσαι,
κυρίως όταν οι καιροί
ου μενετοί...
Σ΄ευχαριστώ που ήσουν εδώ και πάλι
Φιλί

* Χάρις
Ναι, στα σκοτάδια
πάντα συγκροτούνται
περίεργοι θίασοι...
Αράζουν φανταστικές μορφές
που θυμίζουν κάτι
από την κόλαση του Dante,
κάτι από Αριστοφάνους κωμωδία,
αλλά η ομορφιά τους είναι
ότι δε χάνουν ποτέ τους
την ουσία από την οποία
είναι φτιαγμένη η ζωή τους!
Φιλί και να έρχεσαι στο "σπιτικό "μου!

Mikros Alitis είπε...

Το πιο όμορφο πράγμα είναι να κοιμάσαι αγκαλιά με τον εαυτό σου.... είναι ο μόνος που έχουμε πραγματικά κοντά μας για πάντα

the other one είπε...

Τώρα που αρχίζω να σε γνωρίζω καλύτερα τρομάζω! Ο εαυτός σου σκιά μου φαίνεται. Είναι άραγε έτσι ή αλλίως. Θαρρώ πως ποτέ δε θα μαθω. Μα να είσαι σίγουρη πως κάποια μέρα θα προπαθήσω να μάθω και θα μάθω. Γιατί ο νους του ανθρώπου είναι σαν μία ατελείωτη παρτίδα σκάκι, δαιδαλώδης.