Λίγα λόγια για μένα...

Δεν είμαι εγώ για πολλά πολλά!
Έχω καταχθόνια σχέδια
και υπεράνω πάσης υποψίας
πότε δε θα με βρεις.

Μη λες μετά πως δε σε προειδοποίησα.
Μην υποστηρίξεις,
αύριο-μεθαύριο,
καμιά υπεράσπιση
σε δικαστήριο ηθικής.

Εμένα μ' αρέσει
να στέκομαι στο σκοτάδι.
Από εκεί πιο εύκολα
αγκαλιάζω τον εαυτό μου,
μοναδικό σύντροφο χρόνια τώρα.

Στο έχω πει: κινούμαι σε στεκούμενα νερά.
Καταλαμβάνω την αθωότητά σου
και έπειτα κάνω άλμα
και σε βγάζω στη φουρτούνα.

Σου αφήνω χώρο να σκεφτείς
και μετά στήνομαι πυξίδα
μπροστά σου και ας με θωρούσες
εσύ για συνηθισμένο άνθρωπο.

Είμαι κορμί παντός καιρού.
Εκεί που νομίζεις πως τέλειωσα,
κάνω έτσι και ανασταίνομαι,
όπως το βρυκόλακα.

Θυμώνω ακόμα και με τη μοίρα.
Περιγελώ τον εαυτό μου θαυμάσια
και έχω μοναδικό προτέρημα
να ξεκαρδίζομαι με το θάνατο.

Τον παίζω στο τάβλι
και, ενώ με κερδίζει,
σκάω στα γέλια.
Τόσο που σαστίζει.

Έχω δε την τάση να επισκέφτομαι νύχτα
τόπους πανάρχαιους που θα' θελες
να πάμε εκεί μαζί,
αλλά σε ξεγέλασα και δεν στο είπα.

Για να μην έρθεις...