ΠΑΩ... ΚΑΙ ΕΡΧΟΜΑΙ...

Θέλω να λείψω για κάποιες μέρες. Βαρέθηκα στο μικρό νησί μου και πάω μια βόλτα την Ελλάδα. Με κούρασε το πέρα- δώθε στα ίδια και τα ίδια. Ούτε ναυαγοί πια, δεν επισκέπτονται τις όμορφες παραλίες του τόπου που κατοικώ.
Πριν αιώνες- πάει καιρός και δε θυμάμαι τώρα ούτε ονόματα, ούτε διευθύνσεις- κάτι τύποι ξέμπαρκοι είχαν αράξει στο νησί μου, γυρίζοντας , λέει, από μεγάλο πόλεμο, αλλά άρχισαν να γίνονται ενοχλητικοί και με το ραβδάκι μου τους μεταμόρφωσα σε ζωάκια. Έτσι απόκτησε και πανίδα το νησάκι μου και εγώ είχα κάτι να ασχολούμαι. Αλλά από τότε τίποτα. Α, ψέματα λέω. Είχε περάσει και ο Ερμής μια βόλτα από δω , για να ξαποστάσει λίγο. Του'χε δώσει ένα φάκελο να μεταφέρει ο Δίας σε κάποιο θεό στην Αίγυπτο και στο γυρισμό είπε να μ' επισκεφτεί. Φάγαμε και ήπιαμε εκείνο το βράδυ, του σκασμού. Πάνω στην αμβροσία και το νέκταρ γελούσαμε με την καρδιά μας, με κουτσομπολιά από τον Όλυμπο. Μας πήρε και το ξημέρωμα από τα τόσα που λέγαμε! Και έπειτα... τίποτα!
Και τα χρόνια περνούσαν και οι αιώνες μαζί τους. Και ούτε βαρκούλα, ούτε πανάδικο δε φαινόταν στον ορίζοντα. Νέα για πολύ καιρό δεν είχα και δεν έχω από τον έξω κόσμο. Γι' αυτό την κάνω με ελαφρά κυματάκια... για να δω και να μάθω τι γίνεται εκεί έξω. Και τον Ερμή, άμα τον πετύχω πουθενά, θα τονε' βρίσω. Τού' χα ζητήσει να μου φέρει ένα άρωμα από τη Λυδία, άμα ξαναπερνούσε από δω, αλλά λησμόνησε την παραγγελιά μου, και από ό,τι φαίνεται, και μένα την ίδια.
Έκοψα λοιπόν, ξύλο από κέδρο και φλαμουριά. Ύφανα πανιά και έφτιαξα κουπιά. Κατασκεύσα ένα όμορφο σκαρί και αύριο θα το ρίξω στη θάλασσα. Το ζωγράφισα κιόλας. Το έφτιαξα γοργοτάξιδο για να με πάει σε πολλά μέρη. Μα δε θα λείψω για πολύ. Σε μερικές μέρες θα γυρίσω πάλι πίσω. Έτσι λέω δηλαδή. Εκτός και πέσω πάνω σε κακό καιρό. Να θυμηθώ να μην περάσω από τη χώρα των λωτοφάγων και ξεχαστώ. Γιατί, όσο νά'ναι το νησί, το νησάκι μου, θα μου λείψει.
Γι΄αυτό, σε όποιον τύχει και περάσει από εδώ - που δε νομίζω να περάσει και κανείς, αλλά λέμε τώρα- αφήνω τούτο το σημείωμα:
"Πάω και έρχομαι".
Για λίγο μόνο. Για τόσο δα.
Όσο χρειάζεται να κλείσει ένα παιδί τα μάτια του και να ονειρευτεί.
Φιλιά

Υ.Γ. Ερμή, αν τύχει και περάσεις, όσο θα λείπω, άφησε το άρωμα στο κατώφλι. Και τα ρέστα από τα λεφτά που σου' χα δώσει, κράτα τα για τον κόπο σου!