Τα μάτια του Ρα...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΡΑ ...γέννησαν άλλο ένα blog,
το "Σαν τατουάζ"!
Το νέο blog είναι όμως για γερά νεύρα! Δηλαδή:
http://like-tatoo.blogspot.com/

Τετάρτη 15 Απριλίου 2009

ΦΟΒΑΜΑΙ!

Όταν ήμουν παιδί δεν ένιωθα φόβο.Γελούσα και με τον πόνο ακόμα. Είχα δει πόλεμο και θάνατο και όμως τους έβγαζα τη γλώσσα! Τώρα, μετά από χρόνια και με αφημένα τα 40 μου πίσω, άρχισα να αγαπώ πραγματικά, χωρίς ζήλιες και γκρίνιες και μαλώματα. Χωρίς το αίσθημα της κτήσης, της κατάκτησης και της ιδιοκτησίας. Χωρίς να νιώθω ότι άνθρωπος ή ό,τι άλλο, μου ανήκει. Έβγαλα από το λεξικό του μυαλού τις κτητικές αντωνυμίες "μου" και "δικό μου".
Αλλά όρκο παίρνω πως πάντα κοντά στα μεσάνυχτα - πώς πάντα γύρω στις 12 πμ, ανεξήγητο και άλυτο μυστήριο παραμένει για μένα - μνήμες και θύμησες ζωντανεύουν μέσα στο δωμάτιο που ποτέ δεν ανοίγω τα παραθυρόφυλλά του τη μέρα, παρά μόνο τη νύχτα, και στήνουν γύρω μου τρελό χορό.
Παρανοώ! Γυρίζουν γύρω μου το ποδήλατο που είχα κάποτε και μου το πέταξαν μπαμπάς και μαμά, γιατί - λέει - μεγάλωσα. Και το πρώτο ραδιοφωνάκι που είχα αγοράσει με οικονομίες μηνών και που το έριξε από το κομοδίνο η αδερφή .. και πάει! Και απλώνεται μέσα στο δωμάτιο στο κέντρο της Αθήνας τώρα ένα άρωμα που άφηνε έξω από το δωμάτιο που κοιμόμουν ένα ξωτικό δένδρο από το οποίο κρέμονταν ανάποδα τεράστια κρίνα! Και ο παπαγάλος που είχα και του μάθαινα λεξούλες πεταρίζει μέσα σε αυτό και ο σκύλος της αυλής ο Ταρζάν μού κουνά πάλι την ουρά του και ας έχει πεθάνει από γηρατειά 30 χρόνια τώρα. Η κουρτίνα με το πράσινο χρώμα που είχα στο δωμάτιο που διάβαζα, όταν ήμουν μικρή, και που είχε πάνω παραδεισένεια πουλιά, ανεμίζει πάλι γύρω μου μαζί με το κουκλάκι που μου είχε στείλει η αγαπημένη θεία από την Ελλάδα μέσα σε μια βαλίτσα στην καρδιά της Αφρικής και που τώρα κάθεται στο γραφείο και με κοιτάζει.

Το μόνο που φοβάμαι πια είναι μην τα λησμονήσω κάποια στιγμή όλα αυτά, μην τα χάσω και τα ξεχάσω! Απόκτησα τώρα κοντά ένα φόβο ανόητο και τοξικό για τη σκέψη μου. Μια βλέννα φόβο που σακατεύει καρδιά και νεύρα και με θυμώνει. Μα πάνω από όλα φοβάμαι να μη σβήσει η εικόνα του ανθρώπου που αγαπώ, το χαμόγελό του, η ματιά του. Φοβάμαι μη και δε θυμάμαι αύριο - μεθαύριο σε ποιο πόδι έχει μιαν ελίτσα, το χρώμα των ματιών του, το άρωμα του κορμιού του, τη ζέστη της αγκαλιάς του που βράδια πολλά μέχρι τώρα με νανούρισε, το γάργαρο γέλιο του, το δάκρυ του που είδα πρόσφατα να κυλά, το γλυκό ξύπνημα που μου κάνει, όταν τυχαίνει να είναι εδώ, τη μυρωδιά στα ρούχα του, τη γεύση του φιλιού του...
Τώρα ανακαλύπτω, παραδομένη για ακόμα μια νύχτα, πόσα πράγματα εμπεριέχει αυτός ο φόβος και τούτος είναι πια ό,τι μου ανήκει! Είναι ό,τι έχω. Ό,τι πραγματικά μου ανήκει. Και αυτός είναι εξ' ολοκλήρου δικός ΜΟΥ!

9 σχόλια:

Σταλαγματιά είπε...

Τίποτα δεν χάνεται, δεν πεθαίνει και δεν ξεχνιέται αν εμείς δεν θέλουμε να το αφήσουμε να βουλιάξει στην λησμονιά.
Όλα θα μένουν ζωντανά μέσα μας αρκεί να τα κρατάμε σφιχτά στην καρδιά.
Μπορεί να ξεθωριάσουν μα δεν θα σβήσουν.
Και οι άνθρωποι, τα λόγια τους, τα μάτια τους, τα φιλιά έχουν αφήσει βαθύ αποτύπωμα σαν πινελιά σε λευκό πίνακα.
Ποτέ μα ποτέ δεν θα φύγει,
Αλήθεια ποτέ !!

ναδα.- είπε...

Υπέροχη η αγάπη σου , και ο τρόπος .

Όσο για αυτά που φοβάσαι, νομίζω πως δεν θα σβήσουν ποτέ.

Δεν είναι φόβος, μα μια γλυκιά αναταραχή.

Μια γλυκιά ανατριχίλα.

Aristodimos είπε...

Οι μνήμες και οι θύμησες πάντα ξεπροβάλουν και ανακυκλώνονται, αναβιώνουν και ξανατοποθετούνται ζωντανεύοντας όσα σημαντικά ζήσαμε. Όσα τον μετρημένο χρόνο μας τον έκαναν αιωνιότητά μας.Κι ενω εσύ θεωρείς πως πέρασαν εκείνα δεν φεύγουν.Παριστάνουν πως χάνονται, ενώ στριμώχνονται στη γωνιά της συνείδησης, λίγο παραπίσω, σαμποτάρουν το συναίσθημα, αναστατώνουν τον ύπνο, αυξάνουν το χάος του ανικανοποίητου.
Ιδίως δεν γίνεται να ξεχνάς τα παιδικά σου χρόνια, τότε που ενώθηκες με τη γνήσια ψυχή σου.

Τελικά δεν ειμαστε μόνο οσα ζούμε μα κυρίως οσα θυμόμαστε.

Και ναι , φοβος ειναι μην παψω να θυμάμαι οσα εζησα.

Αρης

ΑνωΡά7 είπε...

Mη φοβάσαι!!!!!
Εγώ σαν τον αόρατο Άγγελο...με τα μάτια του ΡΑ, θα είμαι πάντα πίσω σου και θα σε προσέχω...

Προχώρα με την αγάπη στην καρδιά ως φυλαχτό!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

περιεργοι που ειναι ο φοβοι ε...;
περιεργα που ερχονται στη ζωη μας ακομα και οταν ειμαστα κατασταλαγμενοι σε πολλα πια...
μα πιστευω πως δεν χανεται κατι απο αυτα που αγαπησαμε...
παντα μεσα μας θα τα κουβαλαμε και δεν γινεται να τα ξεχασουμε...
απλα δεν γινεται...ειναι δικο μας κομματι οτι αγαπησαμε...
πως να ξεχασουμε εμας...;

καλο Πασχα και καλη Ανασταση γλυκια μου!!!

νεραιδενια φιλακια!!!

ΚΙΡΚΗ είπε...

*Αναστασία μου,
καλή μου φίλη, πόσο δίκιο έχεις!Η πινελιά σε λευκό πίνακα είναι η πιο όμορφη μεταφορά σου για αυτά που κρατάμε σφιχτα στη μνήμη μας και μετά και για πάντα!
Φιλιά από μια Αθήνα νοτισμένη

*Νάδα, φιλαράκι, και φόβος και αναταραχή και ανατριχίλα και πάνω από όλα η αγάπη σα μνήμη και σα μέλλον που περιμένουμε να το βρούμε στο παρελθόν μας!
Φιλί

*Αριστόδημε, φίλε μου καλέ...
και πάλι εδώ; Μεγάλη τιμή μου κάνεις, μα πιο πολύ το γεγονός ότι γράφεις υπέροχα!
Σ' ευχαριστώ που ήσουν και πάλι εδώ!
Φιλιά με άνοιξης ελπίδα να μυρίσει

* ΑνώΡα7, ματάκια
Άγγελος είσαι ούτως ή άλλως, και πώς αλλιώς να γίνει; Και ναι, την καρδιά σα φυλακτό την έχω, αλλά και σα φακό για να φωτίζει τα σκοτάδια μου, όποτε μου κατεβάζουν κάποιοι τον γενικό!Αλλά μην ανησυχείς! Έχω τον άνθρωπο μέσα μου, εκείνον που πάντα με φυλά ακόμα και όταν είναι μακριά! Σαν άγγελος και αυτός!
Φιλιά και όπου νά'ναι θα μυρίσει Καλοκαίρι, να το ξέρεις...

*Ναϊάδα, έχεις τόσο δίκιο!
Ναι, τίποτα δε χάνεται μέσα μας και κυρίως η αγάπη που αφέθηκε από εμάς να σκεπάσει και ανθρώπους και αντικείμενα και εικόνες και ήχους...και που και αυτοί με τη σειρά τους, έστω κάποτε, κάλυψαν εμάς!
Φιλιά σταυρωτά με ευχή να σπάσεις όσα αυγά άλλων τσουγκρίσεις!

ΚΙΡΚΗ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

-kalws i kakws, afta pou zoume,oi katastaseis pou viwnoume,osa ais8anomaste ,gia osa exoume paleyei,osa mas xarisan xamogelo i pono, mas exoun stigmatisei..pote den xanontai..ki an i mnimi f8arei ,i gnwsi i empeiria kai osa mas xarisan einai edw..mesa mas ,xaragmena stn kardia mas..duskolo na xa8oun na 3exastoun..

ΚΙΡΚΗ είπε...

* Aνώνυμε φίλε ή φίλη,
βλέπω ότι συμφωνούμε! Φιλί και μια ζεστή αγκαλιά!