Τα μάτια του Ρα...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΡΑ ...γέννησαν άλλο ένα blog,
το "Σαν τατουάζ"!
Το νέο blog είναι όμως για γερά νεύρα! Δηλαδή:
http://like-tatoo.blogspot.com/

Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2009

ΜΕ ΑΤΣΑΛΙ ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ...

Θα σκύψω ν' ατενίσω χάος
και σφαίρες να φυτέψω,
να φυτρώσουν κανόνια,
να λαβώνουν,
να πληγώνουν,
να σκοτώνουν,
ό,τι πολυτιμότερο
αγάπησες Άνθρωπε.

Έτσι για το παιχνίδι των ολίγων
που αιώνες τώρα με κρατά κοντά Σου.
Θα σκίσω και πάλι σάρκα παιδική.
Θα τρυπίσω μικρά κορμιά.
Θα χωθώ βαθιά στην καρδιά
και την αναπνοή θα σταματήσω.

Να χλευάζω θέλω το κλάμα, τη θλίψη, τον πόνο Σου.
Να διαλύω τη συντεταγμένη οδό της ζωής.
Να ακούω το θρήνο της μάνας, λιγωμένος στα γέλια.
Να βλέπω τον αδελφό μου τον Τρόμο και
χέρι με χέρι να φτάνουμε κοντά στον πατέρα Όλεθρο.

Με έχεις μισήσει Άνθρωπε, αλλά συχνά με φέρνεις στη γη σου.
Διακηρύττεις ότι με αποστρέφεσαι, μα με γεννάς Εσύ.
Και εγώ σου κάνω το χατήρι, να Σε εξολοθρεύω.
Ο θάνατός Σου προορισμός μου.
Και η διπλωματία, η πολιτική Σου, οι στρατηγοί Σου είναι οι πόρνες Σου
που τις πληρώνω όσο όσο για να Σε ευνουχίζουν.

Εγώ και πάλι είμαι εδώ! Με κάλεσες,δεν ήρθα απρόσκλητος.
Μου έχεις στρώσει ξανά γενναιόδωρο τραπέζι,σ' ευχαριστώ!
Πίνω το αίμα σου,τρώω το κρέας σου, απολαμβάνω τη μουσική που παίζεις
με το κροτάλισμα των πυροβόλων,των όλμων,των κανονιών...
Χιλιάδες τα μουσικά Σου όργανα που συνοδεύουν το φαγοπότι μου.

Δεν ήρθα απρόσκλητος! Εσύ με ατσάλι μου έγραψες το προσκλητήριο.
Και ήρθα πάλι να Σ'ανταμώσω. Γύρω Σου τρελό χορό να στήσω
με χέρια κομμένα, με κρανία ανοιγμένα, πόδια κομματιασμένα.
Να το δώρο μου σε τούτο το συμπόσιο.
Άνοιξέ μου την πόρτα του κόσμου Σου.
Οι λακέδες στρατιώτες Σου να με υποδεχτούν, περιμένω.
Στρωμένο για κόκκινο χαλί έχω χιλιάδες κορμιά δικά Σου.
Μην κλείσεις την πόρτα πίσω μου,ακολουθούν και οι συγγενείς μου.

Και αυτοί, επίτιμοι προσκεκλημένοι Σου!
Εγώ βέβαια, εξάρχων και επιτιμότερος όλων.
Τι μου ρωτάς το όνομα και πώς με λένε;
Μη κάνεις πως δε με ξέρεις.
Μη κάνεις τον ανίδεο...

ΠΟΛΕΜΟ με προσφωνείς και με φωνάζεις!
Το ξέρεις το όνομά μου, δημιουργέ μου...

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μία ερώτηση μόνο;

Μα γιατί να πληγώνουμε και να σκοτώνουμε αυτό που αγαπάμε περισσότερο;

Ο Άνθρωπος τον Άνθρωπο
Ο απ-άνθρωπος το απ-άνθρωπο

Άθεος είπε...

Αν όλα με σοφία ποιήθηκαν θα κάναμε τέτοιες ερωτήσεις;
Τι ήθελα και ήρθα στον κόσμο αυτό…
Αλλά να μου πεις… στο χέρι μου ήταν…

ΑνωΡά7 είπε...

...Μάντεψε:Έχεις τη δύναμη ν' αγαπάς όταν
δε σ' αγαπούν;
Έχεις τη δύναμη ν'αγκαλιάζεις
όταν δε βρίσκεις μια αγκαλιά
για να χωθείς;
Το είδος του ανθρώπου έτσι
καθορίζεται
Αν όχι,φθηνός,πολύ φθηνός
θα έλεγα για να πληρώσεις
το τίμημα που απαιτεί η σοφία της ψυχής.
Αν ναι, πλούσιος,πολύ πλούσιος
θα έλεγα εγεννήθεις
και ζηλόφθονα ερπετά θα σου
καταληστέψουν τη ζωή.
Μα κάτι ιερό και αβέβηλο
θα σου απομείνει:Η χάραξη της Ύπαρξής σου
Δε θα χαθεί,Ούτε θα σβήσει.

Σταλαγματιά είπε...

Πόλεμος…..
Τρέμουν τα χείλη και μόνο στο άκουσμα σου….

Να Το Σκεφτώ λίγο; είπε...

Ο Ανθρωπος,απτην Αρχή ακόμα της Δημιουργίας του,έμαθε πιο καλά να καταστρέφει, παρά να δημιουργεί!
Βλέπετε είναι πιο εύκολο.Το να Δημιουργήσεις θέλει Αγώνα και δυστηχώς το μεγαλύτερο ελλάτωμα του ανθρώπου είναι η Τεμπελιά και την έχει βαφτίσει Διάολο!
Να κι άλλη μια επιπλέον σπουδαία ικανότητα του, να μην αναλαμβάνει τις Ευθήνες του!!!
Υπέροχο Ον,δε βρίσκετε;
Και θα τελειώσω με μια φράση ενός σπάνιου ανθρώπου(δηλαδή δημιουργικού):
"Ο ανθρωπος, είναι ένα Τίποτα
που θέλει τα Πάντα!"
Δ.Πουλικάκος για όσους δ ξέρουν.
Κίρκη μου η γράφή σου είναι Μαστίγιο στο Μυαλό,go on!!!
Πολλά φιλιά και ένα μεγάλο μπράβο!
Θ τα πούμε!

Μαρια Νικολαου είπε...

Σε μίσησα άνθρωπε ή εσύ με μίσησες ποιο πολύ..;
Ποιος ξερει..
Ποιος ξερει τι θελουμε ολοι μας..
Τι θες εσυ..

ΚΙΡΚΗ είπε...

*ΟΔΟΙΠΟΡΕ μου,
ίσως γιατί αγαπάμε περισσότερο τον εαυτό μας...
ίσως πάλι γιατί δεν έχουμε μάθει ' αγαπάμε αληθινά!
Φιλιά ζεστά

*ΑΘΕΕ,
ποιος λέει και υποστηρίζει ότι όλα με σοφία ποιήθηκαν; Α-νόητος...μάλλον!
Φιλιάάά

*ΑνώΡα7,
Μάντεψα, μάντεψα! Πού το θυμήθηκες τώρα;
Να συμπληρώσω τι πάνω σε αυτό;
Τίποτα μάλλον, με κάλυψες απόλυτα, όπως πάντα άλλωστε!
Φιλιά γλυκά, φιλιά ζεστά σα σοκολάτα ρόφημα

*ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ μου,
και τα δικά μου χείλη τρέμουν και εφιάλτες πού και πού έχω από εκείνους που είχα ζήσει έφηβη...
Φιλιά καλή μου!

*ΤΕΛΩΝΙ-ΤΡΕΛΩΝΙ μου,
το έλαβα το μήνυμα!Όσο για αυτά που γράφεις, νομίζω πως συχνά και εσύ αγγίζεις το χαρτί με τρόπο που το σκίζεις κάποιες φορές, όταν ξεχειλίζει η σκέψη και ο πόνος σε μορφή κοκτέιλ.
Πάντως, ο άνθρωπος ... ον που έμαθε από τα μικρά του χρόνια να πονά τον εαυτό του και τους άλλους σα να πιστεύει πως μόνο έτσι νιώθει τη ζωή!
Φιλούμπες!

Φαίδρα Φις είπε...

άφθαρτες είναι μόνο οι κακοήθειες στον κόσμο αυτό "το μικρό το μέγα"

προσποιούμαστε μέσω προσχημάτων
παρακμάζουμε και λέμε πως ζούμε

μέσα σε πόλεμο είμαστε ούτως ή άλλως
μια αλχημεία που την επιλέγουν οι βιρτουόζοι σ'αυτές τις διαπλοκές
κι εμείς μαριονέτες στο γύρο του θανάτου

μεταφράζοντας ελεύθερα τη ζωή ως την προδοσία...

αλλά και προδίδοντας πάλι με υποκατάστατα και συνοθυλεύματα

τίποτα δεν είναι ανόθευτο
τίποτα

καλημέρα
σε φιλώ

ΚΙΡΚΗ είπε...

*MΑΡΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ,
Τι θέλω εγώ;
Να σταματήσει ο άνθρωπος να πονά τον Άνθρωπο.
Να σταματήσει και η αποσιώπηση του αίσχους
για ν' αναγνωρίσουμε επιτέλους τη θνητή υπόσταση του ειδώλου μας, που με τρομερή σκληρότητα χαράζουμε πάνω στον καθρέπτη!
Φιλιάάά

*ΦΑΙΔΡΑ ΦΙΣ,
διαλεχτή και ξεχωριστή...
αυτή την ελεύθερη μετάφραση της ζωής σε προδοσία και αυτό το "τίποτα δεν είναι ανόθευτο" θέλω ν' αποβάλλω από τον κόσμο μου,το μικρόκοσμο της ελπίδας μου στα μικρά και ασήμαντα όρια που κινούμαι!
Σ' ευχαριστώ που ήσουν εδώ.
Με τιμά η παρουσία σου
Φιλιά ανείδωτη φίλη

Άθεος είπε...

Αυτή η ανείδωτη φίλη δεν θα έρθει αύριο;

Να Το Σκεφτώ λίγο; είπε...

Kίρκη μου το χει πεί ο Πανούσης ..
"Κουφάλα Δημιουργέ, τα Πάντα Εν Σοφία Εποίησες!"
Θα τύχει να τ ακούσεις,θα τα πούμε!!!Φιλάκια!!!

Aristodimos είπε...

Εκει οπου Ανθίζουν τα πύρινα λουλούδια των βομβών,
μαραίνονται τα άνθη των ανθρώπινων ψυχών.

Ποσα παιδια ακομη θα πρεπει να σκοτωθουν για να χαρακτηριστει μια σφαγη γενοκτονια ;;;

Αρης
( οχι ο θεος του πολεμου )

Άθεος είπε...

Συμφωνώ με τον Aristodimo πόσα παιδιά ακόμα πρέπει να σκοτώσουμε;