ΒΛΕΜΜΑ

Το ήξερα αυτό το βλέμμα.

Σιωπής ράγισμα στα σίγουρα
δόντια της δύναμης.
Αυτής που εμπεριέχει
η ίδια η Ζωή.

Να μελετά την όψη των πραγμάτων
γνωρίζει, και μετά, πιάνοντας το πόμολο,
κλείνει ολόκληρο τον άνθρωπο μέσα του.

Το ήξερα αυτό το βλέμμα.
Σιωπής φτερούγισμα στα απάτητα
σύνορα της μοναξιάς.
Αυτής που εμπεριέχει
ο ίδιος ο Θάνατος.

Να μη με λυπάσαι.
Να μη με οικτίρεις.

Ξέρω πια,
έμαθα να το διαβάζω
στο βλέμμα
το καίριο και το ασήμαντο,
τα πιθανά και τα απίθανα,
την παράνοια και τη διάνοια,
τη αποφυγή και την προσδοκία,
την τάση και την παράταση,
την ουσία και τα ανούσια,
το δισταγμό και την τόλμη,
την αμετροέπεια και το έπος...

Των ανθρώπων στο κλείσιμο
και στ' άνοιγμα του ματιού.

Διαδικασία ενστικτώδης,
σαν αγωνιώδη μετεγκατάσταση
του ασύλληπτου μεγέθους
του Σύμπαντος,
για να καθρεπτίζονται
μέσα του όλα τα μυστικά...

Αυτά που ζήσαμε
και αυτά που ζούμε.

Να με θαυμάζεις.
Να με θυμάσαι.

Στων ανθρώπων το κλείσιμο
και στ΄άνοιγμα του ματιού.

Εγώ εκεί είμαι
και εκεί θα με βρεις...

Στο βλέμμα.
Σε βλέπω.
Σε βρήκα!