Τα μάτια του Ρα...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΡΑ ...γέννησαν άλλο ένα blog,
το "Σαν τατουάζ"!
Το νέο blog είναι όμως για γερά νεύρα! Δηλαδή:
http://like-tatoo.blogspot.com/

Παρασκευή 13 Ιουνίου 2008

...Ώρες απαγορευμένες...

Μέσα στην πόλη,
ώρες απαγορευμένες,
πως σ' αρέσει ν' αποκτάς,
τριγυρνώντας...
σε δαίδαλα κρυφά μονοπατάκια,
χωρίς τ' αγαπημένο μαύρο φόρεμα,
χωρίς τα μαύρα σου γοβάκια,
χωρίς τ' αδηφάγα μάτια,
χωρίς μικρά παιδάκια
να παίζουν στις ακριές.

Ντυμένη στο τζιν,
που παίρνει, καιρό
τώρα, να ξεθωριάζει.
Με το μπλουζάκι το μακό.
Με την τραγιάσκα,
φορεμένη στραβά...

Και...

Μες το Μισοσκόταδο για σύμμαχο
- είναιταλέντο-
με ένα φακό να κυνηγάς
να συλλάβεις την πληγή,
να υφαίνεις στιγμές ελευθερίας.
Μόνη και μ' άλλους νοητά...
Ν' ακούς τα βήματά σου μαγικά,
στον ήχο μοιρασμένα,
σε μεριές-μεριές!

Μόλις διάβασα...
ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ!

4 σχόλια:

meltemi είπε...

Αχ αυτές οι απαγορευμένες ώρες...μεθυστικές..γεμάτες ενέργεια και ένταση...


Μια καλησπέρα απο μένα ;)

ΚΙΡΚΗ είπε...

Μια καλημέρα και από μένα Meltemi...Ευχαριστώ και πάλι που ήρθες...

Ανώνυμος είπε...

ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΠΟΥ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ, ΜΕΘΟΥΝ,ΚΟΙΤΑΝΕ ΝΑ "ΡΟΥΦΗΞΟΥΝ" ΤΗΝ ΖΩΗ, ΕΓΩ ΝΙΩΘΩ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΚΕΝΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΩ ΨΕΥΤΙΚΑ ΜΕ ΠΙΕΣΗ. ΝΙΩΘΩ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΩ ΠΟΤΕ.....ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΝ ΣΕ ΓΕΜΙΣΑ ΘΛΙΨΗ

ΝΙΝΑ

ΚΙΡΚΗ είπε...

Νίνα, πώς να σε ψάξω ως ανώνυμη; Και γιατί τόσος πόνος; Αυτό το μονοπάτι που περιγράφεις το έχω περάσει...το ξέρω, αλλά αποφάσισα να μην αφήσω να το ξαναπερπατήσω! Δε με γέμισες θλίψη, μα συμπάθεια! Μου προκαλεί συναίσθημα, να ξέρω ότι δρόμους που περπάτησα και εγώ πριν καιρό, τους έχουν περπατήσει και άλλοι πριν από εμένα! Τους θεωρώ συνοδοιπόρους!Αν έχεις το δικό σου τόπο συνάντησης μέσα στο κυβερνοχώρο, βρες τόπο να μου τον ανακοινώσεις! Περιμένω...Και θυμίσου: Και αυτό επίσης θα περάσει!
Φιλιά καλοκαιρινά!