Συζήτηση προ Ημερησίας Διατάξεως; Προτιμώ το «Συζήτηση άμεσης Αποτάξεως».

Από το πρωί στην Τv-ούλα μου τους ακούω να μιλούν, να συζητούν, ν’ αγορεύουν. Μπλα μπλα μπλα… Για σένα, για μένα, για όλους μας. Για παραγωγή, για πείνα, για ανεργία, για οικονομική κρίση, για αποτελεσματική αντιμετώπιση της ακρίβειας, για την παγκόσμια φτωχολογιά, για χρηματιστηριακές φούσκες, για την τιμή του πετρελαίου. Και θυμάμαι πως όλα αυτά τα έχω ξανακούσει για χιλιοστή φορά, ξανά και ξανά. Και απορώ: τα λένε και τα ξαναλένε. Τα μιλάνε και τα ξαναμιλάνε και ακόμα δε βαρέθηκαν; Γιατί εμείς οι πολίτες έχουμε βαρεθεί εδώ και χρόνια. Και βαρεθήκαμε γιατί στον ορίζοντα του παρόντος μας και στον ορίζοντα του μέλλοντος των παιδιών μας δε φαίνεται πουθενά φως.

Ας το καταλάβουμε: δεν είναι φωτοδότες, αλλά φωτοσβέστες. Δεν έχουν σκοπό να λύσουν το πρόβλημα, αλλά μόνο να το συζητούν. Φοβούνται να προβούν σε λύσεις που θα θίξουν τους κερδοσκόπους, τους επιχειρηματίες, τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, τους φαρμακοβιομήχανους, τους κερδοσκόπους, τους διοικητές και τους διευθυντές, τις πολυεθνικές, τις ψεύτικες μεγαλοεταιρείες, τους ιδιοκτήτες καζίνων, τους μεγαλοκαναλάρχες, τις τράπεζες, τις ασφαλιστικές, τα μεγάλα ιδιωτικά νοσοκομεία, τους μεσάζοντες,… Η λίστα, ό,τι και να προσθέσω εγώ, είναι ατελείωτη.

Όλο θα πατάξουν τη διαφθορά, την ακρίβεια, τις μίζες και τους μιζαδόρους, τα λαμόγια της πολιτικής, την ανεργία,… Όλο θ’ αποφασίσουν μέτρα για την προστασία του πολίτη, του φτωχού, του ανέργου, του νέου των 700€, του φυσικού περιβάλλοντος, του συνταξιούχου, του κακοποιημένου παιδιού και της γυναίκας, τα δικαιώματα των ατόμων με ειδικές ικανότητες, των ομοφυλόφυλων,…

Κύριοι, το σύστημα που τόσα χρόνια υποστηρίζετε και με πάθος υπερασπίζεστε, έχει ξοφλήσει. Έχει αποτύχει παταγωδώς ν’ απολαμβάνουμε όλοι ανεξαιρέτως ένα άνετο παρόν και τα παιδιά μας ένα πιο ευοίωνο μέλλον. Ξέρετε ποιοι τα παίρνουν και ποιοι λαδώνονται, πόσα χρήματα ληστεύθηκαν από τις τσέπες των λαών και ποιοι τα καρπώθηκαν, ποιοι καίνε τα δάση και ποιοι χτίζουν τις βίλες τους εκεί, ποιοι μετατρέπουν τις παραλίες σε ιδιωτικές πισίνες, ποιοι καθορίζουν την ακρίβεια, ποιοι τρίβουν τα χέρια τους από την καταστροφή, ποιοι εκμεταλλεύονται τους νέους εργαζομένους, τι κερδίζουν οι τράπεζες από κατασχέσεις, πόσα φακελάκια παίρνουν οι μεγαλογιατροί, πώς παζαρεύονται οι υποθέσεις στα δικαστήρια και πόσοι ένοχοι αθωώνονται πανηγυρικά…

Κύριοι, είστε αδιάφοροι. Δε νοιάζεστε και δεν τολμάτε ούτε και να το παραδεχθείτε. Λέτε και ξελέτε. Αντιδράτε μόνο όταν σας θίγουν προσωπικά και όταν θίγετε ολόκληρος λαός, όλη η φύση όλοι η ανθρωπότητα.

Κύριοι, είστε αποτυχημένοι. Αν κάποτε η πολιτική ήτο επιστήμη, εσείς την καταντήσατε δουλειά αρκετά προσοδοφόρα για σας και τα παιδιά και τα εγγόνια και τα δισέγγονά σας και… Αν κάποτε ο πολίτης της Ελλάδας και του κόσμου ολόκληρου προσδοκούσε κάτι από εσάς και στο ελάχιστο σας πίστευε, τώρα γελά μαζί σας με όλα εκείνα τα «θα» και τα ανύπαρκτα μέτρα που θα πάρετε και τις δήθεν καλοπροαίρετες προθέσεις σας…

Κύριοι, είστε ανίκανοι. Βλέπετε το κακό να πλησιάζει και φροντίζετε πρώτοι να πηδήξετε από το πλοίο που βουλιάζει. Αδιαφορείτε γα πράξεις και χαλάτε μόνο σάλιο σε λέξεις. Όλο τάζετε πώς θα προβείτε σε μέτρα, αλλά ένας επιχειρηματίας μέσα στη Βουλή σας έκανε μάθημα διαγωγής και σας κούνησε το δάχτυλο μπροστά στη μύτη. Σας μάλωσε και σας απείλησε και εσείς… σιωπήσατε!

Κύριοι, είστε για γέλια. Ο αληθινός πολιτικός προβαίνει αμέσως σε πράξεις, χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος, χωρίς να χαραμίζεται σε ευχολόγια και σε προσευχές. Τολμά να έρθει σε ολομέτωπη σύγκρουση με τα μεγάλα συμφέροντα, αδιαφορώντας και για τη ζωή του ακόμα. Επαγγελματίες ρήτορες είστε και τίποτ’ άλλο. Απλώς με τις ομιλίες που εκφωνείτε, έχετε το άλλοθι ότι δικαίως πληρώνεστε από εμάς αδρά, ότι δικαίως θα συνταξιοδοτηθείτε με σύνταξη που θα σας προσφέρει ανετότατη ζωή, δικαίως υπάρχετε και λειτουργείτε ως ζώντες οργανισμοί.

Όχι, δεν είστε θαυματοποιοί, αλλά θα έπρεπε να νιώθετε ευθύνη για την κατάσταση που βιώνουμε εμείς και την φτάσατε έως εδώ εσείς! Ούτε ευθύνη, ούτε συνείδηση, ούτε υπευθυνότητα, ούτε μπέσα, ούτε φιλότιμο σας περίσσευε και σαφώς δε σας περισσεύει. Ούτε και πρόκειται. Θα έπρεπε κάποιος από εσάς, έστω και ως ένδειξη ευαισθησίας και συνειδητοποίησης του βάρους της ενοχής σας, να παραιτηθεί από ευθιξία! Αλλά δεν ξέρω αν γνωρίζετε την ουσία της λέξης.

Κύριοι, μας κουράσατε και σας βαρεθήκαμε! Αλήθεια σας το λέω! Όπου και να πάω, όπου και να σταθώ ακούω κατακρίσεις για το ρόλο σας, το έργο σας και για τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα… είστε σαν τα μονοπώλια και τα ολιγοπώλια που λέτε χρόνια ότι θα πατάξετε! Ειλικρινά σας φανταζόμασταν αλλιώς. Σας θέλαμε ευεργέτες μας, αφού σας ψηφίσαμε για να έχουμε καλύτερη ζωή, καλύτερη παιδεία, καλύτερη υγεία, καλύτερη χώρα, καλύτερο κόσμο. Σας θέλαμε πλάι μας, ν’ αφουγκράζεστε τα προβλήματά μας, τα όνειρά μας, τις ελπίδες και τα άγχη μας. Σας θέλαμε συνοδοιπόρους μας και φίλους μας, όμως αποφασίζετε για εμάς, χωρίς εμάς. Λειτουργείτε με εμάς ανταγωνιστικά και με τα μεγάλα κεφάλια φιλικά. Βολεύεστε στα έδρανά σας και μέσα στα πολυτελή αμάξια σας, στα ακριβά κουστούμια σας, στα ευάερα και ευήλια σπίτια σας, στις καταθέσεις σας σε τράπεζες, σε συνέδρια που συνοδεύονται με πλουσιότατα γεύματα και είστε βαθιά απομακρυσμένοι και νυχτωμένοι από την πραγματικότητα, που εμείς τη βιώνουμε σκληρά και επώδυνα.

Κύριοι μας είστε πλέον αχρείαστοι! Αποφασίζετε και λειτουργείτε σα να θέλετε να την κάνουμε από τη χώρα αυτή, από τη ζωή την ίδια. Σας ενημερώνουμε όμως, πως αποφασίσαμε και εμείς με τη σειρά μας πρώτα ΝΑ ΦΥΓΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ!!!