Φύλαξέ μου τα δέκα σου δάκτυλα
και άστα ζωντανά,
έστω και στο ξεγέλασμα του ονείρου,
να με τραβούν από το χέρι
να ζωγραφίσω
σε γλάρους τα χείλη,
σε φτερούγες τα φρύδια,
σε Ναό το πρόσωπο!
Έτσι σε ορίζω, όταν πλημμυρίζεις θάλασσα...
Έτσι αφανίζω τις πράξεις σου με λέξεις...
Μα πάντα, την ώρα που δύει ο ήλιος...
Μα πάντα την ώρα που έχει μελτέμι...
5 σχόλια:
Πανέμορφο...
Μια μεγάλη καλημέρα! :)
Μελτεμάκι, ψάξε την αιτία...Εγώ απλώς, ήμουν η αφορμή!!!
Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩωω που μ' επισκέφτηκες!
Υ.Γ. Αγόρασα και παγωτό!!!
Δεν είμαι πολύ καλή στο να λύνω αινίγματα..
Τι γεύση? :p
ΜΕΛΤΕΜΑΚΙ: ΑΙΤΙΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ ΠΟΥ ΑΦΗΝΕΙΣ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΨΥΧΗΣ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ!
ΦΡΑΟΥΛΑ ΚΑΙ ΣΟΚΟΛΑΤΑ!
Υ.Γ. ΕΧΩ ΑΦΗΣΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΟΥ ΤΑ ΙΧΝΗ ΜΟΥ...ΟΙ ΦΩΤΟ ΟΝΤΩΣ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΕΕΕΣ!ΘΑ ΒΑΛΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΚΑΠΟΙΕΣ!
ΦΙΛΑΚΙΑΑΑΑ
Δημοσίευση σχολίου