Ένα τσιγάρο δρόμος
η ζωή μου και μια γεύση
από χιλιόμετρα πολλά.
Κάτω από τις ρόδες η πίσσα
του δρόμου.
Κάτω από τα χείλη η πίσσα
του τσιγάρου.
Να γευτώ το τσιγάρο πριν τελέψει...
Να γευτώ τη ζωή πριν τελειώσει...
με τη μνήμη αγκαλιά,
με τη θύμηση ανθρώπων
σφηνωμένων βαθιά στη ρυτίδα
ανάμεσα στα φρύδια,
καρφωμένων στο μυαλό...
Κινήσεις αγάπης, κύματα ουρά,
φτερά στη ζυγαριά του ονείρου,
γέλια και βήματα ανάλογα,
σημάδια από μνήματα,
σκέψεις και βλέψεις πυροτεχνήματα...
Έχω καιρό, έχεις καιρό;
Ένα τσιγάρο δρόμος...
με τη μνήμη αγκαλιά,
πόσο θα σου πάρει να με ακούσεις;
Ένα τσιγάρο δρόμος...
με τη θύμηση ανθρώπων,
έχεις λίγο χρόνο να μ' ακούσεις;
Άσε που σου λέω...
Τα παίρνω όλα μαζί μου,
τους παίρνω όλους μαζί μου,
Και κινήσεις αγάπης και κύματα ουρά,
και φτερά στη ζυγαριά του ονείρου,
και γέλια και βήματα ανάλογα,
και σημάδια από μνήματα,
και σκέψεις και βλέψεις πυροτεχνήματα...
και με τη μνήμη αγκαλιά,
και με τη θύμηση ανθρώπων
και σφηνωμένων βαθιά στη ρυτίδα
και ανάμεσα στα φρύδια,
και καρφωμένων στο μυαλό...
Τι απομένει;
Κρατήσου...
Ένα τσιγάρο δρόμος...βρε αδερφέ!
2 σχόλια:
TO ΠΟΙΗΜΑ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΓΙΑΤΙ ΑΦΗΝΕΙΣ -ΛΙΓΟ ΠΟΛΥ ΛΙΓΟ-ΝΑ ΦΑΝΕΙ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΚΟΜΜΑΤΑΚΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ
Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.ΜΕ ΤΙΜΑΣ ΠΟΥ "ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣΑΙ"ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΜΟΥ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ...ΤΑ ΛΕΜΕ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ!
Δημοσίευση σχολίου