Τα μάτια του Ρα...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΡΑ ...γέννησαν άλλο ένα blog,
το "Σαν τατουάζ"!
Το νέο blog είναι όμως για γερά νεύρα! Δηλαδή:
http://like-tatoo.blogspot.com/

Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009

Και έχει- Ατυχία μου- έναν τέτοιο ήλιο σήμερα!


Ο Χρόνος φεύγει, ο Χρόνος έρχεται.
Ακολουθώ μενεξεδένια μονοπάτια
στο ακατοίκητο τοπίο μου.
Μόνη...
Βρίσκω να χαϊδέψω
με τα ακροδάχτυλα
τα ψιλόλιγνα σπαρτά σε χωράφι.
Πέφτω ανάσκελα
μέσα στο κίτρινο δάσος τους.
Κοιτώ τα σύννεφα που ξεδιπλώνουν
το άσπρο τους πάνω στο κεφάλι μου.
Η θέληση έσκισε τις μνήμες
και ό,τι πολύτιμο πικρόγλυκο είχα,
το έχει ήδη φορτώσει
στην πλάτη του ανύπαρκτου.
Από εδώ και μπρος δεν κάνω κόπο
να τρέχω πίσω από τη λαχτάρα.
Ούτε και κάνω σταυρό
να ' χω ανθρώπους δίπλα μου.
Μου αρκεί ο Ένας.
Σήμερα θα στολίσω στα μαλλιά το στάρι.
Θα σκίσω τα καλά μου ρούχα.
Χοροπηδώντας,
θα προκαλέσω τα σύννεφα.
Το γκρίζο τους μου πάει καλύτερα.

Είναι που έφτασε ο μήνας στα μισά του;
Είναι που νιώθω τα αλλάγματα του καιρού;
Είναι που έχω το σίγουρο για ζωντανό ακόμα;

Μη με ρωτάς.
Δε μου φτάνει πια
το ερωτηματικό στο τέλος.
Την αστραπή ψάχνω
στο δοκάρι της ζωής μου
να κρεμάσω.
Να τη δω να σκίζει
την κόρη του ματιού.
Ν' αντιφεγγίζει
τα αμαρτήματά μου.
Να τη δαγκώσω
με τα δόντια και να λάμψουν.
Τα διατηρώ ακόμα
σε καλή κατάσταση,
αν και αναβλύζει καπνός
ακόμα από τις σχισμάδες τους.

Και όπως είπα στην αρχή,
ο Χρόνος φεύγει, ο Χρόνος έρχεται.
Χωρίς καμιάν ιδέα
πώς να κόψω τον κάπνισμα.

Τώρα θα σηκωθώ
και με σκισμένα ρούχα
και στα μαλλιά το στάρι,
και με τα δόντια,
παραταγμένα στρατιωτάκια,
θα βγω μια γύρα
να δω κατά πού πέφτει
και η θάλασσα.
Το στοιχειό της, λένε,
τραβά τους κεραυνούς.
Εδώ που είμαι
δεν έχει δέντρα.
Εδώ που είμαι
δε βλασταίνουν κεραυνοί.

Θα πάρω το δρόμο κατά 'κεί που πέφτει η αστραπή.
και έχει- Ατυχία μου- έναν τέτοιο ήλιο σήμερα!

Υ. Γ. Βρήκα -τουλάχιστον -το θαυμαστικό- στο τέλος!

9 σχόλια:

Stratos είπε...

"Την αστραπή ψάχνω
στο δοκάρι της ζωής μου
να κρεμάσω."

Πολύ όμορφο κείμενο.
Καλώς σε βρήκα.

Καλή συνέχεια! :)

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Αν στο τέλος του υστερόγραφου
μπόρεσες, φίλη μου,
το θαυμαστικό να βρεις...
σιμώνεις τους κεραυνούς
να το θυμάσαι

Με φιλιά

Σταλαγματιά είπε...

Από τα πιο όμορφα, τα πιο δυνατά λόγια.
Το λάτρεψα!!
Χωρίς καμία διάθεση κολακείας.


Ούτε και κάνω σταυρό
να ' χω ανθρώπους δίπλα μου.
Μου αρκεί ο Ένας.....

Oneiro-Vatis είπε...

Καλώς σε βρήκα Κυρά,στον Κηπο σου...

Λόγια ψυχής , που θέλουν να αφήνονται ,σαν τον καπνό να αγκαλιάζουν τον νου και άλλα πάλι να μπερδεύονται...
Όλα τους βγαλμένα απο το άβατον της δυνατής καρδιάς σου...

Και αν όλα εκείνα θέλουν να ξεκινούν με ερωτηματικά υπάρχουν άλλα που καταλήγουν μονάχα...
και όλα τους μοιάζουν κηνύγι θυσαυρού...

"Την αστραπή ψάχνω
στο δοκάρι της ζωής μου
να κρεμάσω."

Απλά υπέροχο!
Ευχές!!!Για ότι ποθεις πιο πολύ!

Ταπεινά Ο.

Καλώς σε βρήκα!

Aristodimos είπε...

Σκέψεις φυλαγμένες στο κλειδωμένο συρτάρι της ψυχης.

Ριγμένο το κλειδί
σε άρηχο ακρογιάλι....
Να γίνουν νέκταρ των θνητών,
γεύση αθάνατων χρόνων!
Οργωσε τα όνειρα
που αλητεύουν τις μέρες
και χάραξε χαμόγελα στις καταιγίδες.

Αρης

ΑνωΡά7 είπε...

Το λοιπόν αρκεί αυτός ο Ένας...Τυχερός αυτός ο ένας που βρείκε εσένα...


Να είσαι καλά Κίρκη μου
φιλί!!!

Χάρις είπε...

"Θεός αν είναι..."

Να μη λησμονήσεις μόνο
βωμό να στήσεις του κεραυνού
και φωτιά ν' ανάψεις
θέλει παινέματα
και αφοσίωση ζητά
κι αν θέλεις στην ασφάλεια
τις μέρες σου να περάσεις
ούτε μια στιγμή
να μην του χαλαλίσεις
δεν είναι της ασφάλειας
καρπός
μα της καταστροφής το ψυχοπαίδι
φύλαξε τα στάρια σου
ή πυρπόλησέ τα
άλλο δρόμο δεν έχει...

Φιλί

ΚΙΡΚΗ είπε...

* Στράτο μου,
Χαίρομαι που σου άρεσε
η εύρεση της στιγμής μου!
Καλώς ήρθες Στο "φτωχικό" μου...
Ελπίζω να σε συναντώ συχνά εδώ!Φτιάχνω και καφεδάκι ε;
Φιλί

*ΠΡΟΜΗΘΕΑ ΜΟΥ ΠΥΡΦΟΡΕ,
Ναι, και το θαυμαστικό έστω,
μέγα θαύμα. Αλλά, φαντάσου τώρα εσύ και τον κεραυνό πιο δίπλα και θα έχεις την εικόνα που οραματίζομαι.
Λατρεύω το θόρυβό του, μα πιότερο το φως του.
Φιλί

*ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ μου,
Σ' ευχαριστώ, αν και ακόμα παλεύω με τη μύτη της γραφής να βρω την ισορροπία στο μελάνι.
Όσο για τον Ένα, αλήθεια λέγω, μου αρκεί...
Και πάλι χαίρομαι που ήσουν εδώ!
Φιλί

*ΟΝΕΙΡΟΒΑΤΗ μου,
πόσο χαίρομαι που βρήκες το κλειδί που αφήνω πάντα κάτω από το ταπέτο στο πρώτο το σκαλί της πόρτας. Να ξέρεις, πάντα εκεί το βάζω και αν λάχει και περνάς από τα Εξάθλεια, εδώ θα με βρεις. Φτωχό το σπιτικό μου, αλλά σε παλιά βαζάκια, έχω βότανα και μυρωδικά για τις κρύες νύχτες που σιμώνουν. Ξάπλωσε και στον παλιό καναπέ και συλλογίσου πώς η μοίρα γίνεται και ξεγίνεται, αν και κάπου μας δείχνει και τα δόντια της....
Φιλί

ΑΡΙΣΤΟΔΗΜΕ,καλέ μου φίλε γνώριμε,
Σκέψεις που ανέσυρα από το κλειδωμένο συρτάρι της ψυχής μου και το έθεσα ενώπιον σου και το εξέθεσα, πια δεν έχω τίποτα να κρύψω...
Σ' ευχαριστώ που είσαι εδώ ακόμα
Φιλί

* ΑΝΩΡΑ7, καλή μου πριγκιπέσα,
Τον Ένα διάνυσα χρόνια που δε βάζει ο νους σου να τον βρω. Γι' αυτό λίγο πια με απασχολούν τα άλλα.
Φιλί γλυκό και μια αγκαλιά

* ΧΑΡΙΣ μου,
Τα στάρια μου τα πυρπόλησα. Το είπαν στις ειδήσεις. Τον Αύγουστο τρέχαν όλοι να μαζέψουν σωρούς τα αποκα'ί'δια. Και εγώ αρμένιζα σε κύματα που φέρναν κάτι από μεθύσι με ρακί.

Φιλί

φτερό στον άνεμο... είπε...

Ανάσκελα...σύννεφα....εεεεεεεε, μισό να ξύσω την κεφάλα μου και να σκεφτώ......κάνω περίληψη:
α) το ανύπαρκτο κάτι φόρτωσε στην πλάτη του λέει...
β) προσπαθείς να βρεις τρόπο να κόψεις το τσιγάρο...
γ) προσπαθείς να βρεις κατά που πέφτει η θάλασσα
δ) είσαι χαρούμενη....

Δεν μπορείς να πεις ε;; το έπιασα το νόημα, με τη μία!!! χεχε ;)

ΥΓ πολυ μου άρεσε :))

Γειααααααααά!