Να πέσω ΜΕΣΑ ΣΟΥ;

Ισορροπώ σε δυο
σανίδες συναίσθημα
πάνω από σένα.
Και παιδεύω τα πόδια μου.
Γέρνω μια δώθε και μια 'κείθε.
Πολεμώ -σου λέω- μην πέσω
ΜΕΣΑ ΣΟΥ.

Ίλιγγος.

Που ξεκινά από
εκείνο το χτυποκάρδι,
κάπου μεσοπέλαγα
που ένιωσα.
Έπειτα που απλώθηκε
και τύλιξε το νου μου,
σα σύννεφο
τρίχρωμο.

Χρώμα μαύρο,
χρώμα κόκκινο,
χρώμα μπλε.

Σε αυτό το σύννεφο με τις σανίδες μου στάθηκα.
Σε αυτό και σ' αυτές πάνω, τώρα στέκομαι.
Τώρα;

Μήνες τώρα.
Χρόνια τώρα.
Αιώνες τώρα.

Ίλιγγος.

Είναι να ρωτάς;
Παλιές οι σανίδες.
Στο υπογράφω:
δε θ΄αντέξουν το βάρος
του συναισθήματος.

Τα πόδια μου
πονάνε απ' την αγκύλωση.
(Είναι η δικαιολογία μου αυτό.)

Μήνες τώρα.
Χρόνια τώρα.
Αιώνες τώρα.

Να πέσω ΜΕΣΑ ΣΟΥ;
Θα πέσω ΜΕΣΑ ΣΟΥ!
ΠΕΦΤΩ.
Να δεις και εσύ
πόσο βαρύ
είναι το βάρος.