Βλέπω το πρόσωπό μουμουντό στον τοίχο,
τον βαμμένο
με του λαδιού μπογιά,
της κουζίνας.
Είναι αυτό που χρόνια
τό'χω,
που χρόνια
δεν το ξέρω
και τ'ανακαλύπτω
και πιο νέο
στη γονιμότητα
των πτυχών του.
Εύχομαι στα επίγεια
σώματα
να το χαρούν
το πρόσωπο
που απ' άλλη εποχή
το φυγάδευσα κρυφά
απ' τα ηλεκτροφόρα,
για πολλούς,
σύνορα της φαντασίας.
Αλλά να ξέρουν πως
μόνο ως προς αυτό
θα γίνω παρελθόν.
3 σχόλια:
Μόνο ως προς αυτό. Ευτυχώς, λέγω. Ευτυχώς..
[ή μήπως είναι πολύ;..]
Φιλί
Έτσι λέω και εγώ.Ευτυχώς!Προς το παρόν τουλάχιστον! Αλλά πάλι που το σκέφτομαι:λες να είναι και αυτό πολύ;
Θέμα προς συζήτηση...
Το πρόσωπο;;;;
Τι σημασία έχει το πρόσωπο η ψυχή μετρά ψυχή μου όλα τα υπόλυπα είναι προσωρινά...δε θα είμαστε ποτέ όπως είμαστε τώρα
Αχ πότε θα καταλάβουμε ότι δεν έχει σημασία το πρόσωπο ή το σώμα στο οποίο βρισκόμαστε για κάποια περίοδο αλλά η Ψυχή ο Νους και το Πνεύμα είναι που πέρνουμε μαζί μας όταν φεύγουμε...
Μια αγκαλιά κ ένα φιλί γλυκό!!!
Δημοσίευση σχολίου