Έτσι όπως καίει η φωτιά,καίγονται και οι φίλοι.
Τους είχες βρει
μετά κόπων
και βασάνων.
Και το βήμα σου
το συνόδευε
και άλλου βήμα.
Και είχες
το κλάμα,
το γέλιο σου
στα δύο
μοιρασμένα.
Έπειτα,
δε σου κούνησαν
ούτε μαντήλι
ως ένδειξη
αποχαιρετισμού.
Χάθηκαν
σε μια στροφή
δρόμου,
σε ένα ανήλιαγο
στενό,
σε μια βρεμένη
λεωφόρο.
Και ας είχες ακόμα
πολλά να τους πεις
και να σου πουν.
Και πιο πολλά
να δώσεις.
Μίσεψαν οικειοθελώς.
Δεν έμαθες,
ως φαίνεται,
ακόμα,
να αποχαιρετάς
ανθρώπους.
Επιτέλους:
Αγόρασε
πρώτη
εσύ
ένα ...μαντήλι!
Κούνησέ το
τώρα, ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ...
6 σχόλια:
Τέλειο post... Πραγματικά κάπως έτσι είναι... οι φίλοι είναι μόνο για όταν δεν είναι καλά... Και όσο λυπητερό και αν ακούγεται έτσι πρέπει να είναι... Με το που βρουν αυτό που ζητούν γίνονται καπνός όπως γινόμαστε όλοι μας.... Και όταν φύγει αυτό που ζητούσαμε, είμαστε και πάλι μια χαρούμενη μοναχική παρέα....
Καλό Βράδυ
Οι φίλοι που έρχονται και φεύγουν δεν είναι φίλοι.
Είναι φωνές που για λίγο τάραξαν την σιωπή και χαθηκαν.
Οι φίλοι δεν θα σ αφήσουν ποτέ, πάντα δίπλα σου θα είναι για να μοιράζονται το γέλιο και το δάκρυ σου .
Φιλί
Ετσι είναι οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν, ανοίγουν φτερά, πετουν μακριά... σημασία έχει η αγάπη η γνώση οι εμπειρίες που σου εχουν αφήση...Κανείς δεν αξίζει το δάκρυ σου και αυτός που το αξίζει δεν σε κάνει να κλαίς!!!
φιλάκι!
Στο τέλος,
Κίρκη,
έμενα πάντα μόνη
εγώ κι εγώ
να καίγομαι μονάχη
Φωνή καμμιά
Ψυχή καμμιά
Έρημος τόπος
Κρανίου τόπος...
Σε φιλώ πολύ
Εγώ ποτέ δεν αγοράζω μαντήλια, γιατί τους φίλους δεν αποχαιρετώ
…μονάχα τους καλωσορίζω!
το να φεύγεις πρώτη είναι και αυτό μια λύση πιο πολύ παυσίπονη όμως...
Ο μόνος τρόπος για να μη χάσεις ένα φίλο είναι να μην τον κάνεις...και μάλλον δεν αξίζει να χάσεις την ευκαιρία
Δημοσίευση σχολίου