Εκείνη τη νύχτα...Ιούλιος, του 2009

Ήμουν εκεί! Τους είδα! Μαγική βραδιά που τη σιγοντάριζε άπνοια, ζέστη αφόρητη και κόσμος κρεμασμένος από καθίσματα, κερκίδες, σκαλοπάτια...Στην αρένα άλλοι όρθιοι. Όλοι όμως άκουγαν, χόρευαν, άναβαν στις μπαλάντες αναπτήρες. Πίσω από μένα ένας γέροντας με μακρύ μαλλί, δίπλα του ένας πιτσιρίκος γύρω στα δέκα και παραδίπλα ο μπαμπάς του με μαύρη μπλούζα και μαλλί μέχρι τους ώμους...
Τρεις γενιές εκεί. Γυναίκες, άνδρες, μικροί μεγάλοι, ψιθύριζαν στίχους, κραύγαζαν στίχους και εκείνοι εκεί, πάνω στη σκηνή...έπαιζαν ασταμάτητα.
Δεν μας πείραζε ούτε η ζέστη, ούτε η υγρασία, ούτε που ήμαστε ο ένας πάνω στον άλλο. Άναβαν και έσβηναν τα φλας, οι φωτογραφικές μηχανές πήραν φωτιά.
Το ίδιο και οι ψυχές όλων.
Ήμαστε εκεί. Φορτωμένοι κάποιοι με εικόνες από την εφηβική τους ηλικία, τότε που αγόραζαν δίσκους βινιλίου για να τους έχουν και να τους ακούν στο σπίτι, με το χαρτζιλίκι που το μάζευαν καιρό. Άλλοι σε κάποιο τραγούδι τους έδωσαν το πρώτο φιλί, άλλοι έκαναν το πρώτο τους τσιγάρο, άλλοι έβαζαν το κασετόψωνο να παίζει τέρμα τη μουσική τους στο δωμάτιο για να κλάψουν εκείνον ή εκείνην που έχασαν.
Ήταν εκεί και οι πιο μικροί, που τώρα έβλεπαν τους θρύλους της ροκ μπροστά τους μαζί με το δικό μας το Βασίλη που, σε κάποιο τραγούδι, τους αγκάλιασε και τραγούδησαν μαζί...
Ήταν η βραδιά που έλεγες πως δεν πάει, θα σπάει η καρδιά σου από τα συναισθήματα, τις αναμνήσεις, τις εικόνες, τους ήχους της ηλεκτρικής κιθάρας και των ντραμς. Και είχε και η φωνή των SCORPIONS αυτό που είναι το ροκ!
Και από πάνω μας ένα φεγγάρι...Όλο πάνω μας εκείνο το φεγγάρι...
Εκείνη τη νύχτα, με τη ζέστη, την άπνοια, την υγρασία...κολλημένοι και 'μεις πάνω στους ήχους, στο φεγγάρι, στο αίσθημά μας.
Εκείνη τη νύχτα...Ιούλιος, του 2009, έξι του μηνός, νύχτα με πανσέληνο σχεδόν...
Humanity