Τα μάτια του Ρα...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΡΑ ...γέννησαν άλλο ένα blog,
το "Σαν τατουάζ"!
Το νέο blog είναι όμως για γερά νεύρα! Δηλαδή:
http://like-tatoo.blogspot.com/

Κυριακή 24 Μαΐου 2009

ΕΧΑΣΑ ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΜΟΥ


Έχασα τα παπούτσια μου.
Καλαφατισμένα τα είχα και πάντα
πρόθυμα για εκδρομή ή για τρεχάλα.

Απόψε έφαγα τον κόσμο να τα βρω.
Μπήκα σε δεξαμενές κόπου,
κοίταξα κάτω από το χαλί της μνήμης.
Ανασήκωσα μαδέρια παρελθόν
και παλιοσίδερα συναισθήματα.

Άφαντα αυτά, αν και φθηνά.
Τα' χα, θυμάμαι κατεβάσει
από ένα ράφι εξορμήσεων,
που αιωρείται πάνω
από τη σκάλα προσδοκιών.

Πήρα τους δρόμους και τα βουνά.
Τα παλιά τα παπούτσια,
τα μποτάκια μου να βρω,
γιατί με είχαν δέσει με τα κορδόνια τους
και ένα το δέρμα τους ήταν με το δικό μου.

Λιωμένη είχαν σόλα και ήταν σ' όλα τους
μια ζωή στοιβαγμένη στους πάτους.
Κίνηση ανεμπόδιστη έκανα με δαύτα
και τα' χα εκπαιδεύσει να ' ναι υπάκουα.

Μα φαίνεται βαρέθηκαν τους ίδιους δρόμους.
Τα ίδια πάντα πόδια είναι τυραννία.
Πήγαν να συναντήσουν από κοντά τη λήθη.
Να χαράξουν αλλού πορεία σε άλλη πολιτεία.
Για να μη λέμε και πολλά: την ελευθερία.

Και προχτές αναπάντεχα, έλαβα τηλεγράφημα.

"Τα κορδόνια-δεσμά πετάξαμε. Στοπ.
Άλλες εικόνες ανασύρουμε τώρα. Στοπ.
Απευθύνσου στις σαγιονάρες
που μελετούν καλύτερα την εποχή. Στοπ.
Ευχόμαστε βίον ξυπόλητον. Στοπ."

6 σχόλια:

Aristodimos είπε...

Αντε καλό ανέμελο ξυπόλητο καλοκαίρι λοιπον , διχως ουτε καν αυτες τις σαγιονάρες γιατι κι αυτες σε λιγο την ιδιαν κατάληξη θα εχουνε....

Αρης

Σταλαγματιά είπε...

Δύσκολο να αποχωριστούμε πράγματα που ειμαστε δεμένοι, γεγονότα, συνήθειες και στιγμές με ανθρώπους που αγαπάμε.
Όλα αυτά μας κρατούν σαν κορδόνια.
Μα πάντα υπάρχει η στιγμή για νέα αρχή!!

Φιλί γλυκό !

Ανώνυμος είπε...

μμμ... ευκαιρία για νέες εξορμήσεις με νέες εικόνες και με νέα παπούτσια, ή σαγιονάρες ή και τίποτα, από όλα αυτά... stop...

Ωστόσο αν θα τα δω σε εξορμήσεις μου... θα τους στείλω φιλί σου... stop

Χάρις είπε...

Ξυπόλητη...
πάει να πει ανυπόδητη..
πάει να πει πατάς στη γη.
Κι αν αυτό δεν είναι ορθή σκέψη
κι αίσθηση του ανήκειν, τότε πως και που και πότε;

αλήθεια τώρα, πες, δεν χάρηκες που δραπέτευσαν;

Καλώς σε βρήκα
Καλησπέρα

ΑνωΡά7 είπε...

Καλά να πέρνας...Στοπ.




Ωρόρα!!!

ΚΙΡΚΗ είπε...

* ΑΡΙΣΤΟΔΗΜΕ,
φίλε μου καλε, ναι και οι σαγιονάρες εντέλει, θα καταλήξουν το ίδιο: θα χαλάσουν ή σε κάποιο κάδο θα πεταχτούν για να αναγνωριστεί δικαίως και τούτο το καλοκαίρι πετυχημένο...
Φιλιάάά

@ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΜΟΥ,
Αυτά τα κορδόνια και άλλα πολλά μας δένουν, αλλά το κόψιμο του γόρδιου δεσμού είναι πάντα μια λύση!
Φιλιά νυχτερινά

*ΟΔΟΙΠΟΡΕ ΜΟΥ,
αν μπορείς πες τους πως το μόνο που επιθυμώ είναι να περνούν καλά, ό,τι και αν κάνουν. Όσο για τα υπόλοιπα που θα είναι νέα...αυτό προσδοκώ...

Φιλιά και αγκαλιά

@ΧΑΡΙΣ,
Καλώς μας ήρθες! Σ' ευχαριστώ που πέρασες από το φτωχικό μου!
Θα σου εξομολογηθώ πως χάρηκα που δραπέτευσαν. Το σπάσιμο της αλυσίδας είναι και για τους δραπέτες και για το δεσμώτη κάποια πρόκληση στην καθημερινότητα, που είναι το βάσανο...

Φιλιά και μια μεγάλη αγκαλιά

@ΑΝΩΡΑ7,
καλή μου, δεν περίμενα να περάσεις από εδώ. Αν και ήσουν λακωνικότατη, να σου υπενθυμίσω ότι περιμένω να έρθεις για να κάνουμε πάλι τους γνώριμους και αγαπημένους μας περιπάτους!

Φιλάκια γλυκά