Έπειτα πήρατο βράδυ παραμάσχαλα.
Τους δρόμους έβαλα μπροστά
μην ξέροντας
γιατί και πού...
Πόδια που τρέχαν
ξέχωρα απ' το μυαλό,
με φέραν στο λιμάνι.
Παραταγμένα τα σύμβολα
του φευγιού
στη βρωμερή προβλήτα.
Δεν ψιθύρισα ευχή ούτε
για καλοτάξιδα όνειρα.
Με ένα πήδημα μπήκα
σε ένα από δαύτα.
Για σήμα του τον πρίγκιπα
που ερχόταν και που πήγαινε
αδιάκοπα το Αιγαίο
αιώνες τώρα.Ούτε βαλίτσες, ούτε ελπίδες.
Νέτα σκέτα.
Βλέπεις;
Δε χαραμίζομαι πια με προσδοκίες.
4 σχόλια:
Άσε τις προσδοκίες
για εκείνους που χορταίνουν
με τ' ανεκπλήρωτα
Άδραξε του ανέμου το πανί
και κοιμήσου τη θάλασσα
εκείνη ξέρει από αλήθειες
πέτρα γίνου
μα όχι για πληγή
ξέρει η πέτρα και θεμέλια να στεριώνει
Στοιχειό του κόσμου
γίνου
εσύ η προσδοκία
εσύ η θάλασσα και η πέτρα
έτσι
σε έχω στο νου
ζωγραφίσει λέγω...
Φιλί
ΧΑΡΙΣ μου
Γητεύτρα εγώ;
Αδύνατο!
Τα μόνα που γήτευσα
ήταν τα παιδικά μου χρόνια,
έτσι, για να τα δεσμεύω,
όταν το ενήλικον του σώματος
τα θέλει μαζί μου μαλωμένα!
Έτσι όπως με ζωγράφισες στο νου
-γυρνώ πάλι στο θέμα-
είμαι, τόσο που λέω πως
σε ξέρω από παλιά,
τότε που βιούσα λάθρα
τα ανήκεστα μου χρόνια.
Φιλί από θάλασσα και λίγο πέτρα
Υ.Γ. Η πρόσκληση ισχύει κυριολεκτικώς
...βράδυ εγώ
βήματα παραστρατημένα
σε μονοπάτια καχύποπτα
λίγο μπρος
λίγο πίσω
κι εδώ
πάντα
σα θάμνος
μόνο με το νου
τα πρωινά
που παραδέρνει
στα πέρατα
κι ύστερα τέρατα
σαπίζουν τα σπαρτά μου
Γι' αυτό
σου λέω φεύγα
τράβα κουπιά
γι' αλλού και
γι' αλλού
αδιάκοπα
δίχως ελπίδες
δίχως αποσκευές
και μη νογάς
μη θέλεις
πήγαινε μόνο...
Για σένα
στην άλλη έκδοση
των πραγμάτων...
Με φιλιά
O Πειραιας είναι αυτός, αμέσως τον αναγνώρισα, είναι αυτή η χαρακτηριστική εικόνα πάνω από το πλοίο, με την προσδωκία μερικών όμορφων και ξεγνοιαστων στιγμών που θα ακολουθησουν.....
Ετσι την εχω συνδιασει την βρωμερη προβλητα..... Αν και ο Johnny δεν υπήρχε πριν λίγες μέρες που έφευγα...
Καλο βραδυ
Δημοσίευση σχολίου