Mόλις αναρτήθηκε η σημαιούλα των τίτλων που πήρες, καλέ μου, έσπευσες να εξαργυρώσεις το γραμμάτιο του γλειψίματος στο κόμμα ή στο σύμβουλο του προέδρου του ή σε κάποιο κομματόσκυλο τελοσπάντων. Ηρέμησε! Ησύχασε! Τώρα εδραιώθηκες. Δεν έχεις ν΄ ανησυχείς για τίποτα πια! Μπήκε το νερό στ΄ αυλάκι. Το ρουσφέτι σε αυτήν τη χώρα δεν έχει πεθάνει ακόμα. Είσαι η απόδειξη! Η απτή επιχειρηματολογία και το παράδειγμα για το γιο και την κόρη σου. Ειδέτε τον μπαμπά σας, ειδέτε τη μαμά σας πώς πέτυχαν! Οι παράδες τώρα μπόλικοι! Οι υφιστάμενοι σούζα! Η χαριστική εκδούλευση, σου λέω, αποδίδει. Οι υφιστάμενοί σου … τι κι αν έχουν πτυχίο και μεταπτυχιακό και ντοκτορά. Εσύ είχες κάτι παραπάνω. Είχες κάποιον με μεγάλη επιρροή. Σε τοποθέτησε σε θέση υψηλή και έγινες: διευθύνων σύμβουλος και πρόεδρος και διευθυντής και διοικητής…. Ανώτερος, καλύτερος, κομμάτι του ίδιου του συστήματος, που τόσο «γνήσια» υπηρέτησες!
Τώρα έχεις και πορτιέρη, έχεις και ιδιωτική θέση για τη λιμουζίνα που σε πάει και σε φέρνει τζάμπα, και σοφέρ, και γραφείο με όλα τα κομφόρ: και δερμάτινο σαλόνι, και γραφείο από έβενο, και ψυγείο, και τιβούλα 32 ιντσών, και μοκέτα, και φαξ, πακέτο με την ιδιαιτέρα γραμματέα, και λουξ μπάνιο, και ζωή με του πουλιού το γάλα…. Και όλα αυτά τα πληρώνει το χαϊβάνι ο λαουτζίκος. Ε ρε γλέντια. Τώρα θ’ αυξάνεις και το μισθό σου, όποτε γουστάρεις και όσο γουστάρεις. Τώρα θα σε γλύφουν και θα σε χιλιοπαρακαλούν οι άλλοι, που εύχονται να σου μοιάσουν. Που σε έχουν ίνδαλμα και είδωλο.
Το όνομά σου; Το ξέρω! Το έχω δει στις εφημερίδες, το έχω διαβάσει μαζί με τις βαρύγδουπες δηλώσεις σου: εταιρική ηθική, οικονομική προοπτική, επεκτατική πολιτική, σίγουρο κέρδος, εταιρική κουλτούρα, κυβερνητικός σχεδιασμός … μπλα … μπλα … μπλα …
Το πρόσωπό σου; Το ξέρω! Έτσι όπως ποζάρεις, σαν αστέρας του Χόλυγουντ, σαν τραγουδιάρης σε παραλιακό μαγαζί, σαν επιστήμονας με Νόμπελ…
Σε ξέρω, σου λέω! Ο μισθός σου ισοφαρίζει με το μισθό 15-20 υφισταμένων υπαλλήλων σου. Και όμως, διακηρύττεις πως μοχθείς, πως κοπιάζεις, πως δουλεύεις για το καλό όλων, για τη χώρα αυτή. Πως δεν κοιμάσαι τα βράδια, πως ανησυχείς για την πρόοδο και την ευημερία του τόπου.
Ένα ξέρω, σου το λέω! Πως κάθεσαι αραχτός στο γραφείο σου και παίζεις χρηματιστήριο. Πως συνεδριάζεις με ξένους για την πώληση της εταιρίας, του οργανισμού, πως κοιτάς περιοδικά για να βρεις σε ποιο ξωτικό νησί θα πας διακοπούλες ….Πως εμάς όλους μας έχεις γραμμένους στα παλιά σου τα παπούτσια… που δεν έχεις!
Σε ξέρω, σου λέω! Αυτό που με ανησυχεί είναι πως δεν ξέρεις εσύ… πόσο αξίζει η υστεροφημία του ανθρώπου. Και όλους τους μισθούς σου και τη σύνταξή σου να δώσεις, όλα όσα κέρδισες, ξεπουλώντας μας, την υστεροφημία δεν την εξαγοράζεις. Ούτε με όλα τα αγαθά που απόλαυσες, χλευάζοντάς μας! Εξάλλου δεν ανήκεις σε κανένα σπάνιο είδος, ούτε και το ανύπαρκτο ήθος σου θα λείψει σε κανέναν από εμάς!
Γιατί; Ρωτάς; Δεν ξέρεις; Μα γιατί …απλώς, απλούστατα… ΣΑΝ ΚΑΙ ΣΕΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου